qa 311-320

๓๑๖.

ถาม
ตอนนี้ผมน่าจะถึงขั้นที่มีธาตุรู้เห็นจิตเกิดดับบ่อยๆ รู้เท่าทันการปรุงแต่งมากขึ้น แต่จิตก็สงบขึ้นเรื่อยๆ เห็นความสงบทำงานเกือบตลอดเวลา ก็เลยต้องดูจิตว่างและปล่อยวางสิ่งที่เกิดขึ้นจะทำการเดินจงกรมยกมือแบบก่อนมันจะหนักๆ เลยเหมือนทิ้งรูปแบบไปเลย การละเลยรูปแบบจะทำให้เนิ่นช้าไหมคับ อยากขอคำแนะนำ
ตอบ
ลองทำดู เดี้ยวก็รู้เอง...ตำรวจแท้แม้ไร้เครื่องแบบก็จับโจรได้เลย หากผิดก็ให้คิดว่าเป็นทุนการศึกษา หากถูกความก้าวหน้าก็ปรากฎ "ไม่คิด ไม่ซื่อ ไม่ยึด ไม่ถือ " คือธรรมแท้
๓๑๕.

ถาม.
ปฎิบัติธรรมมาหลายปีในรูปแบบจะใช้วิธีดูลมหายใจ และเมื่อจิตไปนึกคิดเรื่องต่างๆ สติจะรู้ทันบ่อยๆ สิ่งที่คิดอยู่ก็จะดับไป ปัจจุบันรู้สึกว่าจิตเป็นสิ่งที่เราบังคับบัญชาให้เป็นไปอย่างที่เราต้องการไม่ได้ อยากถามว่าเมื่อรู้ทันจิตคิด รู้เห็นจิตที่ปรุงแต่งบ่อยๆ ขั้นตอนต่อไปทำอย่างไร
ตอบ
รู้ต่อเนื่องไปเรื่อยๆ รู้จนตัวปรุงแต่งหาย เป็นไปได้สังเกตดูต้นตอบ่อเกิด เหตุปัจจัยสมุหัยของการปรุงแต่งแล้วจะแจ้งในอริยสัจจ์
๓๑๔.

ถาม
ปฎิบัติแบบเคลื่อนไหวมาสักระยะหนึ่ง รู้สึกจิตใจเปลี่ยนแปลงพอควร ความรู้สึกตัวดี แต่ไม่ค่อยต่อเนื่องมักเผลอเวลาพูดคุยหรือทำกิจกรรมกับเพื่อน ทุกวันนี้มักมีอาการเบื่อหน่ายในการแสวงหาอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากพูดกับใคร แต่สิ่งเหล่านี้ก็ยังเห็นเป็นแค่อาการอย่างหนึ่งเท่านั้นแต่ก็ออกจากอารมณ์ไม่ได้มันมาให้เห็นเป็นระยะออกยากมาก ผมต้องปฏิบัติอย่างไรจึงจะถึงสภาวะที่ว่าหลุดพ้น อยากปฎิบัติให้ถึงสภาวะนั้น
ตอบ
เบื่อก็ให้รู้ว่าเบื่อ...ฝึกสติให้ตั้งมั่นเป็นสมาธิ จนสามารถเห็นไตรลักษณ์ปรากฎในทุกอารมณ์ ฝึกเฉยกับความเบื่อ เดี้ยวมันจะหายคลายดับไปเอง อย่าหลงมายาแห่งมารเลย
๓๑๓.

ถาม
กำลังเคลียร์งานเเล้วจะไปวัด และร่างกายยังไม่พร้อมเป็นพาร์กินสันเริ่มต้นยังไม่มีอาการสั่นยังเดินและใช้ชีวิตปกติได้ และมีโรคเครียดจากการทำงาน อยากทราบว่าชึวิตของคนเราเป้าหมายอยู่ที่ไหน
ตอบ
ก่อนอื่นต้องรู้จักความหมายของชีวิตก่อนว่ามันคืออะไร ประกอบไปด้วยอะไร? จะอยู่หรือควรพัฒนาไปทางไหน? ซึ่งก็แน่นอนว่าวิธีการเฝ้าดูชีวิตก็คือภาวนานั่นเอง ทำให้มันสงบคือ สมถะภาวนาทำให้เกิดการเห็นแจ้ง คือ วิปัสสนาภาวนาเกิดปัญญารู้เองเห็นเอง รู้เห็นเป็นเช่นนั้นเองของธรรมชาติ คือ สันทิฎฐิโก รู้ได้เฉพาะตัวคือปัจจัตตัง ความรู้ที่ได้จากภาวนาจึงจะแก้ปัญหาชีวิตได้ถูกต้องตรงประเด็น
คำถามที่ว่าชีวิตคนเราเป้าหมายอยู่ที่ใด อันนี้ขึ้นอยู่กับวุฒิภาวะของผู้ถามมากกว่า เอาเป็นว่าขณะนี้ผู้ถามยืนอยู่ ณ. จุดไหน มุมไหนของชีวิต คำตอบเบื้องต้นก็คงเพียงแค่ให้ออกจากมุมมองอันมืดอันนั้นมาสู่ความสว่าง โล่งแจ้งให้ได้ก่อน ซึมซับบรรยากาศแห่งความสว่าง สะอาด สงบก่อน มีพละกำลังแล้วค่อยเดินทางต่อสู่เป้าหมายภายหลัง ฝึกสติสมาธิมีกำลังแล้วมันจะรู้เองเห็นเองหรอก
เด็กอนุบาลเป้าหมายคือประถม ขณะเดียวกันเด็กประถมเป้าหมายคือมัธยม และเด็กมัธยมเป้าหมายคืออุดมศึกษา คือ รู้ทั่ว รู้หมด รู้ทุกอย่าง ทุกวิชา ทุกแขนง นั่นเอง เช่นเดียวกันเป้าหมายชีวิตก็คือรู้จักชีวิตทุกกระบวนการ เกิด-ดับ ตั้งแต่ธรรมดาสามัญจนกระทั่งถึงปรมัตต์รู้แจ้งแทงตลอดเป็น โลกวิทู รู้แจ้งชีวิตนี้ทั้งหมด เป็นสัพพัญญู รู้แจ้งธรรมธาตุทั้งปวง สิ้นสงสัยในเรื่องราวของชีวิตอีกต่อไป
๓๑๒.

ถาม
1. รู้สึกว่าตัวเองกะพริบตาไม่หยุด (รู้สึกชัดมาก) เป็นเวลานานติดต่อกัน ประมาณเกือบชั่วโมง ตั้งแต่เกิดมาก็เพิ่งเคยสัมผัสเป็นครั้งแรก หลังจากนั้น ก็หายไปกลับเป็นปกติเหมือนเดิม ตอนนี้อาการนี้ไม่เห็นอีกแล้วค่ะ
คำถาม ... อาการนี้ คืออะไรคะ ??
ตอบ
สติตื่นตัวระลึกรู้ บวกกับมีปิติหน่อยๆ
ถาม
2. วันหนึ่ง หลังจากเดินจงกรม สร้างจังหวะเสร็จ ขณะที่นอนอยู่นิ่งๆ หนูเห็นความคิดตัวเองไหลมา ไม่ขาดสาย จบเรื่องที่หนึ่ง ไปเรื่องที่สอง สาม สี่ ห้า ... เหมือนเรานั่งมองตู้รถไฟ ที่วิ่งผ่านหน้าไปเรื่อยๆ แต่ละตู้ นั่นคือความคิดหนึ่งเรื่อง จนตกใจว่า ทำไมจิตเราถึงได้คิดอะไรมากมายขนาดนั้น ไม่เหนื่อยบ้างเลยหรือ ?? ตอนนี้อาการนี้ไม่เห็นอีกแล้วค่ะ
คำถาม ... อาการที่เห็น คืออะไรคะ ??
ตอบ
สติตั้งมั่นไม่ไหลเข้าไปในความคิด คือการแยกสติออกจากความคิดเป็น
ถาม
3. ณ. ปัจจุบัน หนูมีความรู้ความคิดเกิดขึ้นแบบแปลกๆ มากมายหลายเรื่อง บางเรื่องไม่เคยรู้ก็รู้ ไม่เคยคิดก็คิด ไม่เคยเข้าใจก็เข้าใจ ยกตัวอย่างเช่น เรื่อง ข้าวปลาอาหาร-พืชผัก-น้ำดื่ม ที่เรารับประทาน มาจากไหน มีความสกปรกน่ารังเกียจอย่างไร เรื่องการทำทาน, เรื่องศีล, เรื่องอาชีพต่างๆ, การกระทำต่างๆ ผิด-ถูก ดี-ชั่วอย่างไรบ้าง ... ฯลฯ ... (นึกได้ไม่หมดค่ะ) ความคิดที่ออกมา จะมีความละเอียด ซอกแซก กว้างไกล ลึกซึ้งกว่าที่เคยคิด จนแปลกใจว่าคิดได้อย่างไร ?
คำถาม ... ความคิดเหล่านี้ เกิดมาจากไหนคะ ?? ความรู้ที่เกิด เชื่อได้ไหมคะ ??
ตอบ
เกิดจากจิตตั้งมั่นและเห็นสิ่งทั้งหลายตามความเป็นจริง ควรระลึกรู้อยู่กับปัจจุบันเท่านั้น ปล่อยให้สังขารมันเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เกิดดับ รู้เท่านี้ก็พอ
ถาม
4. ณ. ปัจจุบัน เวลามีอะไรมากระทบ หรือมองเห็นอะไร จะมองเห็นเป็นความทุกข์ และความไม่เที่ยงไปหมด ยกตัวอย่างเช่น... เมื่อก่อน เวลาเห็นเด็กตัวเล็กๆ ก็คิดแค่ว่า น่ารักจัง น่ามอง น่าอุ้ม แต่ตอนนี้มองเห็นเด็กเหล่านั้น คือ ทุกข์กองใหญ่ของพ่อแม่ เด็กเหล่านั้นจะต้องไปเผชิญกับทุกข์และความไม่เที่ยงต่างๆ นานา มีความน่ากลัวในวัฏฏะสงสารที่รอเขาอยู่ (รู้สึกน่ากลัว และ น่าเป็นทุกข์ มากกว่าน่ายินดี ) และตอนนี้ สิ่งที่คิดวิตกทุกวันที่ตื่นขึ้นมา คือ ทุกชีวิตกำลังบ่ายหน้าไปสู่ ความเจ็บ ความแก่ และ ความตาย มองไปทางไหนก็เห็นแต่ความทุกข์ กับความไม่เที่ยง ทำให้รู้สึกหดหู่มากเลยค่ะ และรู้ว่า ถ้าไม่อยากเจอสิ่งเหล่านี้ มีทางเดียวเท่านั้น คือ ต้องไม่กลับมาเกิดอีก บางทีใจก็ดิ้นอยากออกจากกองทุกข์ และเกิดความกลัวว่า ตัวเองจะไม่พ้นทุกข์ในชาตินี้ เป้าหมายในการปฏิบัติของหนู คือ " ต้องไม่กลับมาเกิดอีก " เพราะหนูเห็นแล้วว่า การเกิดเป็นเรื่องน่ากลัวที่สุด
คำถาม ... ความคิดเหล่านี้ เกิดจากอะไรคะ ?? ในระหว่างที่มีความคิด หนูควรต้องระมัดระวังอะไรบ้างคะ ??
ตอบ
เกิดจากความเห็นสัมมาทิฎฐิ ระวังอย่าเข้าไปในความคิด ต้องรู้ตัวต่อเนื่องให้มากกว่า
ถาม
5. ณ. ปัจจุบัน หนูรู้สึกว่า ตัวเองลืมง่ายมาก เช่น คุยกับคนอื่นเรื่องโน้นเรื่องนี้ แล้วก็ลืมไปเลยว่า คุยว่าอะไรบ้าง บางทีพูดจบปุ๊บ ก็ลืมปั๊บเลยค่ะ แต่ถ้าเป็นความรู้ที่เกิดขึ้นเอง หนูจะไม่ลืมค่ะ
คำถาม ... สภาวะนี้ เกิดจากอะไรคะ ??
ตอบ
อย่าใส่ใจในความคิด ความรู้ ใส่ใจในสติให้มาก สภาว คือ ซ็อคสัญญาณเดิม ปฎิบัติการล้างสัญญาเก่า
สุดท้าย อย่าเอาความขี้เกียจเป็นนาย อย่าให้ความสบายเป็นมาร
๓๑๑.

ถาม
เมื่อเจริญสติด้วยการกำหนดรู้ที่มือที่เราเคลื่อนไหวจะรู้สึกจนเห็นว่าเรากำลังจับได้ว่ามือเราข้างไหนกำลังทำอะไรอยู่นั้นเรียกได้ไหมว่าเรามีสติ
ตอบ
ได้
ถาม
เมื่อเป็นหลักข้อแรก แล้วทำไมร่างกายมันสั่น และหลุดออกจากตรงนั้นเร็วมาก
ตอบ
ปิติ ตื่นเต้น...มันเป็นอารมณ์เกิดได้ ดับได้ มีได้ หายได้ ช้าเร็วขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัย
ไม่มีความคิดเห็น:
qa 301-310
๓๑๐.

ถาม
การเจริญสติด้วยการเคลื่อนไหว หลับได้ไหม
ตอบ
หลับได้แต่ระวังอันตรายมันเยอะอุปสรรคมันมาก หากปฏิบัติระยะยาว , นาน , จะง่วงง่าย, เผลอเข้าไปอยู่ในความคิดโดยไม่รู้ตัว, เกิดนิมิตต่างๆ ได้ง่าย - สรุปเทคนิคนี้อาจเอื้อสำหรับบางคน
๓๐๙.

ถาม
ได้ฝึกปฎิบัติแล้วรู้สึกปวดหัวเหมือนไปเพ่งความคิดตลอด ช่วงหลังมันหลงไปในความคิด จะรู้สึกตัวเบา วูบวาบ แม้กระทั่งนอกเวลาปฏิบัติ ไม่ทราบว่าควรจะทำอย่างไรต่อไป
ตอบ
การปฎิบัติไปด้วย พร้อมกับมีผู้ดูแลแก้ไขอารมณ์ปฎิบัติไปพร้อมเป็นเรื่องดีที่สุด เพราะเป็นเรื่องปัจจุบัน เรื่องของการแก้ไขอารมณ์กรรมฐานนั้นเป็นเรื่องของปัญญาความรู้ในกองสังขาร คือ ภาพรวมทั้งหมดคือขั้นพื้นฐานอุปนิสัย ทิฎฐิ จริยา ความคิด พื้นฐานอารมณ์ ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิปัญญา ฯลฯ คือเป็นการปรับอินทรีย์5 ให้เป็นปัจจุบันธรรมตลอดเวลา จึงจะมีผลมากกับผู้ปฎิบัติ พูดง่ายๆ ให้เข้าใจ คือ ครูบาอาจารย์ต้องดูแลควบคุมการปฏิบัติเอง ให้อารมณ์ สอบอารมณ์ ปรับอารมณ์เองการปฏิบัติจึงไม่สะดุด ไม่พลาด....ในกรณีนี้รู้ว่าเพ่งก็อย่าไปเพ่ง แม้จะเกิดอะไรขึ้นก็ตามก็เพียงแต่สักแต่ว่ารู้เท่านั้น รู้สึกตัวสบายๆ แต่หนักแน่นมั่งคง ไม่หลง...ไม่อยาก
๓๐๘.

ถาม
อยากทราบว่าทำไมสกลนครถึงมีเกจิอาจารย์หลายท่าน จนได้ชื่อว่าเป็นดินแดนแห่งธรรมะ
ตอบ
คงเพราะความสัปปายะ 5 ได้แก่ อาหารสัปปายะ , อากาศสัปปายะ , อาวาสสัปปายะ , บุคคลสัปปายะ , ธรรมะสัปปายะ
๓๐๗.

ถาม
หนูมีญาติผู้ใหญที่นิยมในทางธรรม ปฏิบัติอยู่เสมอไปช่วยงานที่สำนักปฏิบัติประจำ แต่ได้ยินเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับเจ้าสำนักนั้นๆ ว่าดื่มเบียร์ และอยู่กับสีกา แต่ญาติผู้ใหญ่ท่านนั้นก็แก้ต่างให้ตลอด และให้ความเชื่อถือมาก มีอะไรก็เอาไปให้หมดถึงกับจะเอาของที่บ้านไปขายเอาเงินไปทำบุญ ใครว่าท้วงติงก็ไม่ฟัง บ้างก็ว่าเจ้าสำนักคนนี้มีของ หรือไม่ก็อาจจะเชื่อมากจริงๆ ด้วยตนเอง ในกรณีนี้ตัวหนูนึกหลวงตา จึงอยากเรียนปรึกษาว่าควรทำอย่างไรดีค่ะ เป็นไปได้ไหมว่าจะโดนของจริงๆ หรือถ้าเชื่อด้วยตนเองจริงๆ ทางบ้านก็เป็นห่วงว่าปล่อยไปอย่างนี้จะดีหรือ แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร
ตอบ
ความจริงเรื่องนี้ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรแท้ แต่การที่เราจะคิดเรื่องของคนอื่น มันทุกข์น่ะด้วยเพราะการเป็นญาติมิตรก็คงอดไม่ได้ต้องช่วยเหลือให้เขาเกิดปัญญา ซึ่งแน่นอนว่าผู้ช่วยเหลือชี้ทางก็ต้องเป็นผู้มีการตั้งตนไว้ชอบ (อัตตสัมมาปณิธิ) ประพฤติเป็นแบบอย่างที่ดีได้จนผู้ที่จะได้รับ การชักนำชี้แนะเกิดศรัทธาเลื่อมใส ทำนองว่าตัวอย่างที่ดี มีค่ากว่าคำสอน....เป็นไปได้ไหมที่จะชักนำทั้งกายและใจเขาไปหาบัณฑิตหรือกัลยาณมิตรที่มีความรู้ความสามารถ ปฏิปทา อันเยี่ยม จนสามารถเป็นเหตุปัจจัยให้เกิดการพลิกจิตถ่ายคืนอัตตาความคิดที่หลงทางกลับมาได้....ไม่รู้ว่าคนผู้ต้นเหตุมีอัตตามากมายแค่ไหน อุปนิสัยเป็นอย่างไร การวินิจฉัยนี้จึงลำบาก แต่อย่างไรก็ตามก็เป็นกำลังใจให้ผู้มีจิตเมตตาอยากช่วยเหลือผู้อื่นพ้นทุกข์ให้ทำไปเถอะ จงอย่าท้อถอยพยายามให้มากแล้วจะเห็นทางด้วยตัวของตัวเอง เชื่อไว้เสมอว่าทุกอย่างไม่เที่ยงทุกอย่างเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลาไม่ว่าจะวัตถุหรืออารมณ์ ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น นี้เป็นพุทธพจน์นะ
๓๐๖.

ถาม
หลังจากกลับมาจากปฏิบัติธรรมช่วงแรกๆ ก็เจริญสติไปเรื่อยๆ เพราะอยากให้คนในบ้านเห็นจุดเปลี่ยนดีๆ ของหนูบ้าง แต่ตอนหลังเริ่มติดกิเลสอ้างโน้นนี่นั่นมากมายจนละการเจริญสติ หนูเห็นว่าตัวเองเป็นคนตั้งใจทำอะไรเกินไปและให้ความหวังกับสิ่งที่ตนทำมากๆ พอทำไม่ได้ก็เสียใจมากเช่นกัน รู้สึกว่าเวลาทำอะไรไม่สำเร็จเช่น สอบไม่ผ่าน มันจะมี 2 สิ่งเกิดขึ้นคือ
1. นึกถึงคำสอนของหลวงตาว่าให้อยู่กับปัจจุบันแล้วปล่อยให้อดีตมันผ่านไป
2. โทษตัวเองทุกครั้ง
บางทีความคิดพวกนี้มันวุ่นวายอยู่ในหัวจนรู้สึกสับสน ทำให้ทำงานอย่างอื่นไม่ได้ บางทีหนูก็อยากร้องไห้ บางทีหนูก็รู้สึกโล่ง
ตอบ
"ยึดสิ่งใด ก็เป็นทุกข์เพราะสิ่งนั้น" ฝึกใจให้อยู่กับปัจจุบัน ปล่อยวางสิ่งที่จรเข้ามา...เฉยกับความคิด ความคิดก็จะไม่ติดตามเรา ฝึกเรียนรู้วิธีอยู่กับความโล่ง ค่อยทำ ค่อยเป็น ค่อยไปทำตามธรรม อย่าทำเพราะความอยาก ฝึกสติให้เห็นตัวใจ ว่างจากความยึดถือ หนูต้องขยันปฏิบัติในรูปแบบทุกๆ วัน เช้า เย็น ต้องเข้ารหัสรูปนามให้ได้ ไม่ต้องรีบร้อน ใจร้อน ทุกข์เป็น ใจเย็น ทุกข์ดับ...อย่าไปหงุดหงุดกับสัญญา เวทนา อารมณ์ ฯลฯ สิ่งที่เราอยากเป็นภาพลวงตาทั้งนั้นแหละ ฝึกตามนี้รับรองทุกข์หาย...โอมเพี้ยง
๓๐๕.

ถาม.
เคยนั่งดูกิริยาตัวเองตอนทานข้าวว่าการเคลื่อนไหวของร่างกายเป็นอย่างไรแล้วก็เหมือนกับว่ามีเราอีกคนกำลังดูคนที่กำลังนั่งทานข้าว สักแป๊ปเดียวหลังจากนั้นก็ไม่กล้าสังเกตความเคลื่อนไหวของตัวเองอีกเลย
ตอบ
การทำกรรมฐานเห็นไหม...ทำได้ไม่ยาก ก็ฝึกดูกิริยากาย(รูป) ดูกิริยาจิต(นาม) แต่ตัวดู (สติ) ต้องมีพลัง (สมาธิ) เพียงพอ จึงจะได้ประโยชน์เป็นสัมมาทิฐิ คือ ดูเป็น เห็นถูก ทุกข์ดับ หากเราฝึกสติรู้ตัวตามขั้นตอน จึงมีผลดังนี้
1. ไม่เห็นมีอะไร มันก็เป็นของมันอยู่อย่างนี้ มาตั้งแต่ไหนแต่ไร ดูแล้วก็ไม่เห็นจะได้อะไร
2. เห็นแล้วเกิดปิติซาบซึ้งน่าสงสารจิตเป็นสมาธิ
3. เห็นรูปกับนามเป็นของน่าเบื่อหน่าย
4. เห็นเป็นของน่ากลัวสลดหดหู่ถึงกลับอยากหลุดพ้น
5. เห็นแล้วปล่อยวางเป็น เห็นความว่างเกิดความแจ่มแจ้งเป็นวิปัสสนาญาณด้วยญาณทัศนะ
6. เห็นความหลุดพ้นของจิตจากอวิชชา
๓๐๔.

ถาม
ตอนนี้ใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศ ก่อนมาชอบธรรมะมาก พอมาอยู่ต่างประเทศยิ่งเห็นทุกข์ชัดเจนมากเลยตั้งใจว่าอีกไม่นานเมื่อลูกโตก็จะกลับไปปฏิบัติธรรมแบบเต็มที่ หาวิธีแก้ทุกข์โดยการปฏิบัติธรรมตามแนวหลวงพ่อเทียนและพยายามปฏิบัติให้ได้โดยการเดินจงกรมวันละ 2 ชั่วโมง จิตใจก็ดีขึ้นบ้างแต่อาการโกรธ หงุดหงิดกับลูกและภาระกิจต้องทำ ขอคำแนะนำการฝึกปฎิบัติเพื่อจิตใจจะยอมรับและทำหน้าที่มีอยู่ปัจจุบันอย่างสงบและปล่อยวาง
ตอบ
ต้องฝึกให้ต่อเนื่องแนะนำให้เข้าคอร์สฝึกจริงๆ จังๆ ให้ต่อเนื่อง มีกัลยาณมิตรให้คำปรึกษา ในขณะฝึกจะทำให้เกิดความเข้าใจ เกิดความก้าวหน้าได้ไว...เรื่องอารมณ์ อย่าทำเป็นเล่นๆ ไป อย่าคิดว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อย เพราะอารมณ์มันเข้ามาทำหน้าที่บงการชีวิตในรูปแบบของผู้ร้าย ก่อนธรรมะซึ่งเป็นเรื่องของจิตที่ดีๆ ได้ถูกแย่งพื้นที่ครอบครองไปแล้ว
เราควรใส่ใจกับชีวิตที่ปกติสุข ว่างจากทุกข์ให้มาก...นี่มันกำลังเปลี่ยนชีวิตคุณเป็นคนใหม่แล้วไง ชีวิตที่มีแต่โทสะ...ไม่อยากพูดมันน่ากลัว
๓๐๓.

ถาม
กลับมาจากวัดครั้งล่าสุดมองเห็นตัวเองมีแต่ความทุกข์และเป็นทุกข์เดิมๆ ทั้งกายและใจเห็นแล้วสงสารตัวเองที่จมอยู่ในกองทุกข์มากมาย แต่ก็ยังไม่มีปัญญาหยุดพ้นจากกองทุกข์นี้ เห็นใจตัวเองร้องไห้บ่อยๆ
ตอบ
ทางพ้นทุกข์คือ ระลึกรู้สึกตัวต่อเนื่องให้มากๆ อย่าให้ใจหลงเข้าไปในอารมณ์
๓๐๒.

ถาม
1.ปัจจุบันมีสภาวะแปลกๆ คือ ในหัวตึงๆ หนักๆ เป็นมาแล้ว มันเหมือนมีอะไรมาเต้นตุบๆอยู่ในหัว ไม่ได้เป็นตลอดเวลา แต่ช่วงหลังๆ เป็นบ่อยขึ้น มันเกิดจากอะไร และต้องแก้ไขอย่างไร
2.เกิดสภาวะที่ว่า อยู่ๆ ความจำก็หายไป บางครั้งเจอคนที่รู้จักแต่นึกไม่ออก มันเหมือนเรื่องนั้นมันหายไป ทั้งที่รู้ว่าเรื่องนั้นมันคืออะไรแต่นึกไม่ออก ช่วงหลังเป็นบ่อย เกิดจากอะไร ต้องแก้ไขอย่างไร
ตอบ
มาหาหมอที่วัดเพื่อจะได้ดูอาการชัดๆ ดีกว่าไหม จะได้วินิจฉัยถูก
๓๐๑.

ถาม
ขอสอบถามการฝึกในช่วงเวลาไม่มีการอบรม เนื่องจากมีเวลาจำกัด หากประสงค์ขอเข้ารับการฝึกตน จะได้หรือไม่ ข้อจำกัดอีกประการคือ ยังไม่เคยมีพื้นฐานในการปฏิบัติธรรมมาก่อน แต่ได้อ่านรายละเอียดการสมัครและฝึกการเคลื่อนไหวจากเวบไซด์มาบ้างแล้ว
ตอบ
เข้าตรงตามเวลาที่มีคอร์สจะดีกว่า (ดูตารางการอบรมในเวบ)
ไม่มีความคิดเห็น:
qa 291-300
๓๐๐.

ถาม
เวลาก่อนนอนได้เจริญสติโดยการยกมือแบบหลวงพ่อเทียน แต่เวลาจะนอน กลับนอนไม่ค่อยหลับเหมือนจิตมันตื่น และจิตจะฟุ้ง กำหนดสติแล้วก็เอาไม่อยู่ต้องปล่อยและพยายามดูจนกว่ามันจะอ่อนลงและหลับไปเอง (ไม่เป็นทุกวัน แต่ส่วนมากจะเป็นก่อนหน้านี้เคยปฏิบัติแบบนั่งสมาธิก็เป็นเหมือนจิตมันตื่น อยากทราบว่าเป็นเพราะอะไร
ตอบ
ต้องให้มันเป็นธรรมชาติที่สุด เจตนารู้หรือเพ่งจับจ้องมากไปก็จะเป็นอย่างนี้แหละ
๒๙๙.

ถาม
มีแต่ความว่าง สงบ ร่มเย็น จิตไม่ค่อยปรุงผัสสะก็ไม่ตกใจ ไม่กระเพื่อม ไม่เกาะเกี่ยว แต่ไม่รู้อะไรสักอย่างกับขั้นของญานของฌานที่จะเทียบเคียงเลย (แต่ไม่สนใจอยากเทียบเคียงเท่าไรเฉยๆ) แต่มั่นใจว่าดำรงอยู่ในสัมมาสติและสัมมาทิฐิตลอด (ภาวนาแบบเคลื่อนไหว นั่งลืมตาสร้างจังหวะ และรู้สึกตัวในชีวิตประจำวัน
ตอบ
รู้ใจให้มาก สติรู้จักจิต สมาธิชำระใจให้เห็นเกิดดับเป็นปัจจุบันในทุกอารมณ์
๒๙๘.

ถาม
ในช่วงนี้ ทำความรู้สึกตัวให้ชัดกับทุกอิริยาบถของการเคลื่อนไหวและพยายามทำให้ต่อเนื่อง ยิ่งทำให้ชัดมากเท่าไหร่ ยิ่งเห็นตัวตนมากขึ้น โดยเฉพาะความโกรธ ความไม่พอใจ ตอนนี้ระลึกถึงหลวงตาสุริยามากเลยค่ะ จะขอเข้าปฏิบัติธรรมค่ะ เพื่อให้รู้ต่อเนื่องและชัดมากขึ้น
ตอบ
ความต่อเนื่องของการพัฒนาอินทรีย์ทั้งห้า เป็นการศึกษาการทำใจขั้นสูง ศีลธิศีลสิกขา อธิจิตตสิกขา อธิปัญญาสิกขา สามารถประจักษ์แจ้งไตรลักษณ์ในขันธ์ได้ ตามคุณภาพของอินทรีย์ตามแต่ฐานานุรูป
๒๙๗.

ถาม
มีธาตุรู้แล้วจะทำอย่างไรถึงจะรู้ธาตุตามความเป็นจริง
ตอบ
เพื่อเจริญสติจนสัมผัสธาตุรู้ได้แล้ว ก็ควรประคองไว้ให้เจริญเติบโตขึ้นไปอีก เหมือนกับการปลูกต้นไม้เสร็จแล้วก็ต้องมีคนดูแล บาลีมีว่า
ภาวนา เฝ้าดู เฝ้ารู้
ภาวิตา ทำให้เจริญ ทำให้ต่อเนื่อง
พหุลีกตา ทำให้มากๆ แล้วๆ เล่าๆ อยู่อย่างนั้น
สังวัตตันติ ทำจนถึงธรรม (กรรมฐานยิ่งๆ ขึ้นไป)
อภิญญายะ ทำจนเกิดสภาวะรู้ยิ่งเห็นจริง
สัมโพธิยา ทำจนรู้ถูก รู้ถึง รู้พร้อม
นิพานายะ ทำจนรู้แจ้งพระนิพพาน
๒๙๖.

ถาม
การที่จะบอกว่าคนนั้นดี ต้องทำเหมือนเราหรือไม่ และการที่บอกว่าคนนั้นไม่ดีต้องทำเหมือนเราหรือไม่
ตอบ
คนดีมีหลายระดับ อยู่ที่ว่าจะใช้เกณฑ์อะไรวัด? เป้าหมายเพื่ออะไร ?.......ดีที่สุดคือ ว่างจากความหมายแห่งความเป็นตัวตน พ้นทุกข์แบบพระพุทธเจ้าเป็นอาทิ พระอรหันต์สาวกทั้งหลายรองลงมา และสุดท้ายคือดีแบบชาวบ้านเราๆ ท่านๆ คือ เอาศีลธรรม จริยธรรม วัฒนธรรม เป็นเครื่องชี้วัด.........ถ้าเรามีดี(ธรรมสัจจะ) ในตัวจริงๆ เป็นผู้รู้เท่าทันทุกข์ เป็นผู้สิ้นทุกข์ เราเองก็สามารถเป็นเครื่องชี้วัดให้กับคนอื่นและปรากฎการณ์ในสังคมได้ ความดีวัดที่มีปัญญารู้แจ้งอริยสัจจ์ ไม่ดีคือชีวิตที่ถูกครอบทับด้วยตัณหาอวิชชา
๒๙๕.

ถาม
ตอนผมนั่งสมาธิอยู่ก็มีความคิดเกี่ยวกับกามราคะขึ้นมาทำให้เมื่อก่อนที่จิตใจสงบวันต่อมาเหมือนกับจิตใจไม่สงบเหมือนเมื่อก่อนมีวิธีแก้ยังไงบ้างครับ
ตอบ
1.กลบเกลื่อนได้ก็ให้ทำไปก่อน
2.พิจารณาเห็นโทษของการที่จิตติดอยู่ในอารมณ์นั้น จนกระทั่งดับไปต่อหน้าต่อตา
3.อยู่ในอิริยาบถใดก็ให้เจริญสติอยู่ในอิริยาบถนั้นๆจนกว่ากามวิตกนั้นจะหายไป กลับสู่ความปกติได้ดังเดิม
๒๙๔.

ถาม
หนูมีความกังวลเรื่องที่กรรมเก่า ถ้าหากมีคนทักว่าระวังนะจะเกิดอุบัติเหตุ หรือบอกว่าระวังนะจะมีเรื่องราวไม่ดีเกิดขึ้น หนูกังวลมากทำอย่างไรดีถึงจะไม่กลัวสิ่งที่คนมาทักคะ
ตอบ
1.พิจารณาดูให้ถ้วนตรองให้ถี่ หากเขาทักคุณทุกวันๆ ทุกชั่วโมง ทุกคน ทุกครั้ง ที่เจอหน้ากันแล้ว ถ้ายึดอยู่อย่างนี้เราจะไม่แย่หรือ
2.อย่าให้ใจอยู่กับอดีต อนาคต
3.ลบข้อมูลพวกนี้ออก อย่าใส่ใจให้มากจะกลายเป็นอารมณ์
4.ฝึกสติให้เข้มแข็งเข้าไว้ สามารถอยู่กับความจริงที่เป็นปัจจุบันขณะนี้ได้
๒๙๓.

ถาม
อยากสอบถามเรื่องกฎแห่งกรรม และอยากได้คำเทศนาเพื่อทำใจตัวเอง
ตอบ
เอาย่อๆ นะ .....กรรมคือการกระทำมีสองอย่าง คือ ทางกาย กับทางจิต ....กฎแห่งกรรมก็คือ ถ้าทำกรรมด้วยอารมณ์ใดก็จะเป็นเหตุปัจจัยให้ได้รับผลกรรมนั้น (อารมณ์เป็นสมุทัย สุข, ทุกข์ , ว่าง เป็นผล, หรือนิโรธ ) หากใจไร้อุปาทานกรรมที่ทำไว้ก็ไร้ผล (ไม่มีทุกข์) ตามมา
๒๙๒.

ถาม
หนูมีความรู้สึกว่าสิ่งที่หนูกำลังปฏิบัติอยู่คือการรู้สึกตัวนั้น ยังไม่ค่อยจะทำได้โดยความโล่งจากใจสักเท่าไร แต่หลวงตาเจ้าคะถ้าหนูจะค่อยๆปฏิบัติอย่างตั้งใจสักวันหนึ่งมันก็อาจจะสำเร็จได้ใช่ไหมคะ? หนูรู้สึกว่าการก้าวเดินของชีวิตและสติมันจะต้องไปด้วยกันเสมอหากแต่ว่าถ้าหนูอยากจะลองก้าวเดินอย่างช้าๆแต่มันมั่นคงกว่าโดยที่เราไม่ต้องหลงไปเดินถอยหลังอีก โดยที่สติน้อยๆแต่ฐานมั่นคงแล้วค่อยเพิ่มพูนขึ้นทีละนิด หลวงตาคิดว่าวีธีนี้ดีหรือไม่คะ?
ตอบ
ใช่ แต่ต้องทำให้ถูกนะ ........ ดี ให้ทำจริงเด้อ
๒๙๑.

ถาม
เมื่อกลางปีที่แล้วโยมไปภาวนา วันที่ 6 เตรียมนอนค่ะ แต่ทำยังไงก้อนอนไม่หลับ เพราะเกิดสภาวะเหมือนเราเปิดปิดไฟ ตรงบริเวณกลางลำตัว เกิด ดับ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เลยนอนดูที่ลมหายใจเพราะปกติเวลานอนไม่หลับจะทำแบบนั้น แต่กลายเป็นว่าไปรู้สึกถึงชีพจรที่ชัดเจนมากขึ้นกว่าเดิม ยังแอบคิดว่าทำไมหัวใจเต้นแรงจังไม่สบายหรือเปล่า และเห็นถึงการทำงานของชีพจร ลมหายใจ ท้องพองเข้ายุบออก เกิด ดับ ๆๆ ต่างคนต่างทำหน้าที่ของเค้าไปพร้อม ๆกัน คืนนั้นทั้งคืนจิตตื่นไม่ยอมนอนแทน นอนพลิกไปพลิกมา มาเผลอหลับตอนไหนไม่รู้ สรุปสภาวะเกิดดับ เกิดขึ้น 2 วัน 1 คืน พอออกจากครอส์มา ไม่ได้ทำต่อเนื่องสภาวะนี้หายไป ...
และอยู่ ๆ ประมาณปีที่แล้วค่ะ จิตมันเกิดมรณานุสติเองโดยอัตโนมัติ ทำให้เห็นว่าความตายมันใกล้นิดเดียวไม่อยากประมาทกับชีวิตอีกแล้ว บางทีนั่งผิงไฟอยู่ จิตมันพูดขึ้นมาว่า นี่ไฟในนรกร้อนกว่านี้อีกนะ พอไปต้มไข่ระหว่างรอ มองน้ำเดือด ๆ จิตมันพูดอีกว่าน้ำในนรกร้อนกว่านี้ จิตเกิดความเกรงกลัวต่อบาปมาก มีอยู่ครั้งนึงน้องสาวมาหาพากันไปเที่ยว Sea world คนอื่นสนุกสนานเฮฮา โยมเองเกิดความสังเวช มองดูสัตว์เหล่านั้นด้วยความสงสาร นึกในใจว่าถ้าต้องเกิดมาเป็นเดรัจฉานคงน่ากลัวมาก เลยกลายเป็นความเห็นแต่ความทุกข์ ไม่ได้สนุกสนานกับใครเค้าเลยค่ะ
ตอบ
เพียรฝึกสติระลึกรู้ให้ต่อเนื่องไปเรื่อยๆ ประคองสติให้อยู่กับรูปนาม ทำให้ยาวนานมากๆ กว่านี้หน่อยจิตจึงจะเกิดสภาวะธรรมอะไรๆ ที่มากกว่านี้
ไม่มีความคิดเห็น:
qa 281-290
๒๙๐.

ถาม
เคยไปฝึกสมาธิที่วัดเมื่อหลายปีที่แล้วประทับใจมาก และยังจำคำสอนของหลวงตามาตลอด แต่ตอนนี้มีเรื่องหนักเกินไป หนูทำใจฝึกจิตคิดตามแบบที่หลวงตาสอนไม่ได้ คิอ ปาป๊าป่วยเพิ่งทราบว่าเป็นมะเร็ง หนูร้องไห้เวลานึกถึงปาป๊าตลอด และคิดว่าแบบนี้ไม่ไหวแน่ๆและคนที่หนูนึกถึงเวลาที่หนูคุมใจตัวเองไม่ได้คือหลวงตา หนูอยากคุยกับหลวงตาเผื่อมีอะไรจะช่วยเตือนสติหนูค่ะ
ตอบ
เกิด แก่ เจ็บตาย โรคภัยไข้เจ็บ ชาติ ชรา มรณะ เป็นธรรมชาติพัฒนาการของสังขาร ทุกสรรพชีวิตต้องไหลไปสู่ภาวะนั้นอยู่แล้ว เร็วช้าขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัย แต่จะไม่มียกเว้นใครๆ หรือสิ่งใด ท่านผู้รู้กล่าวว่า วันเวลา เกิด แก่ เจ็บตาย โรคภัย ไข้เจ็บ ฯลฯ เป็นมัจจุราช กลืนกินบุคคลผู้หลงเดินอยู่นอกมรรค ผู้เพลินอยู่ในวัย อายุ สุขภาพ ทรัพย์สมบัติ สมมุติ ประดุจหนึ่งน้ำในฤดูฝนหลากมาพัดเอาบุคคลผู้มามัวนอนหลับอยู่ให้พินาศฉันนั้น
๒๘๙.

ถาม
สร้างจังหวะอยู่เฉยๆ ก็เกิดมีความต้องการทางเพศขึ้นมาอย่างรุนแรง วันหนึ่งๆ มีความต้องการ 4-5 ครั้ง ติดต่อกัน 3 วัน จนไปทำงานตามปกติ มันถึงได้หายไป อยากทราบว่าอาการที่เกิดขึ้นเพราะการปฏิบัติหรือเปล่า เพราะไม่เคยเป็นรุนแรงอย่างนี้มาก่อน มาถูกทางหรือมาผิดทางคะ
ตอบ
เป็นไปได้... อารมณ์นี้เราจะปฎิบัติหรือไม่ปฏิบัติมันก็มีอยู่แล้ว แต่การปฎิบัติจะทำให้เราเห็นอารมณ์นี้ชัดขึ้น เหมือนการสร้างเขื่อนขวางทางน้ำ หากคิดจะทำต้องทำจริง จังๆ กันไปเลย ทำให้กลายเป็นเขื่อนไปเลย...เวลามันเป็นมากๆ หากเราผ่านได้ เราจะได้ความรู้และประสบการณ์เอาตัว(จิต)รอด ไม่ว่าจะทางตรงหรือทางอ้อม โดยเฉพาะผู้ใหม่ยิ่งต้องอดทนให้มาก การปฏิบัติธรรมคือปฏิบัติการฝืนเอาชนะความรู้สึกแบบโลกๆ โดยเฉพาะกามฉันทะ ซึ่งเป็นกิจแรกๆ ในนิวรณ์ห้าอย่าง ถ้าแพ้ตัวแรก ตัวอื่นก็ไม่ต้องพูดถึง ถ้าเอาชนะตัวแรกได้เราก็จะได้ไปต่อ... มาถูกทางแล้ว อย่าท้อใจนะ ยามท้อขอให้รู้สึกตัวให้มาก
๒๘๘.

ถาม
ในความว่างในภาวะธรรมระหว่างสูญญตา กับ นิพพาน ต่างกันอย่างไร เข้าใจว่าสุญญตาเป็นภาวะที่เกิดแล้วดับจนเกิดความว่างนิทาน เป็นภาวะที่ว่างแบบไม่มีเกิดขึ้นมาอีกเลยในจิตนี้
ตอบ
สุญญตา อนัตตา นิพพานเป็นความหมายที่พระพุทธเจ้าใช้ เป็นสภาวะเดียวกัน เราอาจเข้าใจหรือยืมใช้เรียกสภาวะที่เป็นเล็กน้อย เช่น สุญญตา อนัตตา นิพพาน ขั้นรูปนาม หรือ ขั้นปรมัตถ์ หรือ สุญญตา อนัตตา นิพพาน ขั้น วิมุติหลุดพ้นไปเลย ......หรือแบบคิดจินตนาการเอากับประจักษ์แจ้งแทงทะลุ
๒๘๗.

ถาม
เป็นพระถ้าจะไปปฎิบัติต้องทำอย่างไร
ตอบ
ท่องคำแสดงอาบัติให้ได้แล้ว มาเข้าฝึกตามคอร์สได้เลย
๒๘๖.

ถาม
อ่านหนังสือธรรม หนังสือสวดมนต์เกิดปัญญาไหมครับ
ตอบ
ได้ ปัญญาคือ ความเข้าใข ความรู้เห็นตามความเป็นจริง เป็นสภาวะดับกิเลสกองทุกข์ (ที่เกิดจากอวิชชาความไม่รู้แจ้ง) ได้ ซึ่งมีอยู่ 3 ระดับ คือ
เกิดจากการฟัง การอ่าน การทัศนศึกษา
เกิดจากการพินิจพิเคราะห์ตรองตาม
เกิดจากการเอาสติเฝ้าดูธรรมารมณ์ที่เกิดกับจิตโดยตรงจนเกิดปฏิกิริยาการเห็นแจ้งดับทุกข์ที่เราเรียกว่า ญาณทัศนะวิมุติอย่างไรเล่า
๒๘๕.

ถาม
ตอนนี้โยมต่อสู้กับกิเลสอย่างแสนสาหัสทุกๆเรื่อง โยมรู้ว่ามันยากจริงที่รักษากายและใจให้มันปกติ ทั้งๆที่มองเห็นตัวโกรธ ตัวน้อยใจ ตัวหลง ก็ยังอยากจะขอลองชิมอีกนิด จิตจะบอกว่าขอหน่อยๆ ทั้งๆที่รู้แล้ว โยมเดินผ่านประตูนรกเพื่อมาสัมผัสความร้อน โยมเล่าให้หลวงตาฟังเผื่อหลวงตาจะแนะนำหลักสูตรที่เหมาะสมกับโยมให้ แต่โยมก็ทำตามคำสอนของหลวงตาค่ะ รู้สึกตัวไปเรื่อยๆ ทำจนกว่าจะได้พบพระพุทธเจ้า
ตอบ
รู้ทาง เห็นทางแล้ว ต้องเดินให้ห่างนรก ต้องหมั่นพัฒนาจิตจนเป็นอริยชน ผู้ปิดประตูนรกได้โน่นเลยทีเดียว.
๒๘๔.

ถาม
อยากให้แม่มาปฏิบัติค่ะ ครั้งแรกตกลงว่าจะมาปฏิบัติด้วยกันที่เชียงใหม่แต่แม่ก็เบี้ยว ก็เลยไปคนเดียว พอครั้งนี้นัดกันจะไปปฏิบัติด้วยกันที่วัดป่าโสมพนัส วันที่ 21-28 มีนาคม 2555 มีแววว่าจะเบี้ยวอีก ทั้งที่จองตั๋วเครื่องบินไว้แล้ว หนูไม่รู้ว่าลึกๆ แม่กลัวอะไร แม่ไม่มีปัญหาเรื่องสุขภาพเพราะวิ่งลู่วิ่งทุกวัน วันละ45นาที หนูควรจะปฏิบัติตัวอย่างไรและควรวางใจกับเรื่องนี้อย่างไรคะ
ตอบ
เอาอะไรแน่นอนกับใจนี้ไม่ได้ หมั่นสร้างเหตุปัจจัยเข้าไว้เถิด คงมีสักวันจะเกิดกุศลกรรมค้ำจุนหนุนส่ง...หรือเพราะเรายังช่วยตัวเองไม่พอ เถอะน่า..อีกสองคอร์ส แม่เธอมาแน่...
๒๘๓.

ถาม
ไม่ทราบว่าหลวงตาพอจะมีกุศโลบายในการทำความเพียรในขณะที่มีเวทนาทางกายสูง ๆ อย่างไรคะ หนูมักจะต้องล้มเลิกความตั้งใจในการเพียรอยู่เรื่อย เวลาป่วยมากๆจะแพ้มันทุกที
ตอบ
เลิกทำไมอีกนิดเดียวก็จะทะลุถึงแล้ว ศึกษาวันนี้ รู้แจ้งเดี๋ยวนี้ ชนะได้ขณะนี้ไม่ดีกว่าหรือ จะมัวรีรอโอ้เอ้อยู่ใย คิดว่าอายุมากนักหรือ เกิดตายตอนนี้จะว่าอย่างไร..เอ้อ คนหนอคน.
๒๘๒.

ถาม
เวลาที่เห็นความคิดมันก่อตัวขึ้นหลังจากที่โดนกระทบทางตา หู จมูก ลิ้น ก็จะมีตัวบอกว่าเริ่มคิดแล้วนะ....มันก็จะหยุด พอกระทบที่ใจมันก็จะสั่นไหว...แล้วก็หยุดได้ แต่พอเป็นความคิดที่ไม่ได้เกิดจากการกระทบในปัจจุบัน มันผุดมาเอง บางครั้งก็รู้เรื่อง บางครั้งก็ไม่รู้เรื่อง มันสับสน อาการแบบนี้ควรตัดแล้วมาอยู่กับกายให้มากขึ้นหรือปล่อยให้มันไหลไปเรื่อยๆจนกว่ามันจะหยุด
ตอบ
ปล่อยไปทำไม ความคิดเหมือนอุจจาระ ยิ่งมากยิ่งเหม็น ยิ่งเล่นยิ่งเลอะ
ถาม
หนูลองปล่อยให้มันไหลไปเรื่อยๆ บางครั้งหนูดันเข้าไปอยู่กับความคิดนั้น โดยเฉพาะเรื่องการปฏิบัติธรรมมันจะชอบทบทวนอารมณ์ที่ปฏิบัติ พอมันเริ่มไปไกลความรู้สึกที่กายมันจะลดลงจนลืมตัว
ตอบ
ไม่ใช่ทวน แต่เป็นการไหลตามอารมณ์ ชอบน้อยชอบมาก ชอบอะไรสิ่งไหนก็จะเข้าไปอยู่ในอันนั้น
ถาม
ดังนั้นตอนนี้เรื่องไหนที่มันคิดขึ้นมาแล้วเป็นเรื่องที่หนูชอบ มันจะชัดมากหนูจึงตัดมันทันที(ซึ่งมันค่อนข้างรู้สึกอึดอัดยังไงไม่รู้) แล้วเรื่องที่หนูไม่ใส่ใจก็จะปล่อยมันไป แล้วตอนที่มันหายไปกลับไม่ชัดเพราะไม่ค่อยจะสนใจดูมัน มันหายไปตอนไหนไม่รู้ รู้แต่ว่ามันไม่อยู่ สรุปว่าตอนนี้หนูควรทำแบบที่ทำอยู่นี้ หรือควรทำแบบไหนดีคะ
ตอบ
รู้อยู่แล้วว่าความคิดไม่ใช่ของจริง ทิ้งมันไปเถิด..รู้ตัวไปเรื่อยๆจิตจะคลายไปเอง.
๒๘๑.

ถาม
อยากให้หลวงตาให้คติเกี่ยวกับพระเครื่อง เครื่องราง ของขลังคุ้มครองได้จริงไหม
ตอบ
เครื่องรางคือนิมิตหรืออุปาทานให้จิตติดยึด เป็นรางรองรับจิตให้วิ่งตามนั้น
ของขลัง คือวัตถุอุปาทานขังจิตไว้ในที่มืด ไม่ให้ได้พบแสงสว่างหรือมีอิสรภาพ เรียกอีกอย่างว่าไสยศาสตร์ ความรู้ที่ทำให้จิตหลับไหลหลงงมงาย เครื่องรางของขลังเป็นเครื่องเหนี่ยวนำใจได้เฉพาะคนที่ยังไม่เกิดปัญญา คนที่ยังเชื่อความเชื่อ แต่สำหรับอริยชนผู้เห็นแจ้งอริยสัจแล้วไม่ใช่.
ไม่มีความคิดเห็น:
qa 271-280
๒๘๐.

ถาม
ศีลมีความสำคัญที่เกี่ยวข้องกับการเจริญสติหรือไม่ อย่างไร
ตอบ
มี ที่เป็นเหตุก็คือการระวังรักษาใจ ผลคือความปกติของจิต.
๒๗๙.

ถาม
นั่งสมาธิแล้วรู้สึกเหมือนแผ่นดินไหว คืออาการอะไรค่ะ
ตอบ
คืออาการความรู้สึกของจิต ไม่ใช่ความจริง แล้วแต่เราจะสมมุติตั้งชื่อให้มันว่าอะไร
ถาม
ปกติจะนั่งฟังพระบรรยายวิธีการทำสมาธิ โดยนั่งสมาธิไปด้วย แต่มีเสียงคนร้องเพลงแทรกในหัวเข้ามาจึงพยายามตัดเสียงนั้นทิ้งไปและตั้งใจฟังเสียงพระอย่างเดียว อยากถามว่าอาการนี้คืออะไรค่ะ
ตอบ
อาการไม่เห็นความคิด ไม่รู้เท่าทันมายาของจิต รู้ตัวให้มาก ฝึกสติรู้ตัวให้ต่อเนื่อง ไม่ใส่ใจเรื่องอื่น รู้ รูป รส กลิ่น เสียง ความคิด อารมณ์ เกิดดับให้เป็นปัจจุบัน เท่านี้ก็พอแล้ว.
๒๗๘.

ถาม
ฝึกแบบเคลื่อนไหวเองตามweb นี้ ได้หรือไม่ ต้องมีอาจารย์สอนหรือไม่ ต้องระวังอะไรหรือเปล่า
ตอบ
มันแล้วแต่จิต ระวังไม่ให้เผลอ.
ถาม
การเก็บอารมณ์คืออะไร ทำเพื่ออะไร แล้วมีวิธีการอย่างไร
ตอบ
คือ การตั้งหน้าตั้งตาปรารภความเพียรชำระจิต เพื่อความสะอาดบริสุทธิ์ของจิต โดยการระลึกรู้ตัวอยู่เสมอ ให้ได้ในทุกอิริยาบถ.
๒๗๗.

ถาม
เวลาผมนั่งสร้างจังหวะแล้วง่วง ท่านอาจารย์มีวิธีแก้ยังไงครับ ผมทำด้วยวิธีลืมตาอ้าปากค้าง ผมรู้สึกว่าความง่วงมันหายไปแล้วมันก็กลับมาอีกแล้วผมก็ทำอีก ผมทำวิธีนี้ถูกไหมครับ
ตอบ
หนูเคยเห็นเขาชกมวยไหม การน็อคคู่ต่อสู้ใช่จะใช้อาวุธอะไรก็ได้ หมัด เท้า เข่า ศอก จระเข้ฟาดหาง หนุมานถวายแหวน มอญยันหลัก ฯลฯ การปฏิบัติธรรมคือการใช้สติต่อสู้กับกิเลส กาม โกรธ ฟุ้งซ่าน หงุดหงิด ขี้เกียจ ท้อถอย คิดมาก กล้า ๆ กลัว ๆ ลังเลสงสัยไม่มั่นใจ
ความง่วงเป็นหมัดเด็ดของกิเลส ต้องหาวิธีแก้อาวุธหลักของกิเลสตัวนี้ให้ได้ จะด้วยการปะทะตรง ๆ คือ แลกหมัด เช่น นั่งสร้างจังหวะ หรือเดินสู้กับมันครั้งละนาน ๆ เลยก็ได้ มันกลับมาอีกก็ทำอีก เห็นมันมาตอนไหนก็ไล่มันไปตอนนั้น เห็นเหตุปัจจัยมันเกิดขึ้นได้อย่างไร ก็ละปัจจัยตรงนั้น ทำบ่อย ๆ ต่อเนื่อง จนกระทั่งเกิดความชำนาญ เป็นนิสัยกันเลยทีเดียว.
๒๗๖.

ถาม
ครั้งแรกที่โยมไปปฏิบัติธรรมกับหลวงตา โยมมีความเข้าใจเกี่ยวกับศีลห้าไม่สะอาดพอ ติดค้างในใจมาตลอด มีอยู่วันหนึ่ง โยมมองเห็นคำสอนของพระพุทธเจ้าเรื่องศีลห้าโดยตัวรู้ ณ เวลานี้ โยมเข้าใจและเกรงกลัวไม่กล้าทำผิดศีลห้าแบบถาวรแล้วค่ะ การรู้ครั้งนี้ของโยมแค่แผ่วๆ แต่อานุภาพรุนแรงมากแบบนี้แหละค่ะถึงจะเหมาะสมกับโยม
ตอบ
อนุโมทนาด้วยเลยจริง ๆ ที่เห็นทุกข์เป็นทุกข์ เห็นศีลเป็นธรรม มนุษย์ทุกคนหากรักษาธรรมประจำใจ แม้เพียงศีลห้าด้วยใจจริง มีหิริโอตัปปะเตือนใจตนอยู่เสมอ ไม่เผลอล่วงละเมิดธรรมนูญชีวิตคือศีลห้า ความเป็นคนชื่อว่าเราได้ทำหน้าที่สมบูรณ์แล้ว เหลือแต่จะเลื่อนขั้นจิต เพื่อใช้ชีวิตในภพภูมิที่สูงกว่านี้ต่อไป.
๒๗๕.

ถาม
อยากให้หลวงตาให้เทคนิคในการปฏิบัติ เพราะถ้าจบคอร์สนี้แล้วจะนำไปปฏิบัติเองต่อที่บ้าน ปัญหาก็คือ ถ้าปฏิบัติเองคนเดียว เวลาเดินจงกรมหรือสร้างจังหวะต่อเนื่องหลาย ๆ ชั่วโมงนั้น มันท้อแท้ เหนื่อย เบื่อ และอยากเอนหลังนอน ในที่สุดก็นอน จึงอยากให้หลวงตาให้เทคนิค จะได้มีกำลังใจปฏิบัติ แม้ว่าจะปฏิบัติเองคนเดียวที่บ้าน โดยไม่มีหมู่เพื่อนร่วมปฏิบัติและไม่มีผู้ใดมาช่วยดูแล จี้ กระตุ้นเรา
ตอบ
การที่ต้องทุกข์ทรมานว่ายวนอยู่ในสังสารวัฏ หลงติดอยู่ในภพในชาติ กินนอนอยู่ในความคิด ยึดติดอยู่ในกาย วัน ๆ ขวนขวายหาแต่ของที่ไม่มีจริง ชีวิตนั้นถูกลอยคออยู่กลางท่ามกลางมรสุมปานนี้ ยังไม่อยากหาที่มุงที่บัง หาสรณะที่พึ่งที่สิ้นทุกข์กันอยู่อีกหรือ.
๒๗๔.

ถาม
เมื่อเรากลับบ้าน เราต้องรักษาศีลพร้อมเจริญภาวนาหรือไม่ และถ้าเขารักษาศีลได้ไม่ครบ จะได้ไหม
ตอบ
ต้องรักษา... ไม่ครบก็ไม่เป็นไร เริ่มต้นใหม่ได้นิ ความพยายามมี ผลมันต้องเกิด... ศีลเป็นทั้งเหตุและผลของอารมณ์กรรมฐาน รักษาศีลไม่ได้แสดงว่าใจไม่มั่นคง หนักแน่นเพียงพอ กรรมฐานก็ไม่เจริญ
๒๗๓.

ถาม
ชีวิตที่ดีที่สุดคืออะไร วิธีไปสู่ชีวิตที่ดีทำอย่างไร?
ตอบ
การพ้นทุกข์ ชีวิตนิพพาน... ก็การเจริญสติปัฏฐาน 4 ไง
ถาม
วิธีทำให้สุขภาพดีและอายุยืน ทำอย่างไร?
ตอบ
กินพอดี นอนพอดี ใช้ชีวิตพอดี คิดให้พอดี
ถาม
วิธีเจริญสติมี่กี่วิธี (นอกจาก 2 วิธี)
ตอบ
โดยปรมัตถ์มีวิธีเดียวคือการกำหนดรู้ดูทุกข์ของรูปกับนาม ส่วนรูปแบบสมมุติก็แล้วแต่จะบัญญัติกันไป แค่รู้อยู่กับอาการ 32 ของร่างกาย มันก็มากมายจนนำมาจารนัยได้ไม่หมด.. เอาง่าย ๆ กำหนดรู้อาการกายนี้ตรงไหนได้เป็นวิธีกรรมฐานทั้งนั้นแหละ
ถาม
สติเกี่ยวข้องกับมรรค 8 อย่างไร?
ตอบ
สติเป็นแก่นของมรรค จะผสมอยู่ในมรรคทุกตัว
ถาม
โลกนี้-โลกหน้า คืออะไร?
ตอบ
โลกนี้ก็คือโลกนี้ โลกหน้าก็คือโลกหน้า แล้วแต่เราจะสมมุติเรียกกาลเวลาแต่ละขณะ ๆ จะสมมุติโลกแคบ ๆ หรือกว้าง ๆ ก็ได้ ยาว ๆ หรือสั้น ๆ ก็ได้ จะข้ามเป็นภพเป็นชาติไปโน้นเลยก็ได้
ถาม
ถ้าพยายามปฏิบัติเต็มที่แล้ว แต่ยังไม่ได้ดวงตาเห็นธรรมแสดงว่าไม่สามารถหลุดพ้นหรือเปล่าคะ (แต่เวลาฟังธรรมะรู้สึกเข้าใจได้ดี)
ตอบ
ใช่.. สัมมาวายามะ ความเพียรที่ถูกต้อง ต้องมีโยนิโสมนสิการเข้าไปประกอบด้วย
ถาม
การกำหนดรู้ในขณะปฏิบัติ เรานึกในใจไปด้วย ใช้ได้ไหมแบบนี้
ตอบ
ได้.. แต่ควรใช้การสังเกตมากกว่านึก.
๒๗๒.

ถาม
คำถามนี้อาจจะไม่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรม แต่สงสัยว่าคนที่เขาเป็นทุกข์มาก ๆ หาทางออกไม่ได้และคิดฆ่าตัวตาย อย่างเช่นผู้ติดเชื้อ HIV เพราะอะไรเขาถึงว่าเป็นบาป ในเมื่อตามหลักสัจจธรรม คนเราต้องตายทุกคน และสังขารเป็นของไม่เที่ยง เขาหาทางออกในการดับทุกข์แบบนี้ เพราะอะไรจึงเป็นบาป
ตอบ
บาปคืออวิชชา ความไม่รู้แจ้งจึงทำให้เกิดโลภ โกรธ หลง หลงเข้าไปอยู่ในความคิดว่าการตายคือการพ้นทุกข์... จะมีเชื้อ HIVหรือไม่มีก็ตาม หากคิดฆ่าตัวตายด้วยอำนาจของความโลภ ความโกรธ ความหลงแล้วไซร้จิตย่อมเป็นทุกข์ เป็นบาปเสมอ.
๒๗๑.

ถาม
คนที่ฟังธรรมะ แล้วเขารู้สึกโล่ง อย่างเรื่องที่หลวงตาเล่าตอนเช้า ถ้าเขายังอยู่ในสิ่งแวดล้อมแบบเดิมจะทำให้เขาเกิดทุกข์จนหาทางออกไม่ได้อีกครั้งหนึ่งหรือไม่
ตอบ
อยู่ที่ว่ามันโล่งขนาดไหน ถึงขนาดถอนอุปาทานเป็นมรรคเป็นผลได้เลยหรือไม่ หรือแค่โล่งเพราะปีติ อำนาจของสภาวธรรมที่ปรากฏจะเป็นตัวชี้บ่ง แต่หากแม้ยังไม่ถึง แต่หากได้พัฒนาต่อ รู้จักสำรวม ปรารภความเพียรอยู่อย่างสม่ำเสมอ แม้จะกลับไปอยู่ในสถานการณ์ไหนคนจริงก็ย่อมเห็นของจริง มีสัจจะสภาวะพึ่งได้เสมอ.
ไม่มีความคิดเห็น:
qa 261-270
๒๗๐.

ถาม
เห็นร่างกายกับรู้สึกตัวแยกกันบ้าง รวมกันบ้าง จะทำอย่างไรต่อดี
ตอบ
การกำหนดรู้คือกรรมวิธี จึงเอาสติออกมาเป็นผู้รู้ ผู้ดู ผู้เห็น ไม่ให้รวมเป็นตัวอุปาทานทุกข์... ให้ทำนาน ๆ ทำต่อเนื่อง ทำจนกระทั่งมันแยกได้ถาวร สติโตกว่านี้แล้วจิตจะพึ่งได้ จะเห็นร่างกายเป็นเพียงแค่นิมิตรกรรมฐานเท่านั้น
ถาม
เห็นร่างกายง่วงนอนแต่รู้สึกไม่ง่วงเลย ถูกหรือไม่
ตอบ
เริ่มดีขึ้น
ถาม
รู้สึกตัวกับจิตเป็นสิ่งเดียวกันหรือไม่
ตอบ
รู้สึกตัวคือสติเกิดจากจิต แต่ไม่ใช่ตัวจิตทั้งหมด
ถาม
ปฏิบัติจบแล้ว กลับบ้านทำตัวอย่างไรดีครับ
ตอบ
ตัวทำอย่างไรก็ได้ แต่ใจต้องเดินอยู่ในมรรค ฝึกอยู่กับรูปนามอย่าอยู่กับความคิด
ถาม
กราบขอบพระคุณครับ
ตอบ
ไม่เป็นไร
๒๖๙.

ถาม
ถ้าการปรินิพพานไม่ได้หมายถึงตาย ทำไมหนังสือพุทธศาสนาที่สอนนักเรียนทุกยุคจึงบอกว่าพระพุทธเจ้าทรงดับขันธ์ปรินิพพาน และไม่ได้อธิบายอะไรต่อ จนเข้าใจว่าปรินิพพานคือการตาย
ตอบ
เรื่องการตายทางรูปกายกับการตายของอวิชชาเป็นสิ่งที่อธิบายคู่กันมาได้เสมอทุกยุคทุกสมัย เหมือนเปลือกกับเนื้อก็แล้วแต่ปัญญาของผู้ที่จะรับประทาน... การอธิบายที่มีรูปลักษณ์ประกอบนั้นง่ายต่อความเข้าใจ แต่จะถึงเนื้อหรือไม่อยู่ที่การพิสูจน์...ที่สำคัญอย่าหลงเห็นเปลือกว่าเป็นเนื้อ.. ตายเป็นเปลือก นิพพานเป็นเนื้อ... ตายเป็นเรื่องของธาตุ 4 ปรินิพพานเป็นเรื่องของขันธ์ 5 ... สุดท้ายอย่าได้เอาผิดเอาถูกกับอักษร คำพูดจนลืมพิสูจน์ศึกษา สภาวธรรมบางอย่างมิอาจสัมผัสได้ด้วยตา ด้วยความคิด อนิทัสสนะ ปฏิฆาธัมมา
๒๖๘.

ถาม
ในขณะที่ปฏิบัติ 3 วันแรกจิตจะว่างไม่คิดฟุ้งซ่านเลย มีเวทนาเกิดขึ้นอย่างเดียว พอวันที่ 4-5 เราจับเวทนาตัวนั้นได้ มันจะสลับไป- มา เมื่อไหร่เวทนาจะดับสนิทคะ
ตอบ
เวทนาทางกายดับได้ด้วยอิริยาบถ เวทนาทางจิตดับได้ด้วยการถอนอุปาทานความยึดติดออกไป... ความจริงหากถอนอวิชชาในขันธ์ 5 ได้ปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นก็ไม่ใช่ทุกข์แต่เป็นธรรม เป็นธรรมชาติเช่นนั้นเอง
๒๖๗.

ถาม
ขณะที่มาปฏิบัติธรรม ขณะเดินจงกรมมักมีความคิดฟุ้งซ่านไปทางโลก ควรแก้ด้วยวิธีใด แต่รู้สึกไม่เป็นทุกข์เหมือนกับปล่อยวางได้ เช่น เรื่องงานและเรื่องส่วนตัว อย่างนี้ถือว่าบรรลุธรรมซักกี่เปอร์เซ็นต์คะ และขอให้ท่านแนะนำการปฏิบัติต่อไปค่ะ
ตอบ
หากฝึกสติไปด้วย คิดไปด้วยจะรู้สึกได้ว่าไม่เป็นทุกข์กับความคิด แต่นี่ยังไม่นับเนื่องเข้าในการบรรลุธรรม เธอต้องมีสติรู้ตัว รู้จิต รู้เท่าทันความคิดเกิดดับให้เร็วหรือชัดขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งมันหายไปหมดโน้นน่ะ
๒๖๖.

ถาม
การขออธิษฐานก่อนทำบุญหรือทำสมาธิ มีผลจริงไหม ต้องขอหรือไม่ขอ โดยเฉพาะก่อนทำสมาธิต้องอธิษฐานให้ดีจะมีผลมากมายจริงหรือเปล่าคะ
ตอบ
อธิษฐาน คือการตั้งใจ ตั้งเป้าหมายไว้ว่าต้องเพียรทำไปให้ถึง... หากคิดจะขอคุณจะไปขอจากใคร ใครคือผู้มีอำนาจที่จะทำให้การขอนั้นสำเร็จผล หรือมองอีกในมุมหนึ่งตัวผู้ขอนั้นมีคุณธรรม คุณสมบัติที่จะได้รับตามคำขอนั้นหรือยัง... กุศโลบายมีไว้เพื่อสร้างความพร้อมให้กับคนที่ยังมีอินทรีย์อ่อนเท่านั้น
๒๖๕.

ถาม
การพิจารณาร่างกายขณะเจริญสติทำอย่างไร ในขณะทำงานเราไม่สามารถยกมือได้ ดังนั้นเราจะสร้างความรู้สึกหรือความรู้สึกด้านเวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ จากการเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องได้อย่างไร โปรดอธิบาย
ตอบ
ร่างกายนิ่งหรือเคลื่อนไหวอย่างไร มีเวทนาอะไรปรากฏกับกายก็ให้รู้ อย่าเข้าไปเป็นเท่านั้นพอแล้ว... ขณะทำงานไป กายทำอะไรก็ให้รู้ จิตคิดอะไรก็ให้เห็น อย่าเผลอเข้าไปเป็นตามอารมณ์ที่มันเกิดก็แล้วกัน
๒๖๔.

ถาม
วันนี้มีอาการเบื่อหน่าย แต่รู้สึกตัวเองว่าจิตห้ามได้ สั่งได้ว่าห้ามเบื่อค่ะ ต้องเดินต่อเนื่องหรือสร้างจังหวะต่อไป ยิ่งเบื่อยิ่งทำมากขึ้น /อยากทราบว่าอย่างนี้เรียกว่าเป็นการพัฒนาเพิ่มขึ้นหรือลดลงค่ะ / ถ้าลดลงควรแก้ไขตนเองอย่างไรคะ / และแบบนี้เรายังตกอยู่ในความคิดของตัวเราเองอยู่หรือเปล่าคะ
ตอบ
ถือได้ว่าเป็นผู้มีความเพียร วิริยินทรีย์เริ่มเบ่งบานงอกงาม ซึ่งแน่นอนว่าน่าจะส่งผลให้อินทรีย์ตัวอื่นเช่น สติ สมาธิ ปัญญา งอกงามตามมา... แม้จะเป็นความคิดแต่ก็เป็นสัมมาสังกัปปะ มีคุณมากกว่าเป็นโทษ กุศลจิตนั้นเกื้อกูลการทำความเพียรเสมอ
๒๖๓.

ถาม
ขอให้หลวงตาอธิบายคำว่า “รูป-นาม” ให้ชัดเจนด้วย
ตอบ
รูป-นาม คือ การที่มีสติตื่นรู้อยู่กับกายได้โดยไม่ต้องกำหนดรู้
ถาม
อยากให้หลวงตาอธิบายคำว่า “ระเบียบกับยึดติด” เนื่องจากมีผู้ปฏิบัติธรรมมาใหม่ยังไม่เข้าใจ เช่น การนั่ง การเดินจงกรม ว่าทำไมต้องนั่งที่เดิม เค้าบอกว่านั่นคือการยึดติด แล้วมานั่งที่ผู้อื่น
ตอบ
ระเบียบวินัยอะไรก็ตาม เป็นกรอบของการรักษากายและใจให้เป็นไปในทางที่ถูกต้องเหมาะสม ไม่เบียดเบียนตนและคนอื่น มีศีล สมาธิ ปัญญาเป็นแกนกลาง จุดมุ่งหมายอยู่ที่การไถ่ถอนความไม่รู้แจ้งอันเกิดแต่จริตนิสัยตามใจ... ผู้ฉลาดย่อมนำเอาระเบียบมาฝึกฝนขัดเกลาจิตตน... ระเบียบที่ถูกต้องเป็นธรรมนำสุขมาให้ผู้สมาทานเสมอ
ความยึดติดมีฐานกำเนิดจากความไม่รู้จึงทำไปด้วยอำนาจอวิชชา ตัณหา ราคะ โทสะ โลภะ โมหะ
ถาม
เรียนถามเรื่องการแยกรูป-แยกนาม ให้กระจ่างชัดขึ้นได้อย่างไรคะ
ตอบ
หากเกิดความรู้ตัวทั่วพร้อม สมาธิตั้งมั่น ปัญญายถาภูตญาณเกิด รูปนามจะกระจ่างชัดขึ้นมาเอง
๒๖๒.

ถาม
ทำอย่างไรดีคะถึงจะได้ความรู้สึกเหมือนอยู่ที่วัด โยมทำเองได้รู้สึกแค่แผ่วๆ เหมือนที่หลวงตาเคยบอกไว้นิสัยโยมชอบให้มีอาจารย์คอยแนะแนว ขอความกรุณาจากหลวงตาช่วยสอนด้วยค่ะ
ตอบ
ทำเหตุให้เหมือนอยู่ที่วัด ผลมันก็จะออกมาเป็นเช่นนั้น ต้องทำให้ถึงธรรม ธรรมจึงจะให้ผล รู้จักสังเกต ละเอียดอีกหน่อย ค่อยเป็นค่อยไป อย่าใจร้อน อย่าขี้เกียจ ฝึกรู้ตัวให้สม่ำเสมอ กายพร้อม ใจพร้อม ธาตุ ขันธ์ อินทรีย์พร้อม...ธรรมก็พร้อม.
๒๖๑.

ถาม
1.ตามดูประมาณหนึ่งปี ระยะนี้จะรู้สึกถึงความแปลกปลอมที่เข้ามากระทบจิตได้เร็วและชัดขึ้น แม้แต่การดูหนังฟังเพลงหรือแค่นั่งใกล้คนอื่น จะรู้สึกถึงคลื่นที่ออกมากระทบใจเราแล้วจะรู้สึกแน่น อึดอัดที่หน้าอกมาก พอรู้แล้วก็ดับไป ปัญหาคือไม่ชอบเลย อยากถามว่าเราสามารถป้องกันไม่ให้คลื่นเหล่านี้เข้ามากระทบถึงใจเราได้อย่างไร
ตอบ
ไม่ต้องไปตามดู หากฝึกความรู้สึกตัวเข้มจะรู้เท่าทัน จากสติให้เป็นสมาธิ และป้องกันการกระทบได้และยิ่งจะดีมาก แต่หากทำให้ต่อเนื่องจะเห็นเหตุของอวิชชา ปัจจัย และความสลายไป นี่ก็คือปัญญา กระทบก็ช่าง สติเราต้องตั้งมั่นอย่าหวั่นไหวตาม ทำเหมือนเสาหินที่ถูกลมพัดยังไงอย่างงั้น ส่วนอาการที่เล่ามาค่อนข้างวิตกวิจารณ์อุปาทานมากไป ฝึกดูจิตกลับไหลเข้าไปในอาการเสียนี่
ถาม
2.จะรู้ถึงลางสังหรณ์ที่จะเกิดเรื่องร้ายๆหรือดีกับเราในอนาคตซึ่งเกิดจริงๆแม่นเกิน100% แต่ไม่ทราบว่าเหตการณ์จะเป็นยังไง เป็นเองตั้งแต่เด็กแล้ว ปัญหาคือไม่ชอบเลย ทำให้เรากังวลล่วงหน้า มีวิธีแก้ยังไงที่จะทำให้ไม่ต้องรู้สึกถึงลางสังหรณ์นี้
ตอบ
ฝึกสติ ปฏิบัติการล้างใจจริง ๆ จัง ๆ ซะสิ ปัญญาที่ได้จากการรู้แจ้งจะละลาย ล้างถ่ายถอน ล้างสังหรณ์ไปเอง.
ไม่มีความคิดเห็น:
qa 251-260
๒๖๐.

ถาม
หลังจากที่ผมกลับจากเบิกฟ้าธรรมาศรม ผมก็ปฎิบัติต่อที่บ้าน ความรู้สึกตัวที่เกิดขึ้นเป็นธรรมชาติมาก ราวกับเกิดขึ้นเองโดยไม่ต้องกำหนดเหมือนแต่ก่อน ผมสัมผัสได้ว่า ความรู้สึก กาย และ ความคิด แยกออกเป็น 3 ส่วน เหมือนเห็นความคิดสลับกับกาย เกิดดับอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อทำความรุ้สึกต่อไปเรื่อยอีก ความรู้สึกตัวมันเร็วมากจนแทบไม่เห็นความคิดที่เกิดขึ้นเลย มีแต่เพียงความรู้สึก รู้สึกๆ เพียงเท่านั้น ผมกลัวว่าจะเกิดอาการวิปลาสหรือบางอย่างที่ผิดปกติขึ้นเลยกลับมารู้กายให้ชัดขึ้นเพื่อให้มันหลุดออกจากอาการนั้น เพื่อไม่ให้มันถลำเข้าไป โดยพยายามรู้กาย 70 สลับกับความคิด 30 เนื่องจากผมปฏิบัติเองอยู่กับบ้านคนเดียว ห่างไกลครูบาอาจารย์ มาถึงตอนนี้ ผมพอเข้าใจสิ่งที่หลวงพ่อเทียนพูดว่าเมื่อหนูมันเห็นแมวมันก็จะช็อคตายเอง และเมื่อเวลาปลิงมันดูดเลือด เราไม่ต้องไปดึงมันออก แต่ใช้ใบยาและปูนกันหมากบีบลงไป ปลิงมันก็จะหลุดออกมาเอง ความคิดก็เหมือนกัน เราไม่ต้องไปตามดูความคิด เมื่อสติมันตั้งมั่นขึ้นมันก็จะไปเห็นความคิดเอง
ตอบ
อนุโมทนาในผลานิสงส์ของการกระทำ ธรรมใดก็ได้ค่า หากว่าทำจริง ๆ.
๒๕๙.

ถาม
เมื่อสติเป็นสมาธิ จะเห็นกายใหญ่กายเล็ก เห็นวิญญาณหรือสัญญา เมื่อเห็นปั๊บก็ดับเลย หรือเรียกว่ารู้ตัวทั่วพร้อมชั่วคราวได้ไหมครับ
ตอบ
ได้.
๒๕๘.

ถาม
ช่วงระยะเวลาในการยกมือสร้างจังหวะใช้ระยะเวลาช้าหรือเร็วขึ้นและลง กระผมได้เรียนรู้จากคลิปแล้ว เก็บสติได้ดีกว่าการหลับตามาก ขอความเมตตา
ตอบ
พยายามทำต่อไปเรื่อย ๆ ทำให้เข้มขึ้น สติต่อเนื่องความเข้าใจชีวิตจะปรากฏขึ้นมาเอง.
๒๕๗.

ถาม
จากการที่ได้เคยกราบเรียนหลวงตาที่วัดเรื่องการเห็นก้อนทุกข์หล่น แล้วหลวงตาได้อธิบายว่าเกิดจากการปฏิบัติแบบไม่เป็นระบบ และการหล่นครั้งนี้ยังไม่ถาวร แต่ถ้าหล่นอีกครั้งจะถาวร
1. จะปฏิบัติต่อไปอย่างไรคะ เพื่อให้หล่นแบบถาวร เพราะที่ผ่านมา ฝึกปฏิบัติจากการอ่าน การฟัง เข้าคอร์สที่วัดหลวงตาเป็นครั้งแรกค่ะ
ตอบ
รู้ตัวกาย ตัวจิต สลัดทิ้งความคิดให้สม่ำเสมอ
ถาม
2. จากที่เห็นความคิด อยู่ส่วนความคิด ไม่วิ่งไปกระทบทำให้ใจเกิดทุกข์เกิดสุข สภาวะแบบนี้ถือว่าเข้าสู่เส้นทางวิปัสสนาหรือยังคะ
ตอบ
เข้าสู่เส้นทางแล้ว - ปล่อยวางกาย วางเวทนา วางจิตและอารมณ์ไว้ ใจรู้ใจคือสติวิปัสสนา.
๒๕๖.

ถาม
ที่ว่าเจริญสติให้ต่อเนื่อง อย่างไรถึงเรียกว่าต่อเนื่อง เวลาทำงานที่ต้องใช้ความคิด ก็ไม่สามารถจะทำต่อเนื่องได้ ต้องทำอย่างไร สติถึงไม่ขาดสายครับ
ตอบ
คือการกำหนดรู้อยู่ตลอดเวลา รู้กายเคลื่อนไหว รู้ใจนึกคิด เวลาทำงานอยู่มันคิดก็ให้รู้ ไม่คิดก็ให้รู้ ใช้ความคิดได้แต่อย่าให้ความคิดใช้เรา เราอย่าเข้าไปอยู่ในความคิด คิดด้วยสติ รู้คิดจิตจะว่างจากอัตตาตัวตน ความต่อเนื่องจะเกิดขึ้นหลังจากจิตปล่อยวางเป็นสมาธิ มีปัญญาปล่อยวางได้ระดับหนึ่งแล้ว ในเบื้องต้นนี้คงทำได้เป็นช่วง ๆ บางเวลา กาลเทศะ แม้จะคิดหรือกำลังใช้ความคิด หากไม่ยึดติด จิตก็จะวิ่งผ่านหลุมเวทนา ตัณหา อุปาทานมาได้ กลับสู่เส้นทางการรู้สึกตัวได้อีก เหมือนการเดินทางแวะพักกินน้ำ กินข้าวแล้วก็เดินทางต่อไปอีกได้ สรุปก็คือคิดก็ได้ แต่ให้รู้คิดและรีบกลับเข้าสู่มรรควิถี คือ รู้สึกตัวสลัดความคิดอุปทานกลับสู่ฐาน 4 ให้ได้.
๒๕๕.

ถาม
เวลาที่จิตของเราคิดไปโดยไม่มีจุดมุ่งหมาย จนบางครั้งตังเราเองก็ไม่สามารถควบคุมจิตได้ เราต้องทำอย่างไรในขณะที่กำลังคิดครับ
ตอบ
ใช้สติประคองจิตไว้ ไม่ให้มันตกลงไปในอารมณ์ที่ลึก ๆ ออกยาก ๆ โดยการเจริญสติเติมสมาธิไปเรื่อย ๆ ไม่เข้าไปอยู่ ไม่ใส่ใจ ปล่อยใจไปในความคิดอันนั้น หรือเบี่ยงเบนความสนใจไปทำอย่างอื่นเสียก็ได้ พบปะสนทนากับกัลยาณมิตรผู้รู้ที่สามารถชี้แนะแก้อารมณ์ได้ จะโดยความคิดเป็นอนิจจังเกิดได้ ดับได้ เป็นอนัตตาคือไม่มีตัวตน ถูกสมมุติมาจากอวิชชา หากสติต่อเนื่องเห็นแจ้งแทงทะลุได้ อนัตตาตัวจริงก็จะปรากฏ.
๒๕๔.

ถาม
เราสร้างจังหวะแล้วมือเบาเหมือนไม่มีมือทุกครั้งที่กำหนดการสร้างจังหวะ เมื่อก่อนมือหนัก แต่ตอนนี้เบาตลอด
ตอบ
ทำเพื่อรู้จะเบา ทำเพื่อเอาจะหนัก.
๒๕๓.

ถาม
เวลาปฏิบัติสร้างจังหวะเดินจงกรมมักจะคิดถึงเรื่องลูกเป็นห่วงลูกอย่างเดียวต้องทำอย่างไรครับ
ตอบ
ความรู้สึกตัวยังอ่อน ไม่แหลมคม ตัดอารมณ์พื้น ๆ ยังไม่ได้ ต้องทำให้ต่อเนื่องมาก ๆ.
ถาม
การสร้างจังหวะขึ้นอยู่กับระยะเวลาหรือไม่ครับ
ตอบ
ขึ้นอยู่กับการกระทำ.
๒๕๒.

ถาม
หนูอยากมาปฏิบัติธรรมที่วัด แต่บางครั้งหนูมักจะมีอาการของโรคสำไส้อักเสบ ต้องทานยา ถ้ามาที่วัดแล้วต้องทานยาหลังอาหารจะทำอย่างไรดีคะ
ตอบ
พุทธธรรมสอนเรื่องเหตุปัจจัย ทุกข์คือปัญหา สมุทัยคือเหตุปัจจัย นิโรธคือการสิ้นเหตุปัจจัย มรรคคือหนทางที่เกิดจากการปฏิบัติตามเหตุปัจจัย ทุกข์กายแก้ไขอิริยาบถและปัจจัย 4 แต่ทุกข์ใจหรือทุกข์ภายในต้องแก้ด้วยสติปัฏฐาน 4
การปฏิบัติธรรมคือการฝึกตาทิพย์ ดูกายดูใจ ดูภายนอกภายใน ดูเท็จดูจริง เห็นแจ้งด้วยปัญญา แล้วก็แก้ไขตามเหตุปัจจัยนั้นๆ พระชีที่วัดป่วยก็กินยาปกติ แต่บางรูปบางองค์ก็ไม่กินปกติ บางท่านกินหรือไม่กินก็ปกติ บางคนเน้นที่ปกติกาย บางคนเน้นที่ปกติจิต บางคนเน้นทั้งสอง อันนี้ก็แล้วแต่เหตุปัจจัยแห่งธรรมที่สัมผัส.
๒๕๑.

ถาม
ผมได้ฝึกปฏิบัติธรรมด้วยตนเองที่บ้านโดยการภาวนาพุทธโธกับการเจริญสติโดยอาศัยแนวของหลวงพ่อเทียนโดยจากการอ่านหนังสือและฟัง CD แล้วปฏิบัติเอง ในคืนหนึ่งพอผมอ่านหนังสือและกำลังจะหลับ ปรากฏว่ามีความสว่างโพลงอยู่และมีความรู้สึกว่าเห็นอาการของกายพร้อมกันทุกส่วน เช่น นิ้วเท้ากระดิก แขนกำลังยก มือกำลังวางหนังสือ เป็นต้น โดยเห็นเป็นภาพช้ากว่าปกติ มีความรู้สึกว่าเห็นได้พร้อมกันทุกจุดอย่างชัดเจน และเห็นว่ามือกำลังวางหนังสือลง ถอดแว่นตาค่อยๆ วางและเปลือกตาค่อยๆหลับลงไป แล้วก็หลับสนิทไม่ได้ฝันอะไรเลย ตื่นขึ้นมายังจำความรู้สึกนี้ได้ กราบเรียนถามหลวงตาว่าอาการนี้คืออะไรครับและควรทำอย่างไรต่อไป
ตอบ
คือการรู้กายในกาย หรือรู้รูปนาม ควรฝึกให้สติมีความต่อเนื่องในทุกอิริยาบถซึ่งจะเกิดปัญญาเห็นรายละเอียดอีกมากมาย จนสติสามารถเห็นจิตในจิตได้อย่างแจ่มแจ้ง เห็นความคิดหรือเห็นนามรูปซึ่งเป็นอารมณ์ที่สอง ความยากง่ายก็ไม่ต่างจากอารมณ์รูปนาม แต่การที่จะเกิดปัญญาทำลายกิเลสตัณหาอวิชชาที่เห็นนั้น ต้องมีความแหลมคมเฉียบขาดเด็ดเดี่ยวจึงจะทำได้ แต่ก็ไม่เกินวิสัยของคนจริงดอก.
ไม่มีความคิดเห็น:
qa 241-250
๒๕๐.

ถาม
เวลาที่จิตของเราคิดไปโดยไม่มีจุดมุ่งหมายจนบางครั้งตัวเราเองก็ไม่สามารถควบคุมจิตได้เราต้องทำอย่างไรในขณะที่กำลังคิดครับ
ตอบ
ไม่ต้องไปควบคุมมัน เพียงเฝ้าดู รู้เห็น รู้อยู่กับกาย เพียงเท่านี้จิตก็จะไม่หลงไปกับความคิด ความคิดมันล่องลอยออกไปที่อื่น เพราะเรารู้ตัวไม่ชัด รู้ตัวไม่พัฒนาสู่ปีติ – สมาธิ – ปัญญาได้ มันก็เป็นแบบนี้แหละ.
๒๔๙.

ถาม
กระผมเพิ่งเริ่มฝึกสติครับ ตื่นตีสามครึ่งนั่งสร้างจังหวะสู้กับความง่วง ขณะกำลังสู้กับความง่วงอยู่รู้สึกขนลุกคล้ายปิติพอเกิดก็รู้สึกความง่วงก็หายไปทำให้รู้สึกตัวดีขึ้น พอสร้างจังหวะไปสักพักก็ง่วงอีกสลับกับเกิดขนลุกขนพอง กราบเรียนถามหลวงตาว่าสภาวะที่เกิดต้องแก้ไขอย่างไรและควรวางจิตอย่างไรเวลาเกิดความง่วงครับ
ตอบ
รู้ตัวให้ชัดเจน ช่วงฝึกใหม่ ๆ ใจจะเกิดปีติ หากฝึกจนเกิดความชำนาญ นานไปใจจะเป็นสมาธิตั้งมั่นเองเลย ความง่วงก็เช่นกัน เมื่อสติรู้ตัวต่อเนื่อง จิตตื่นเบิกบาน ความง่วงมันหายไปเอง หากนั่งเจริญสติความง่วงมันเยอะก็ให้ลุกเดินจงกรมสลับกันไปมาได้.
๒๔๘.

ถาม
ก่อนหน้านี้เคยส่งคำถาม หลวงตาได้เมตตาแนะนำจนเข้าใจ และได้ปฏิบัติต่อมา คือให้มีสติรู้การเคลื่อนไหวของกายและใจ เฝ้าดูเขา ฝึกปฏิบัติไปเรื่อย ความทุกข์ก็เบาบางลง มีความสุขที่ได้ปฏิบัติแบบขยับมือ จนวันนี้จิตใจเปลี่ยนแปลง แน่ใจว่ามันไม่เหมือนเดิม สภาวะนี้เป็นมา 3 เดือนกว่า ขออธิบายตามที่เห็นนะครับ ตอนนี้เห็นความทุกข์อยู่ห่างๆ เห็นอีกตัวที่พยายามจะแทรกแซงจิต มันคอยจะรวมเป็นก้อนทุกข์ ถ้าไม่ดิ้นรนทำอะไรจิตก็จะเบาสบาย ถ้ามีการเข้าไปทำจะเห็นแว๊บๆ แล้วมันก็ดับ เจ้าอารมณ์ก็จะเป็นอิสระจากการแทรกแซง เหมือนปัญหาตอนนี้ไม่ได้เกี่ยวกับจิตแล้ว
ปัญหาที่เข้าใจคือ เพราะมีการแทรกแซงจิต หรือความดิ้นรนอยากให้จิตดีเลยเกิดความทุกข์ การปล่อยให้จิตเป็นอย่างที่เขาเป็นจะไม่มีการทำอะไรกับอะไร มันเลยเบาๆ โล่งครับ แต่ช่วงที่ขยับมือตามจังหวะ จิตจะเบาโล่งมากกว่าเดิมอีกหลายเท่าเลย สิ่งที่ปฏิบัติอยู่คือ พยายามเป็นกลางต่อสภาวะ ไม่ดิ้นรนแทรกแซงจิต ปล่อยจิตให้เขาเป็นอย่างที่เค้าเป็น แต่อดสงสัยไม่ได้ครับ เมื่อก่อนจะดูการทำงานของจิตอย่างเดียว แต่พอเห็นความอยากที่จะบังคับจิต หรือความดิ้นรนอยากให้จิตดีเกิดขึ้น ถ้าเปลี่ยนมาดูความดิ้นรนหรือความอยากบังคับจิตจะผิดไหมครับ
ตอบ
ไม่ผิด จะดูจิตหรือธัมมารมณ์ที่เกิดกับจิตก็ได้ทั้งนั้น แต่ให้แยกผู้ดูกับตัวทุกข์ออกจากกันให้ชัดเจน จะได้ไม่หลงเอากิเลสเป็นธรรม.
๒๔๗.

ถาม
ขณะนี้เห็นทันทุกข์ และคิดสั้นลงมาก เห็นทุกข์ เห็นเวทนาของกาย ของใจ มันอยู่ห่างๆ ตั้งแต่รู้รูปนาม แต่ว่าอยู่ห่างครูบาอาจารย์ได้แต่ฟังเสียงหลวงตาจาก mp3 เรียนถามหลวงตาว่าจะปฏิบัติต่อไปอย่างไรครับ
ตอบ
ทำอย่างเดิมนั่นแหละ ดูอาการของรูปของนามให้ละเอียดกว่าเดิม ศึกษาวิธีไม่ให้จิตติดไปกับความคิดปรุงแต่ง พยายามฝึกสติตัวรู้ให้คม ให้ดับได้ตัดได้ในทันทีที่มันผุดออกมา.
๒๔๖.

ถาม
ตั้งแต่ได้มาศึกษาธรรมะประมาน 1 เดือนแบบจริงจัง ทำให้ผมอยากบวชมาก แต่ผมมีบุตร 1คน ภรรยา 1 คน ผมมีอาชีพรับราชการ มีความเลื่อมใสมาก จนอยากลาออกมาบวช แต่ทุกคนห้ามไว้ แต่ผมยังไม่ล้มเลิกความคิด คือ ผมคิดว่าการปฏิบัติทุกวันนี้ไม่อาจทำให้ผมถึงจุดสูงสุดได้คือนิพาน ผมควรจะทำยังไงครับผมยังแน่วแน่อยู่ครับ
ตอบ
กำลังแห่งศรัทธานี้เป็นทรัพย์อย่างหนึ่ง เกิดขึ้นกับจิตผู้ใด ทำให้ใจผู้นั้นมีความพร้อม เรียกว่า บารมีเริ่มมา ก่อนที่ปัญญาจะเกิด อาจใช้วิธีทดลองฝึกช่วง 5 – 7 วันดูก่อน หรือลาบวช 1 พรรษา เพื่อแสวงหาคำตอบประกอบการตัดสินใจอีกครั้ง.
๒๔๕.

ถาม
ตอนนี้หนูทำรูปแบบโดยใช้วิธีของหลวงพ่อเทียนค่ะ คือ ยกมือสร้างจังหวะและเดินจงกรมซึ่งจะไม่มีการบริกรรม แต่พอชีวิตประจำวัน ต้องทำงานเสริฟอาหาร ก็จะดูกายเคลื่อนไหวไปด้วย แต่ส่วนมากจะใช้การบริกรรมพุทธโธค่ะ พอเพื่อนหนูทราบเข้าเลยบอกว่าจะทำให้เป็นการตีกันหรือเปล่า ทำไมไม่ทำอย่างใดอย่างหนึ่ง เพราะทำแบบนี้จะตีกัน และทำให้ไม่ก้าวหน้า ขอความเห็นจากพระอาจารย์ด้วยค่ะ
ตอบ
หากยังไม่เกิดการสัมผัสสติที่แท้ ความไม่ลงตัวของวิธีการย่อมมี ไม่เป็นไรหากทำแล้วไม่ก้าวหน้า ค่อยเลือกทำเอาเฉพาะวิธีใดวิธีหนึ่ง.
๒๔๔.

ถาม
การให้รู้สึกตัว คือ การมารู้สึกกายล้วนๆรึเปล่าคะ แล้วเมื่อเรารู้สึกที่กายได้แล้ว ก็ให้รู้สึกแนบแน่นลงไปอีกรึเปล่าคะ
ตอบ
รู้กายเพื่อให้เห็นแจ้งธรรมชาติของกาย เช่น เป็นทุกข์ ทนได้ยาก แปรเปลี่ยน ไม่อยู่ในอำนาจจะบังคับได้ ปรากฎการณ์นี้จะประจักษ์ได้เมื่อจิตเป็นสมาธิ คือ รู้รูปกายได้อย่างต่อเนื่อง อิสระ ไม่เพ่งจิตไป ณ จุดใดจุดหนึ่ง หากสมาธิมากพอก็จะรู้เห็นตามอารมณ์ที่สอง คือ ความคิด หากจิตตั้งมั่นได้ก็จะเห็นไตรลักษณ์ในนามรูปได้เช่นเดียวกัน.
๒๔๓.

ถาม
1. เวลาทำงานไม่ค่อยมีสมาธิในการทำงาน ควรทำอย่างไรดีคะ ?
ตอบ
ฝึกขยันกำลังรู้ให้บ่อยๆ ต่อเนื่องนานๆ
ถาม
2. เป็นคนที่โมโหง่าย ใครทำอะไรไม่พอใจก็โกรธแต่ไม่นานก็หาย ควรทำอย่างไรดีคะ
ตอบ
ความโมโหเป็นเหตุทำให้จิตเศร้าหมอง สะสมปฏิฆะนุสัย หมั่นสังเกตอาการที่เป็น และเวลาที่อาการมันหายไปบ่อยๆและให้ชัดเจน ฝึกให้เห็นการเกิด-ดับของอารมณ์ให้ถี่ๆ อาการนี้จะค่อยจางคลายมลายไปได้ในที่สุด.
๒๔๒.

ถาม
หนูมีโอกาสได้ไปฝึกภาวนายกมือสร้างสติกับเพื่อนมา 3วัน วันแรกยังไม่ลงตัว ง่วงมาก ต่อสู้กับความง่วง ความเบื่อเหมือนเคย ได้รู้จักคำว่ารู้สึกตัวเป็นครั้งแรก ครูฝึกสอนให้ยกมือแบบช้า ๆ ช้ามากๆๆ ช้าจนแทบขาดใจ (สำหรับตัวเองนะคะ) และให้ตั้งใจทำ แต่รู้สึกตัวได้ดีมากเลยค่ะ
ตอบ
อนุโมทนา...เอาความพอดี ช้าหรือเร็วก็ได้ ทดลองดูไปก่อน อย่างไหนดีเอาอย่างนั้น
ถาม
วันที่สองได้เห็นว่า ระหว่างที่ยกมือช้าๆ เห็นความรู้สึกตัว ได้เห็นขันธ์ทำงานหลายๆ อย่างพร้อมๆ กัน เช่น ระหว่างยกมือ ท้องมันก็พองยุบไปตามแรงหายใจ ลมหายใจก็ทำงานของเค้าอยู่ชีพจรเต้นไหว เห็นความยิบยับ(เรียกอะไรไม่รู้)ในร่างกายเรา
ตอบ
เห็นอาการกายในกาย กายาคตาสติ กายานุปัสสนา
ถาม
วันที่สาม ในระหว่างที่หยุดมือ ก็ยังมีความรู้สึกตัวอยู่ตลอด ความรู้สึกตัวเค้าทำงานอยู่ตลอดเวลาถ้าเราตั้งใจ หนูสงสัยว่า การทำช้า ๆ แบบที่หนูฝึกจะเป็นการเพ่งหรือไม่คะ เพราะเคยทำแบบที่เคยทำ ไม่เคยเกิดสภาวะธรรมแบบนี้เลย
ตอบ
ยาที่เราคิดว่าถูกโรค แต่เมื่อกินไปนานๆ จึงรู้ว่ามีผลข้างเคียง....ถ้าไม่เพ่งลองทำไปนานๆ ดูสิมันจะเป็นอย่างไร อึดอัด โปร่งโล่ง เครียด เบื่อ สติเจริญหรือแคระแกรน เราจะรู้ หลังจากนั้นเหมือนปลูกต้นไม้นั่นแหละ บางทีก็ติด ดูเหมือนมีราก แต่ไม่เจริญเติบโตสักทีก็มี สังเกตดูให้ดี.
๒๔๑.

ถาม
เมื่อก่อนไม่ค่อยจะเห็นความคิดของตัวเอง มีความเข้าใจว่าตัวเองคิดน้อย ไม่ค่อยคิด ช่วงหลังๆมาเห็นความคิดเยอะมากมายจนมึนหัว กราบเรียนถามหลวงตาว่าควรทำอย่างไรต่อคะ (ใช้วิธีการปฏิบัติขณะทำงานบ้านไม่ได้เดินจงกรม)
ตอบ
เห็นความคิดเกิดดับได้ แสดงว่าจิตเรามีสมาธิ เกิดไม่เห็นดับสลายหายไป มันจะเกิดการสะสมมึนหัว เบื่อหน่ายชีวิต ติดอารมณ์ ต้องขยันประคองพุทธภาวะ หรือตัวรู้เพื่อให้เข้ามาอยู่ในจิตแทนตัวหลงคิด สติน้อยจิตจะคอยหนีตามไปอยู่กับความคิดเสมอ หมั่นฝึกฝนความรู้ตัวให้มาก อย่าให้จิตพลัดพรากจากปัจจุบันอารมณ์
ไม่มีความคิดเห็น:

หลวงตาตอบคำถาม

qa 231-240
๒๔๐.

ถาม
เวลานั่งสมาธิแล้วตัวโยกกับที่หลวงตาพูดว่าแผ่นดินไหวคืออะไรเป็นสิ่งเดียวกันหรือไม่
ตอบ
คำว่าแผ่นดินไหวในที่นี้ หมายถึง อารที่ธาตุขันธ์เกิดการเปลี่ยนแปลงด้วยวิปัสสนาญาณ รู้จักกันในหมู่ผู้ฝึกเจริญสติ เรียกกันง่าย ๆ ว่า “จิตพลิก”
๒๓๙.

ถาม
1. ผมเห็นต้นจิตแล้วมีอาการอย่างนี้ คือ เมื่อเริ่มคิดเห็น เริ่มปรุงแต่งก็เห็น เมื่อเห็นจุดเริ่มคิดนี่คือเกิดใช่ไหมครับ เมื่อสติจับได้มันก็หาย นี่คือดับใช่ไหมครับ
ตอบ
การเกิดดับมี 2 แบบ คือ แบบสมมติและแบบปรมัตถ์ ในแบบที่ 1 นั้นดับแล้วเกิดอีก แบบที่ 2 นั้นดับแล้วดับเลย
ตอนแรกอาการเกิดดับมันจะถี่มาก แต่ตอนนี้ความถี่ของอาการเกิดดับมันช้าลงๆ บางครั้งก็ไม่เกิด อยู่ว่าง ๆ อย่างนั้นแหละ
ตอนนี้สติผมมีกำลังมาก ผมรู้สึกว่าทุกครั้งที่เกิดความคิด สติเห็นมันจะดับไปเลย ผมเปรียบมันเหมือนต้นไม้ที่ยืนต้นแล้ว มีใบใหม่เกิดขึ้นแล้ว เราเด็ดใบอ่อนมันทิ้งโดยที่มันไม่มีโอกาสเป็นใบโตได้เป็นอย่างนี้อย่างต่อเนื่อง จนนาน ๆ จะมีเกิดขึ้นสักครั้งหนึ่ง รู้สึกว่าสติจะไม่ปล่อยให้มันเกิดขึ้น แค่เริ่มแทงใบก็ถูกเด็ดแล้ว รู้สึกจิตนิ่งมากๆ แต่ก็มีบางครั้งยังมีอยู่แว็บหนึ่งเกิดขึ้นแล้วโตนิดหน่อยแล้วก็ถูกเด็ด ผมเข้าใจว่าต้นไม้ต้นนี้เมื่อถูกเด็ดใบบ่อยๆเข้าวันหนึ่งเมื่อมันไม่มีใบปรุงอาหารมันจะแห้งตายทั้งยืนนี่คือเกิดจากของจริงที่เกิดขึ้นกับตัวไม่ได้เอามาจากใคร
หลวงตา สาธุ
ถาม
2. ตอนนี้ผมเดินอยู่บนเส้นทางมรรคแล้วใช่ใหมครับ
ตอบ
เมื่อใดที่อยู่กับความรู้ตัว ผ่านนิวรณ์ จิตโปร่ง โล่ง – เบา รู้เท่าทันความคิดเกิดดับได้ คือ อาการของจิตที่เข้าสู่เส้นทางถาม
3. อยากให้อาจารย์สอบอารมณ์ผม
ตอบ
ทำเช่นนี้ไปเรื่อยๆ ต่อเนื่องจนติดลำต้น ก่นรากเหง้ามันออกไปได้หมดโน่นแหละจึงจะวางใจเป็นกลางได้แท้จริง
ถาม
4. ผมต้องทำอย่างไรต่อ ผมตอบตัวผมเองว่าให้ทำเหมือนเดิม ผมมั่นใจอย่างนั้นไม่ทราบว่าถูกผิดประการใด
ตอบ
ดูใจที่มันเฉย ไม่เฉย จิตที่มันแอบคิด สร้างสมมุติ หรือที่มันเกิด มันดับแบบนี้ไปเรื่อย ๆ
ถาม
5. ผมตอบตัวผมเองว่าให้ทำเหมือนเดิมผมมั่นใจอย่างนั้นไม่ทราบว่าถูกผิดประการใด
ตอบ
เข้าใจถูก
๒๓๘.

ถาม
หนูเคยปฏิบัติธรรมหลายรูปแบบ ดูลมหายใจ พุทโธ ยุบหนอ-พองหนอ แต่ไม่ต่อเนื่อง ตอนหลังได้ฟังMP3ของ อ.กำพล และได้ไปฟังธรรมหลวงพ่อคำเขียนเทศน์ที่ จ.เชียงใหม่ ก็เริ่มหัดเจริญสติแบบเคลื่อนไหว เพิ่งรู้จักหลวงตาทางอินเตอร์เน็ตหลังจากที่หลวงตาไปเปิดอบรมที่บ้านจันทน์ไม้หอมจ.ลำพูน หนูเจริญสติแนบเคลื่อนไหวก่อนนอนวันละ1 ชม.โดยจะฟัง MP3 ของหลวงพ่อคำเขียน ของหลวงตาไปด้วย อยากถามหลวงตาว่าฟังไปด้วยเจริญสติไปด้วย กับเจริญสติอย่างเดียวอย่างไหนจะดีกว่ากัน
ตอบ
ดูคำถาม ๑๖๐.
ถาม
พอครบ 1 ชม. หนูก็นอนประมาณเที่ยงคืน แต่ทำไมตอนเช้าหนูรู้สึกว่านอนไม่พอมันเพลียค่ะรู้สึกมึนหัว ตื่นประมาณหกโมงกว่าๆ ทั้งๆที่นอน 6 ชั่วโมง
ตอบ
แก้ที่กายก่อน นอนให้ตรงเวลา พักผ่อนให้เพียงพอ ให้ชั่งใจตัวเองดีๆ ว่าไม่ใช่อาการของรูปกายแน่แล้ว ค่อยมาสังเกตเรื่องของจิต เฝ้ารู้เพียรภาวนา ชำระล้างใจไม่ให้สนิมกิเลสมาเกิด เพราะจะเป็นแหล่งเพาะเชื้อนามโรค กิเลสไม่มีในจิตพักผ่อนหลับนอนนิดเดียวก็พอแล้ว.
๒๓๗.

ถาม
จิตที่อยู่ในภวังค์กับจิตดวงที่ออกจากร่างก่อนตาย ดวงเดียวกันหรือไม่
ตอบ
ไม่มีจิตอยู่หรือจิตออก นั่นเป็นเพียงอาการรับรู้ของจิตในภาวะต่างๆ กันเท่านั้น.
๒๓๖.

ถาม
จิตใจตอนนี้มีความรู้สึกเฉยๆกับทุกอย่าง มีความเบื่อหน่าย ความง่วงก็เข้ามา
ความขี้เกียจก็เข้ามา ทำอะไรรู้สึกไม่มั่นใจ ทั้งคำพูดและการกระทำ ไม่เหมือนกับตอนที่เราฝึกดูจิตใจให้มีแต่ความว่าง อะไรที่เข้ามากระทบเราจะรู้ทันปัญหา แต่ความรู้สึกเฉยๆแบบนี้ ดูจิตใจมันอยู่กับเราจะ2เดือนแล้ว ขอความเมตตาจากหลวงตาช่วยให้จิตใจดวงนี้กระจ่างแจ้งชัดเจนด้วยเจ้าค่ะ
ตอบ
เฉย 2 แบบ คือ 1. แบบขี้เกียจ 2. เฉยแบบรู้เท่าทัน...แบบที่หนึ่งนั้นเฉยไม่จริงเป็นโมหะจิตบวกกับโลภะจิต แต่แบบที่สอง เฉยเพราะรู้คุณ รู้โทษของความว่างไม่ว่าง เฉยแบบรู้เท่าทันนี่เป็นอาการของสติ สมาธิหรือโสภณจิต.
๒๓๕.

ถาม
นมัสการพระอาจารย์ ไม่ทราบว่าพระจากวัดอื่นจะเข้าปฏิบัติที่วัดป่าโสมพนัสได้ไหมคะ พอดีน้องเพิ่งจะบวช แล้วอีกประมาณ 1เดือนพระจากวัดธรรมกายจะไปที่วัดที่น้องบวชอยู่ กลัวว่าถ้าปฏิบัติไปทางสายสมถะจะทำให้กู่ไม่กลับ เพราะตอนนี้มีปัญหาหูแว่วจะต้องกินยาอยู่ แม่บอกว่าอาการจะเป็นเฉพาะตอนที่นอนไม่หลับก็เลยคิดว่าถ้าได้ปฏิบัติทางเจริญสติแบบของหลวงพ่อเทียนน่าจะช่วยได้มากกว่า
ตอบ
ปฏิบัติจากวัดอื่นแล้วมาโสมพนัสได้ หูแว่วสมุฏฐานมาจาก 2 สาเหตุ คือเป็นโรคจิต คือความผิดปกติของสมองหรือระบบประสาทจริงๆ กับโลกวิญญาณคืออุปาทานในผัสสะ มิจฉาทิฐิต่อปรากฏการณ์.
๒๓๔.

ถาม
1. เวลาเดินจงกรม เราควรกำหนดความรู้สึกตัวที่ตรงไหน ตรงเท้าที่สัมผัสพื้น หรือตรงขาที่มันเคลื่อนไหวหรือกำหนดทั้งตัว
ตอบ
จากน้อย, ไปหามาก , ทำได้แค่ไหนก็เริ่มจากนั้น
ถาม
2. เวลาสร้างจังหวะมือ ควรกำหนดที่ตรงไหน ตรงมือหรือแขน หรือทั้งมือและแขนที่มันเคลื่อนไหว
ตอบ
คำตอบเดิม
ถาม
3. ความรู้สึกตัวที่เป็นสติกับเวทนากาย ต่างกันอย่างไร
ตอบ
เวทนาทางกายก็เช่น เจ็บ ปวด เมื่อย เย็น ร้อน สติก็เห็นอาการที่มันเป็นไงล่ะ
ถาม
4. คนเราควรนอนวันละกี่ชั่วโมง, เวลานอนควรกำหนดตรงไหน, ทำอย่างไรเวลาตื่นขึ้นมาแล้วถึงไม่ง่วง
ตอบ
แล้วแต่เหตุปัจจัยของธรรมและสังขาร , มีสติให้ชัด, จิตไม่ง่วง
ถาม
5. เจริญสติให้ต่อเนื่องเป็นลูกโซ่ติดต่อกัน 2 วันแล้วหยุด 5 วัน กับเจริญสติวันละ 3 ชั่วโมง 7วันแต่ไม่ต่อเนื่อง อันไหนดีกว่ากัน
ตอบ
อันไหนเกิดปัญญาแก้ปัญหาทุกข์ได้อันนั้นแหละดีกว่า
ถาม
6. ผมเป็นคนคิดมากขนาดเพ่งจ้องแแล้วมันยังคิดอยู่เลย ไม่รู้จะรู้สึกตัวที่ตรงไหนถึงจะออกจากความคิดได้เหมือนกับว่ายิ่งเจตนารู้สึกตัวมากๆมันยิ่งคิดมาก
ตอบ
รู้กาย รู้จิต รู้กายเคลื่อนไหว รู้ใจนึกคิดก็พอ
ถาม
7. ครั้งสุดท้ายที่ไปปฏิบัติที่วัด ก่อนจะกลับบ้านพอดีผมมองไปเห็นครูบาท่านหนึ่ง แล้วท่านก็มองดูผม หลังจากนั้นท่านก็ยกแขนข้างหนึ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว ผมไม่ทราบว่าท่านต้องการจะสื่ออะไร
ตอบ
กลับไปถามท่านเอาเองเถอะ
ถาม
8. การแก้ปัญหาเอาเองกับให้ครูบาอาจารย์แก้ปัญหาให้อันไหนดีกว่ากัน
ตอบ
ต่อไปเป็นคำถามที่ไม่เกี่ยวกับการปฏิบัตินะครับ
ถาม
1.เคยได้อ่านในหนังสือของหลวงตาที่มีทัศนะเกี่ยวกับเรื่องอภิปรัชญา ในหนังสือเขียนว่าผลของการปฏิบัติตามแนวทางนี้มีข้อหนึ่งคือหมดความสงสัยในเรื่องอภิปรัชญา ผมอยากทราบว่า ที่ว่าหมดความสงสัยนั้นหมายถึงเราทราบคำตอบของคำถามนี้หรือหมายความว่าเราไม่ทราบคำตอบ เพียงแต่คำถามนี้มันหายออกไปจากจิตเรา เราไม่ต้องการรู้คำตอบของมันอีกต่อไป ?
ตอบ
ทั้งสองอย่าง
ถาม
2.เกี่ยวกับเรื่องอภิญญา มนุษย์ที่บรรลุธรรมพ้นทุกข์แล้วสามารถเหาะเหินเดินอากาศได้หรือไม่?สามารถมีหูทิตย์ ตาทิพย์ล่วงรู้อนาคตได้จริงหรือไม่ ?
ตอบ
จริง
ถาม
3. หลวงตาคิดว่า UFO มนุษย์ต่างดาวมีจริงหรือไม่ ?
ตอบ
ไม่มีความคิด
ถาม
4. ปี 2012 โลกจะแตกจริงหรือไม่ ?
ตอบ
ไม่มีความคิด
ถาม
5. เคยได้ยินหลวงตาบอกว่าความว่างมีอยู่ 3 อย่าง คือ 1.ว่างจากความคิด 2.ว่างจากอุปทาน 3.ว่างจากอาสวะ ทั้ง 3 อย่างมีความแตกต่างกันอย่างไร ช่วยอธิบายเพิ่มด้วยครับ
ตอบ
ว่างจากความคิด คือ จิตทั่วไป เช่นหยุดคิด ได้คิด แม้ไม่คิดแต่ก็ยังติดยึด...ว่างเป็นครั้งคราว
ว่างจากอุปทาน คือ ไม่ยึดถือ ยึดมั่นผูกพัน อันเป็นเหตุให้จิตหมดอิสรภาพ... แม้ไม่ยึดมั่นผูกพันแต่ก็เหลือเชื้อ
ว่างจากอาสวะ คือ ว่างจากความว่าง ว่างโดยไม่เหลือเชื้อ...ว่างแบบนิพพาน.
๒๓๓.

ถาม
เวรกรรมมีจริงหรือไม่ ทำไมคนทำชั่วกับบุพการีทั้งกายและวาจาเป็นเวลาที่ยาวนานทำให้ท่านทุกข์ทรมานอยู่ทุกวันนี้ ทำไมเขายังไม่ใด้รับผลกรรมใดๆเลยหรือต้องรอให้ท่านรับกรรมเสียเอง
ตอบ
มีจริง, ที่เห็นเช่นนั้นเพราะยังมีกรรมบางชนิดมาคั่นให้อยู่... ตามจริงคนทำกรรมนั้น กรรมมันให้ทุกข์ทั้งที่ก่อนทำ ขณะทำ และหลังกระทำกรรมนั้นอีกด้วย คือเป็นการให้ผลเป็นทุกข์ทางด้านจิตใจไงล่ะ.
๒๓๒.

ถาม
ผมเจริญสติแบบเคลื่อนไหวจนแยกรูปกับนามได้แล้ว ก่อนหน้านั้นผมเคยฝึกเพ่งมาจนเกิดเป็นจักกระ เวลาผมรู้สึกตัว จักกระก็เคลื่อนเข้ามากลบจนแทบแยกกันไม่ออก จนความรู้สึกตัวนั้นหายไปอยู่กับจักกระแบบนี้ใช้ได้ไหมครับ
ตอบ
ให้สติเป็นผู้รู้เห็นกายเคลื่อนจิตคิดให้ชัดเจน เห็นสักแต่ว่าเป็นอาการเกิด-ดับ,สติประคองจิตไม่ให้หลุดเข้าไปอยู่ในปรากฎการณ์นั้นเท่านั้น.
๒๓๑.

ถาม
โยมอยากบอกเล่าว่าการปฎิบัติระยะนี้ โยมมีความรู้สึกเช่นนี้ อย่างตื่นเช้ามาจะเข้าห้องน้ำ ตอนไปหยิบทิชชุ่แล้ววางลงแรงๆ โยมรู้สึกถึงความแรงความหยาบของมือของใจ ต่อจากนั้นรู้สึกไม่พอใจต่อความหยาบอันนั้น แล้วก็รู้สึกถึงความไม่พอใจอันนั้นจากนั้นความรู้สึกก็จางไป อาการแบบนี้จะเป็นอยู่เป็นช่วงๆเมื่อรู้สึกตัว เพราะโยมจะดูใจตัวเองอยู่บ้าง สังเกตความรู้สึกไม่พอใจอยู่บ่อย เหมือนสิ่งนี้เป็นตัวเด่นที่จะฝึกใจได้เมื่อจิตไม่เผลอถลำลงไปตามอารมณ์ไป แต่ก็มีบ่อยอีกเหมือนกันที่โยมตามไม่ทันจนเป็นอารมณ์เป็นทุกข์ไปแล้ว แต่ก็เก็บมาคิดแก้ไข อาจเพราะโยมมีเป้าหมายค่ะ สาธุสำหรับคำตอบค่ะ
ตอบ
ยังไม่เห็นประเด็นคำถามเลยนะ แต่การที่เราสังเกตอารมณ์ตัวเองอยู่สม่ำเสมอ จะเห็นข้อบกพร่องที่ต้องเอาสติไปเติมให้มันเต็มได้นั้งแหละคือสัมมาทิฎฐิเห็นถูก.
ไม่มีความคิดเห็น:
qa 221-230
๒๓๐.

ถาม
พระนิพพานเป็นอย่างไร
ตอบ
คือ อนัตตา ไม่มีอะไรค้างคาอยู่ในใจ ดับทุกข์ได้สนิท ไม่มีเรื่องใดๆ รบกวนจิตใจสักกระติ๊ดเดียวเลย.
๒๒๙.

ถาม
1.หากเราไม่สามารถบรรลุธรรมได้ในชาตินี้ แล้วที่เราฝึกปฏิบัติไปจะไม่เป็นการเสียเปล่าหรือ ถึงแม้ว่าเมื่อเราฝึกปฏิบัติไป ก็จะแก้ทุกข์ได้ ชีวิตมีความสุข เบาสบายขึ้น แต่เมื่อเรายังไม่บรรลุธรรมแล้วตายไป เราจะได้อานิสงส์จากการปฏิบัติยังไงบ้าง เพราะอย่างทรัพย์สินเงินทอง เราหามายากแต่พอตายไปแล้วเราก็เอาไปด้วยไม่ได้ แล้วอานิสงส์จากการปฏิบัตินี้จะเป็นเหมือนกันหรือเปล่า หากตายไปแล้วทุกอย่างก็จบแล้วเราจะปฏิบัติไปเพื่ออะไร
ตอบ
ปฏิบัติธรรมเพื่อให้รู้เห็นเข้าใจธรรมชาติของชีวิต เข้าใจเห็นแจ้งถึงเหตุปัจจัยที่สร้างทุกข์สุขให้ กับชีวิตเรา รู้จักวิธีการ รักษาชีวิตไม่ให้เป็นทุกข์ได้,ส่วนเรื่องหลังความตายนั้น เอาไว้เมื่อมีประสบการณ์จะเล่าให้ฟังอีกที
ถาม
2.ตอนนี้ผมอยากไปบวช ผมอยากเอาจริงเอาจังกับการปฏิบัติ แต่ผมก็ยังสับสนอยู่มากๆ เพราะได้ปรึกษากับหลายคน บางคนก็ว่าอยู่ใช้ชีวิตอย่างนี้ก็บรรลุธรรมได้ เพราะมีเรื่องให้ได้ทดสอบจิตตลอดว่าเราปฏิบัติก้าวหน้าไปถึงไหน แต่ถ้าไปบวชก็อยู่กับความสงบ อยู่กับอะไรเดิมๆ ไม่มีอะไรมาทดสอบ แต่เมื่อผมศึกษาดูในประวัติพระอริยะแล้ว ก็เห็นมีแต่ครูบาอาจารย์ที่เป็นพระสงฆ์เท่านั้น ผมจึงมองว่าฆราวาสก็บรรลุธรรมได้ก็คงจะมีมั้ง แต่คงต้องเป็นคนที่มีบารมีอินทรีย์แกร่งกล้าจริงๆ ไม่อย่างนั้นพระอริยะที่มีชื่อเสียงคงไม่มีแต่พระสงฆ์เท่านั้น ผมเข้าใจอย่างนี้ถูกไหม ถ้าผมเข้าใจถูก ผมจะได้ตัดสินใจไปบวช แต่ถ้าผมเข้าใจผิดก็จะได้ฝึกปฏบัติอยู่อย่างนี้ต่อไป
ตอบ
บวช บวช บวช บวชดีกว่าจริงๆ.
๒๒๘.

ถาม
โยมต้องขออภัยหากเป็นคำถามซ้ำ เพราะโยมอยากถามมากว่าโยมรู้สึกมีความสุขมากขึ้นตั้งแต่ปฎิบัติแบบหลวงพ่อเทียน ท่านสอนให้เจริญสติ ยกมือสร้างจังหวะ ให้มีสติอยู่กับกาย โยมก็เลยอยาก(อีกแล้วค่ะ)ให้ลูกมีความสุขแบบนี้บ้าง แต่ลูกไม่ยินดี ก็เลยคิดว่าคงยังไม่ถึงเวลาของเขา หรือยังไม่ศรัทธา หรือไม่ก็มีอะไรพลาดซักอย่าง กราบขอคำแนะนำค่ะ
ตอบ
พยายามทำใจให้เย็นเป็นปกติ และจะเป็นฐานสร้างปัญญามองเห็นปัญหาตนและคนอื่นด้วย และจะช่วยเขาได้ไม่ยาก.
๒๒๗.

ถาม
เวลาเป็นไข้มีอาการหนาวสั่นจะเจริญสติอย่างไรดี
ตอบ
ดูมัน ดูอาการที่มันเป็น อย่าให้ใจเราไปตามมัน.
๒๒๖.

ถาม
กราบเรียนถามพระอาจารย์ว่าจากคำถามข้อ 233. (เหตุการณ์ที่หลังคาโรงรถถล่มทับที่จอดรถประจำ แต่วันที่หลังคาถล่ม กลับไม่ได้จอดรถตรงนั้น ) แสดงว่ามันเป็นแค่เหตุบังเอิญเท่านั้นใช่ไหมครับ
ตอบ
ใช่
ถาม
ผมลองมาปฏิบัติตามแนวนี้เมื่อไม่นานครับ แต่ทำไมปฏิบัติไปปฏิบัติมามันทำให้ผมเกิดความเบื่อหน่าย ท้อถอย หมดกำลังใจทำ ขี้เกียจไม่อยากทำอะไรไปเสียเฉยๆ จนบางครั้งอยากจะเลิกปฏิบัติไปเลย จะแก้อย่างไรครับ
ตอบ
เป็นกิเลสอนุบาลที่เกิดกับนักเรียนใหม่ทุกคน,ปลุกธาตุรู้สร้างขวัญกำลังใจให้กับตัวเองเสมอๆหรือไม่ก็ไปหากัลยาณมิตรครูบาอาจารย์ช่วยแก้อารมณ์ให้ จะได้ไม่หลงจมอยู่ในอารมณ์ได้นานๆ , หรือให้ระลึกเสมอว่ากิเลสทั้งหลายเป็นของไม่เที่ยง หากความเพียรเรามีมาก พอฝืนอีกสักพักมันก็จะดับหาย.
๒๒๕.

ถาม
การดูลมหายใจเป็นอาการอย่างหนึ่งของกายในกายคตาสติใช่หรือไม่
ตอบ
ใช่
ถาม
แล้วคนที่เจริญอานาปานสติ ก็คือคนที่เฝ้าดูอาการกายเหมือนกับที่เราดูกายเคลื่อนไหวหรือกำหนดรู้สึกที่กายใช่หรือไม่ แล้วต้องทำขนาดไหนถึงจะพ้นทุกข์
ตอบ
ใช่, ทำจนรู้จักทุกข์ตามความเป็นจริง รู้เหตุของการเกิดทุกข์ รู้ภาวะของจิตไม่ทุกข์ ว่ามีอยู่เห็นอยู่สัมผัสได้ รู้วิธีปฏิบัติทำลายคลายทุกข์ได้อย่างถาวรโน่นแหละ.
๒๒๔.

ถาม
ผมเริ่มนั่งสมาธิมานานตั้งแต่เป็นเด็กวัด และเพิ่งเริ่ม เจริญสติมาได้ประมาณ 3 ปีแบบไม่มีแบบแผน แต่ก็ศึกษาจากสื่อต่างๆ วิธีที่เจริญ คือลุก เดิน ยืน นั่งนอน ผมมีเรื่องไม่เข้าใจสองสามประการ ขอเรียนถาม
1.มีอยู่ว่าทำไมผมจึงไม่มีความคิดใดๆเลย เวลาคิดก็คิดเรื่องงานแล้วก็จบ ก็จะมาอยู่กับลมหายใจ ไม่ห่วงพ่อ ไม่ห่วงแม่ ไม่ห่วงครอบครัว เหมือนแต่ก่อน เวลาคิดก็จะเห็นความคิดของตัวเองก่อน เขาเรียกว่าเห็นต้นจิตหรือเปล่า
ตอบ
ต้นจิตคือจุดหรือภาวะก่อนที่มันจะคิดหรือปรุงแต่งหรืออีกนัยหนึ่งก็คือความว่าง ความรู้ตัวทั่วพร้อมชัดๆ นั่นเอง
ถาม
2.เวลาจิตมันปรุงแต่งแค่เริ่ม เมื่อสติจับได้และเห็น ตัวปรุงแต่งมันก็แตก รู้สึกเหมือนแก้วแตกกระจาย หาเศษไม่มี แล้วเวลาโกรธ แค่เริ่มนิดเดียวมันก็รู้สึก แล้วความโกรธมันก็แตกกระจาย รู้สึกเป็นอย่างงั้นจริงๆ เป็นเพราะอะไร หรือเป็นเพราะเราไปกดมันไว้หรือเปล่า หรือว่ากิเลสมันเริ่มดับแล้ว หรือเป็นเพราะกำลังของสติของเรามีกำลังมากขึ้น
ตอบ
เป็นเพราะประเด็นหลังมากกว่า
ถาม
3.ตอนนี้จิตนิ่งมากมีอารมณ์เป็นหนึ่งเดียวทั้งเวลางานและนอกเวลางาน ถึงเวลาคิดก็คิด พอหมดเวลาคิดก็อยู่กับการเคลื่อนไหวของร่างกาย พอหยุดการเคลื่อนไหวของกายก็จะมาอยู่ที่ลมหายใจเป็นอาการอะไรหรือ
ตอบ
สมาธิ
ถาม
4.เวลาเรานั่งสมาธิแล้วเห็นลมหายใจวิ่งเข้าออกแต่มันเป็นสีใสๆ เหมือนแก้วเข้าออก แล้วต้องทำอย่างไรต่อหรือว่าให้ดูเฉยๆ บางครั้งเราแผ่เมตตาให้เขาให้สัตว์โลก
มันก็จะสว่างมากขึ้นและสว่างมากขึ้นจนครอบตัวเรา แล้วมันก็ใหญ่ขึ้นทั่วห้องนอนผมเลย ผมเคยตกใจหลายครั้งเพราะคิดว่ามีใครมาเปิดไฟ แล้วพอลืมตาก็มืดเหมือนเดิม
ตอบ
ลืมตาทำจะดีกว่า ง่ายกว่า ดูทุกอย่างจนเห็นไตรลักษณ์ในทุกอารมณ์
ถาม
5.เวลานั่งสมาธินานๆแล้วทำไมลมหายใจเราหายไปเหมือนจะไม่มีแต่ก็ยังมีอยู่แต่น้อยมาก แต่ก่อนที่ลมหายใจจะหาย มันจะเริ่มลดลมหายใจจากมากไปหาน้อย ประมาณสักยี่สิบนาที จะเริ่มหายเกือบหมดมีอยู่แต่น้อยมากๆๆ หูได้ยินเสียงแต่น้อยมากเป็นอาการของอะไรครับ มีอีกหลายอย่างอยากถามแต่พอแค่นี้ก่อน กราบนมัสการลาครับ
ตอบ
กายละ สังขารสงบระงับ.
๒๒๓.

ถาม
เรื่องจริงที่เกิดกับผม คือว่าโรงจอดรถของสำนักงานที่ผมทำงานอยู่ โครงสร้างทำด้วยเหล็กหนักมาก และทุกครั้งที่ผมไปทำงาน ผมจะต้องเอารถเข้าไปจอดตลอด อยู่มาวันหนึ่งผมมีความรู้สึกไม่อยากเอารถเข้าไปจอดเลย และแล้วในเวลาต่อมา หลังคาโรงรถก็ถล่มพังลงมาทับรถเสียหายไปหลายคัน รถของผมรอด เพราะไม่ได้เข้าไปจอด สำหรับรถที่พัง บางคนไม่เคยเข้าไปจอด แต่วันเกิดเหตุ ดันเข้าไปจอดจึงพัง อีกเรื่องหนึ่งเกิดกับคนอื่นคือขณะรถเกิดอุบัติเหตุ เขารู้สึกตัวดี เขากำหนดสติว่า "เห็นหนอ""ชนหนอ" แล้วเขาก็จับเก้าอี้ไว้แน่น แต่ด้วยแรงเหวี่ยงของรถ ทำให้ตัวเขากระเด็นออกนอกรถ แต่กลับรอดได้อย่างปลอดภัย สำหรับคนอื่นบ้างก็เจ็บ บ้างก็ตาย พระอาจารย์จะอธิบายทั้ง 2 เรื่องนี้อย่างไรครับ โดยผู้ประสบเหตุทั้ง 2 รายนี้ปฏิบัติธรรมตามแนวสติปัฏฐานสี่ครับ
ตอบ
อธิบายด้วยภาพนั้นลึกซึ้งเป็นจริงยิ่งกว่าอาตมาจินตนาการโดยแท้ ก็เพราะคิดไม่เข้าไปจอด มันก็เลยไม่ทับ เพราะบางคนไม่เคยจอด แต่ก็คิดเอาเข้าไปจอด เลยถูกทับ เพราะเขาพียงแต่เห็นหนอ โดยลืมเดินออกให้ห่างหนอ เลยได้รับบาดเจ็บ แต่มันกระแทกน้อยเลยรอดได้ แต่คราวหน้าไม่แน่ และที่อยากให้แน่ คืออย่าให้มีคราวหน้า.
๒๒๒.

ถาม
ผมฝึกสติแบบเคลื่อนไหวเข้าปีที่ 3 ตอนนี้ก็ฝึกเองที่บ้านทุกเช้าตี 4 ถึง 6 โมงครึ่งประจำ อยากเรียนถามหลวงตาดังนี้ เคยผ่านอารมณ์การปฏิบัติมาหลายอย่าง ในระยะ1 ถึง 2 เดือนนี้ เกิดปิติอย่างแรงภายในจิตใจ ชนิดที่เกิดความรู้สึกเย็นมาจากข้างใน อิ่มอกอิ่มมใจตลอด และเหมือนกับจิตเรายิ้มอยู่ตลอดเวลา เป็นระยะหนึ่ง ก็ฝึกสติเพื่ออยู่กับปัจจุบัน จนปิติที่ว่าหายไป ต่อมาก็มองเห็นการเกิดดับของจิตชัดเจนขึ้น เวลาเกิดอารมณ์หรือความรู้สึกกับผัสสะใดๆ พอมองเข้าไปข้างในก็จะเห็นอาการของจิตชัดเจน เหมือนกับว่าเราสื่อสารกับจิตได้ อารมณ์ขุ่นมัวกับคนหรือสิ่งรอบกายก็ไม่มีหรือมีก็เบาบางมากๆผมจะต้องปฏิบัติอย่างไรเพื่อไปให้ถึงที่สุดแห่งทุกข์ครับ
ตอบ
ระลึกรู้ ดูจิตหรือความคิดหรือธัมมารมณ์เกิดดับให้ถี่ขึ้น.
๒๒๑.

ถาม
ขอกราบเรียนถามพระอาจารย์ว่าการอุปสมบทจะได้บุญมากทั้งพ่อแม่และตัวผู้บวชเองใช่ไหมครับ ถ้าอย่างนั้นสมมุติว่าไม่ได้อุปสมบทแต่นุ่งชุดขาวปฏิบัติตามแนวสติปัฏฐานสี่เป็นเวลา 7 วัน กับผู้ที่อุปสมบทตามประเพณีเป็นเวลา 7 วันโดยไม่ได้ปฏิบัติตามแนวสติปัฏฐานสี่เลย เพียงสวดมนต์ทำวัตรเช้า– เย็น อย่างไหนจะได้บุญมากกว่ากันครับ
ตอบ
พุทธศาสนาเน้นการพ้นทุกข์ (นิพพาน)พิธีกรรมทุกอย่างล้วนมุ่งเน้นสู่เป้าหมายเดียวกัน , สติปัฏฐานคือหลักปฏิบัติสู่ความพ้นทุกข์ หากแม้ยังเป็นทุกข์อยู่จะเป็นบุญได้อย่างไร , บุญคือความพ้นทุกข์นั่นเอง
ถาม
อีกเรื่องครับการที่ลูกด่าว่าเราแล้วเรากำหนดสติคำว่า "ยินหนอ" "ยินหนอ" (ได้ยินหนอ) แล้วลูกก็ไม่ด่าเรา พอวันใหม่ก็ด่าเราอีก เราก็กำหนดอีก เป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ พระอาจารย์ว่ามันเป็นกรรมสมัยตอนเราเป็นเด็กที่ด่าว่าพ่อแม่ไว้หรือเปล่าครับ
ตอบ
หากเราด่าให้เขาเห็นแล้วจดจำมาด่าเราก็เกี่ยว แต่หากเกิดขึ้นเพราะจิตอกุศลเขาเองเป็นปัจจัยขณะนั้นๆ อันนี้ก็ไม่เกี่ยว
ถาม
แล้วลูกที่ด่าเราลูกจะบาปไหมครับ
ตอบ
บาปคืออกุศล มีผลเป็นทุกข์ มีโมหะ โลภะ โทสะ เป็นเหตุปัจจัย อาจสนองช้าหรือเร็วขึ้นอยู่กับปริมาณของกิเลสซึ่งเป็นปัจจัยหลักและสภาพสิ่งแวดล้อมเป็นปัจจัยเสริม
ถาม
แต่ถ้าสมมุติว่าลูกไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเราเคยด่าพ่อแม่ไว้ กรรมนี้มันจะตามเรามาให้ลูกด่าไหมครับ
ตอบ
พุทธศาสนากล่าวถึงกิเลส กรรม วิบาก เป็นเรื่องของปัจจุบันขณะ ภพนี้ ชาตินี้ ทฤษฎีกรรมคือการกระทำในแต่ละขณะๆว่ามีเจตนาด้วยกุศลหรืออกุศล หากไม่มีก็ไม่ใช่กรรมเวร ไม่มีผลตอบสนอง เป็นเพียงกิริยารูปนามเท่านั้น
อย่ามัวคิดแต่แต่จะยกให้เป็นเรื่องของกรรมเลย ลองไปฝึกฝนทวนกระแสอยู่เหนือกรรมดูบ้างสิ หากคิดเช่นนั้นก็คงไม่มีการฝึกฝนอบรมอะไรกันเลยสิคุณ เป็นคนก็ต้องฝึก เป็นวัวควาย แมวหมาก็ต้องฝึกทวนกระแสสัญชาติญาณกันทั้งนั้นแหละ ฝึกอย่างไรก็ได้อย่างนั้น ยิ่งมนุษย์ด้วยแล้วฝึกให้เป็นคนดี คนชั่ว ทำบาปกรรม พ้นกรรม เหนือกรรม ตั้งแต่นรกอเวจี สู่มหาสวรรค์ชั้นปรินิมฯจนถึงพระนิพพานกันได้เลยทีเดียว...ปล่อยวางเรื่องเช่นนั้นไว้ แล้วไปปฏิบัติวิปัสสนาแสวงหาปัญญาทำลายสังโยชน์สงสัยนี้กันเถอะ
ถาม
ขอกราบเรียนถามพระอาจารย์อีกว่าบุคคลธรรมดาหากปฏิบัติตามแนวสติปัฏฐานสี่ไปเรื่อยๆจะเข้าถึงพระนิพพานได้ช้า - เร็วขนาดไหนครับ
ตอบ
ก็แล้วแต่อินทรีย์แก่กล้าขนาดไหน
ถาม
หากบุคคลใดเข้าถึงพระนิพพานแล้วจะมีหลักสังเกตได้อย่างไร
ตอบ
กิน ขี้ ธรรมดานี่แหละ แต่ใจไม่ทุกข์ แล้วเธอจะสังเกตใจท่านได้อย่างไร หากไม่ฝึกใจให้เป็นอย่างท่าน
ถาม
หรือหากเราเข้าถึงพระนิพพานแล้วเราจะมีอารณ์อย่างไร
ตอบ
ไม่มีอารมณ์
ถาม
อารมณ์จะเกิดขึ้นเองโดยอัตโนมัติหรือไม่ครับ จะสังเกตตัวเองได้อย่างไร
ตอบ
เป็นสิ่งที่รู้ได้เฉพาะตัว เห็นได้ด้วยตนเอง
ถาม
แล้วทำไมผู้ที่เข้าถึงนิพพานแล้วจึงต้องบวชด้วยครับ
ตอบ
เพราะรู้ว่าโลกนี้ไม่มีอะไร รู้แจ้งชัดแล้วว่าตัวเองทำอะไร เพื่ออะไร และไม่มีอะไรที่จะทำเพื่อตัวเองอีกแล้ว ท่านเปี่ยมด้วยอริยทรัพย์ หยุดการแสวงหา เปลี่ยนมาทำหน้าที่ผู้ให้แสงสว่างกับชาวโลกแล้ว...หน้าที่พระสงฆ์สะดวกดีแล้ว.
ไม่มีความคิดเห็น:
qa 211-220
๒๒๐.

ถาม
หนูอยากทราบว่าอารมณ์ที่เกิดขึ้นกับหนูตอนนี้คืออารมณ์ชนิดใดคะ หนูคุยโทรศัพท์กับเพื่อน อยู่ๆหัวสมองก็ว่างเปล่าไปชั่วขณะเหมือนมีความคิดบางอย่างจะผุดขื้นมา แต่ยังไม่ทันจะรู้ว่าคิดอะไร ดีหรือร้าย ความรู้สึกก็ว่างเหมือนเดิม สิ่งนี้เร็วมากค่ะ บางครั้งเพื่อนหนูบ้าจี้ และเพื่อนอีกคนแกล้งเขา หนูอยู่ใกล้เลยโดนตบหน้า แต่หนูกลับไม่รู้สึกเจ็บค่ะแต่กลับเหมือนได้ยินเสียงวัตถุกระทบกันแทน
ตอบ
ก็จิตว่างตามธรรมชาติเกิดได้ในหลายๆกรณี เช่น ว่างเองโดยธรรมชาติ ว่างเพราะลืมคิด และว่างเพราะเห็นทุกข์โทษของความคิด ว่างเพราะเห็นอนิจจัง ว่างเพราะเห็นอนัตตา ว่างเพราะเกิดปัญญาเห็นแจ้ง.
๒๑๙.

ถาม
ขณะเดินจงกรมมีอาการง่วงขึ้นวูบหนึ่ง ได้ยินเสียงในจิต "ง่วงทำไมเนี่ย" แล้วอาการง่วงก็หายไป แล้วก็รู้ว่าอ๋อ นี่คือสติ เขาคอยมาเตือนแล้วก็มีเสียงบอกมาอีกว่าให้คอยดู "ปัญญา" ขณะเดินไปเรื่อยๆก็ได้ยินเสียง "ฉันจะอยู่กับเธอนะ" แล้วก็ได้ยินเสียงต่อไปอีกว่า "ต่อไปนี้ฉันจะคอยกำกับดูแลชีวิตเธอเอง"พอสิ้นเสียงโยมก็มีอาการน้ำตาไหลดีใจขนลุกไปทั้งตัว หลวงตาคะ โยมไม่แน่ใจค่ะ โยมกลัวตัวเองจะโดนหลอกค่ะไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เกิดขึ้นขณะนั้นเป็นอย่างที่เสียงบอก อีกใจโยมก็ว่าใช่ เพราะเป็นอาการเดียวกันเหมือนที่อยู่วัดป่าโสมพนัส ขอความเมตตาให้หลวงตาตอบด้วยค่ะ
ตอบ
สติเพียงทำหน้าที่รู้สิ่งที่เกิดขึ้น รักษาจิตให้ตั้งมั่น วางใจให้เหนือคำว่าใช่หรือไม่ใช่ สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นธรรมารมณ์อย่างหนึ่ง ทำให้จิตเราเกิดพละกำลังใจอย่างประหลาด จัดอยู่ในกลุ่มของปีติอย่างหนึ่ง หากละปีตินี้ได้ ไม่หลงกลัวหรือปีติยินดีไปกับมัน สักพักไม่นานอาการนี้จะหาย แล้วจะก่อเกิดเป็นสมาธิที่บริสุทธิ์เองโดยธรรมชาติ นั่นคือมรรคแท้.
๒๑๘.

ถาม
ตอนผมดูจิต เช่นเมื่อเวลาโกรธจะมีเสียงในหัวว่าโกรธให้รู้ว่าโกรธ และผมมักจะพากย์อย่างนี้ทุกครั้งเมื่อจิตเคลื่อนไหว ถามว่าถูกไหม ถ้าไม่ถูกควรแก้อย่างไร
ตอบ
รู้เฉย ๆ ไม่ต้องพากย์ พัฒนาการรู้จนกระทั่งรู้ทีไรดับได้ในขณะนั้น ๆ เลยแหละดี.
๒๑๗.

ถาม
ตอนนี้หนูฝึกงานที่โรงพยาบาลค่ะ พอได้ขึ้นไปอยู่บนตึกผู้ป่วย เห็นสภาพคนป่วยที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ความทรมาน ความตาย ต่างๆ หนูรู้สึกว่าหนูหดหู่ จิตตก ไม่ค่อยสนุกหรือมีความสุขกับการฝึกงานและรู้สึกไม่ชอบกับสิ่งที่ตัวเองกำลังทำอยู่ หนูควรจะทำอย่างไรดีคะ เพื่อให้ตัวเองมีกำลังใจชอบและอยากทำในสิ่งที่ตัวเองเป็นอยู่
ตอบ
คิดหาประโยชน์ข้อดีของการกระทำ หรือของสิ่งนั้นๆแหละ แม้มันไม่ดีก็เฉยกับมันให้ได้ คือทำใจให้ว่างกับทุกๆ อย่างที่ผัสสะนั่นแหละ สติตัวเดียวนั่นแหละ อย่าให้หลุด.
๒๑๖.

ถาม
อยากได้การบ้านจากหลวงตามาทำค่ะ เช่นที่ว่าหลวงตาให้เดินดูอนิจจัง
ตอบ
เธอเห็นตัวเองว่าเป็นอนิจจังได้หรือยัง ไปหาความเป็นอนิจจังในกายในจิตให้ได้ทุก ๆ เรื่อง ทุก ๆ อย่าง ทุก ๆ อัน เพราะสังขารทั้งหลายทั้งปวงเป็นอนิจจังนะจ๊ะ.
๒๑๕.

ถาม
เคยสนทนากับหลวงตาและส่งอารมณ์เรื่องเห็นสภาวะคล้ายนิมิตเหมือนผิวน้ำที่กระเพื่อมไหว และราบเรียบ และขุ่นมัวแล้วไม่ได้สนใจอะไร เพียงแต่ไม่ได้ตั้งใจดูแต่ว่ารู้อยู่ ก็จะเห็นน้ำที่ขุ่นมัวนั้นใสขึ้นจนเห็นตะกอนที่อยู่ใต้น้ำหมด แต่พออยากดูจริงๆ น้ำก็กลับขุ่น พอไม่สนใจจะดูน้ำนั้นก็กลับใส และใสนิ่งจนน้ำทั้งหมดรวมตัวลอยขึ้นเป็นหยดน้ำกลมใส นั่นเป็นครั้งที่ได้สนทนากับหลวงตาครั้งแรกคะ
ส่วนมาคราวนี้คือสภาวะที่เหมือนนิมิต ความรู้สึกเหมือนกับการตกจากที่สูงลงสู่ที่ต่ำ ไม่มีที่สิ้นสุด แต่ได้ทำความรู้สึกไปพร้อมกับความรู้สึกที่กำลังตกไปเรื่อยๆ จนกระทั่งรู้สึกว่าจิตไปหยุดอยู่ในจักรวาลที่กว้างใหญ่ไพศาลมีหลายสิ่งหลายอย่างมากมายในจักรวาล และรู้สึกว่าจิตได้เปิดเผยหน้าที่การทำงานของจิตเป็นความรู้สึกว่าชั่วแว๊บเดียวเท่านั้น แต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกว่าเวลาผ่านไปยาวนานหาประมาณไม่ได้ จนกระทั่งมีสิ่งหนิ่งที่ทำให้เกิดความรู้สึกว่าจิตพาไปรู้เห็นแล้วเกิดความอัศจรรย์ขึ้นมา จิตนั้นก็ถูกครอบงำ ติดแน่น รู้สึกเหมือนว่ากำลังเรายังไม่พอและรู้สึกว่าอวิชชามีประมาณหาที่สุดไม่ได้ จิตก็มีหน้าที่รู้เท่านั้น เราเองต่างหากที่พาจิตไปติดยึดกับทุกข์ค่ะ เพราะดิฉันเข้าใจว่าสิ่งที่เกิดขึ้นครั้งนี้บอกกับดิฉันว่ากำลังยังไม่พอก็ต้องเดินทางสะสมสร้างเหตุปัจจัยไปเรื่อย อยากเรียนสอบถามพระอาจารย์ รบกวนชี้แนะให้กระจ่างด้วยค่ะ
ตอบ
จะถามว่าอะไร หนูทำก็ดีแล้วนิ ให้ขยันตั้งใจทำไปเรื่อยๆ เถิด ปฏิบัติธรรมให้ถูกต้องจะมีแต่ผลดีกับดีส่วนเดียว.
๒๑๔.

ถาม
ขอความเมตตาจากหลวงตาช่วยแนะนำวิธีการตามดูจิต และการดูความคิดของตัวเองด้วยคะ เพราะเป็นคนคิดมากและคิดละเอียดเกินไป บ่อยครั้งก็ถูกความคิดหลอกเอา แต่ดีที่รู้ทันมันเร็วขึ้นจึงดับลงในระยะเวลาไม่นานนัก แต่เวลาถูกผัสสะมากระทบทางตาบ้าง ทางหูบ้าง เจ้าความคิดมันก็กลับมาอีก ก็พยายามดูมัน บางครั้งมันก็ปรุ่งแต่งไปบ้างตามอารมณ์ที่มากระทบ นี่เป็นการทำงานของจิตใช่ไหมคะ จะมีวิธีการอย่างไร ให้ไม่ทุกข์กับมาก หากมันเกิดขึ้นมาอีก ส่วนมากจะป็นเรื่อง ความรักใคร่ผูกพันกับคนที่ตนรัก อารมณ์ที่เกิดจะเป็นความน้อยใจบ้าง อิจฉาที่เขาทำดีกับคนอื่นบ้าง อยากตัดความผูกพันค่ะหลวงตา ไม่อยากเป็นทุกข์กับมันอีก
ตอบ
มาบวชสิ... ลำพังเพียงสอนทางอีเมลแบบนี้คงมีผลน้อย ขบวนการการเรียนการสอนที่ได้ผลคือต้องประกอบด้วยการพูดให้ฟัง ทำให้ดู อยู่ให้เห็น เคี่ยวเข็ญให้ปฏิบัติ เมื่อติดขัดก็ต้องรีบแก้ปัญหาให้ทันที เช่นนี้รับรองว่าได้ผลแน่ๆ .
๒๑๓.

ถาม
ผมอยากทราบว่าขณะที่เรากำลังยืนอยู่ ถ้าผมไม่เก่งดูลมหายใจและไม่อยากยืนคลึงนิ้วให้เสียบุคลิกภาพ หลวงตาพอจะมีวิธีอื่นแนะนำไหมครับ
ตอบ
ฝึกรู้ ฝึกเห็น ฝึกตัด ฝึกทิ้งความคิดไปเลยก็ได้ มันเกิดตรงไหนขณะทำอะไรอยู่ก็ให้ตัดมันทิ้งตรงนั้น.
๒๑๒.

ถาม
การเจริญสติต้องหลับตาด้วยไหมครับ เพราะกระผมเพี่งฝึกใหม่ หรือไม่หลับตาก็ได้ครับ
ตอบ
หลวงพ่อเทียนเน้นย้ำผู้ปฏิบัติเสมอๆว่า ไม่ต้องนั่งหลับตา ไม่ควรนั่งหลับตา ไม่ให้นั่งหลับตา.
๒๑๑.

ถาม
เวลาที่เรากำลังสร้างจังหวะอยู่แล้วความคิดเข้ามาโดยอัตโนมัติและอีกอย่างพอออกมาจากวัดไม่ค่อยมีสมาธิเลยค่ะ จะต้องทำยังไงเหรอคะ
ตอบ
กลับเข้าไปวัดอีกก็ได้ หรือไม่ หากเข้าใจหลักการแล้วเธอก็ฝึกเอาเองได้นิ.
ไม่มีความคิดเห็น:
qa 201-210
๒๑๐.

ถาม
เราแผ่เมตตาให้กับคนอื่นเขาจะได้รับหรือไม่ ถ้าได้รับ เขาจะได้รับอย่างไรครับ ถ้าเราปฏิบัติธรรมลูกเมียหรือญาติพี่น้องเราจะได้รับบุญด้วยหรือไม่ครับ โดยที่เราไม่ได้แผ่เมตตาให้
ตอบ
ขบวนการการฝึกจิตตามหลักคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหมด เน้นที่จิตของผู้ฝึกปฏิบัติเป็นหลัก เช่นเดียวกับการเดินทางสู่เป้าหมายจำเป็นต้องมีพลังแห่งการปล่อยวางในทุกเรื่องที่เข้ามากระทบจิต ปล่อยวางทุกเรื่องที่เกี่ยวพันกับจิตใจเรา ทั้งนี้เพื่อให้จิตมีกำลังกล้าแข็ง ไม่ติดขัด ชักช้า เสียเวลาอยู่กับเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง (อนิจจัง อนัตตา) เน้นให้จิตมีพลัง (สัทธาพละ วิริยะพละ สติพละ สมาธิพละ ปัญญาพละ) มุ่งตรงสู่ความวิมุตหลุดพ้นจากกิเลสตัณหาเครื่องร้อยรัดทั้งหลายทั้งปวงที่จะทำให้จิตนี้เวียนว่ายตายเกิดแล้ว ๆ เล่า ๆ อยู่แบบนี้...
คำถามนี้หลวงตาให้ข้อคิดง่าย ๆ นะ ลองนั่งสมาธิแผ่เมตตาให้ภรรยา หรือลูกเต้าก็ได้ เสร็จแล้วสัก ๒-๓ ชั่วโมง หลังจากนั้นเราก็ไปถามเขาดูเอาเอง นั่นแหละคำตอบที่เป็นของจริงหล่ะ
ประโยชน์ของการฝึกจิตนั้นเกิดขึ้นได้ ๓ ลักษณะ คือ
ประโยชน์ตน (อัตตประโยชน์) ผู้ฝึกก็สุขกายสบายใจ ไม่ไหลไปอยู่กับความคิดปรุงแต่ง แผ่เมตตาครั้งใดก็สบายใจครั้งนั้น การปล่อยวางทำได้ดีเท่าไหร่ใจก็เบิกบานเท่านั้น จะเรียกการแผ่เมตตาว่าเป็นอุบายแห่งการปล่อยวางทุกข์ ละอารมณ์ก็ได้,
ประโยชน์ผู้อื่น (สัมปรายิกัตถะประโยชน์) ความสงบสันติสุขกายสบายใจ ย่อมเกิดขึ้นได้กับสังคมผู้แวดล้อม อันเป็นผลพลอยได้ตามหลักของเหตุปัจจัยโดยที่ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรอีก,
และประโยชน์อย่างยิ่ง (ปรัตถประโยชน์) คือนิพพานอันเป็นการดับสนิทเพราะการดับสลายหายไปของตัณหาโดยไม่เหลือเชื้อแล้วนั่นเอง.
๒๐๙.

ถาม
การที่เราทำสมาธิหลายๆอย่าง บางวันพุทโธ บางวันก็ยุบหนอพองหนอ บางวันก็ทำอาการเคลื่อนไหว บางวันก็นั่งนิ่งๆดูกายของเรา การทำเช่นนี้ทำได้ไหมครับและทำถูกต้องไหมครับ คือผมเป็นคนที่ชอบทุกอย่างเพราะเคารพครูบาอาจารย์ทุกองค์ที่ได้เข้าไปรู้จัก ผมควรจะเลือกแบบไหนดี หลวงพ่อให้ความกระจ่างแก่ผมด้วยครับ
ตอบ
ทำได้...ทำทุกอย่างเหมือนแกงกลาโหมนี่แหละ เดี๋ยวมันก็อร่อยเอง... ในสติปัฏฐานสูตรเขาก็ยังระบุไว้ไงว่า ให้กำหนดรู้ในอาการของอวัยวะทั้ง ๓๒ ของร่างกาย ส่วนไหนก็ได้ หรือแม้แต่จะเป็นการระลึกรู้ที่ขึ้นต้นด้วยสมถกรรมฐาน ๔๐ บ้างก็ยังพอได้อีกนั่นแหละ อนุสสติ ๑๐, อสุภะ ๑๐, อาหาเรปฏิกูลสัญญา ๑, จตุธาตุ ๔ ฯลฯ ทำไปเถอะ ขอให้ทำจริงๆ เพราะที่สุดแล้วแม้เพียงธรรมสิ่งเดียว ประเด็นเดียว รู้อย่างเดียวก็ตรัสรู้ได้
สิ่งที่จะนำมาเป็นนิมิตกำหนดรู้นั้น ถ้าอยู่ในกรอบของสติปัฏฐาน ผลของมันก็ย่อมเป็นเรื่องของอริยสัจ เช่นรู้กาย ผลของมันก็เป็นเรื่องของเวทนา, ดูเวทนา ผลก็เป็นเรื่องของจิต, ดูจิต ผลของมันก็เป็นเรื่องของธรรมารมณ์, ดูธรรมารมณ์ ผลของมันก็เป็นเรื่องวิมุต... เราอยู่ตรงส่วนไหนของเหตุหรือผลก็ไปทำกันเองเถอะ สำคัญอย่างทิ้งตัวปรมัตถ์คือสติแบบมั่นคง ส่วนสิ่งที่เป็นอุปกรณ์ในการฝึกตัวรู้นั้นเป็นสมมติทั้งหมด สุดท้ายแล้วเมื่อเกิดปัญญา เห็นแจ้งมันก็จะกลายเป็นความว่างเปล่าทุกสิ่งไป.
๒๐๘.

ถาม
ปฏิบัติเองที่บ้านจากการศึกษาสื่อต่างๆ การปฏิบัติไม่ก้าวหน้า ตอนนี้ดูกายก็ยังเพ่งยังประคองและหลุดบ่อย หลุดนาน ปฏิบัติในรูปแบบทุกวันเช้า-เย็น สวดมนต์ทำวัตร พยายามทำสติให้เจริญแต่ก็ไม่เจริญ นั่งสมาธิดูท้องพองยุบ ดูลม และระหว่างวันก็พยายามมีสติดูกายดูใจ แต่พอไม่เพ่ง ก็เผลอ ในใจมีแต่ความอยากจะพ้นทุกข์ ไม่ทราบว่าจะทำอย่างไร การปฏิบัติจึงจะก้าวหน้ากว่านี้คะ
ตอบ
ความตั้งใจดีนิ ค่อยๆ ทำไปไม่ต้องรีบเร่ง ฝึกสติตามหลักสติปัฏฐาน 4 นั่นแหละ ความก้าวหน้าสังเกตได้จากความต่อเนื่องของอินทรีย์ห้า คือศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา และสุดท้ายลงที่อุเบกขาในธรรมทั้งหลาย โดยเฉพาะความนึกคิดปรุงแต่ง.
๒๐๗.

ถาม
ผมเคยมีเหตุการณ์แปลกๆเวลานั่งสมาธิภายในห้าถึงสิบนาทีในขณะเริ่มนั่ง เช่น ความรู้สึกว่าโลกหยุดนิ่ง ทุกอย่างหยุดนิ่ง ต่อมาเกิดอาการขนลุกไปทั่วร่างกายและเหมือนกับว่าจิตกำลังพาไปไหนชักแห่ง แต่ยังมิสติไม่สนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ก็ยังเกิดอาการกลัวเพราะไม่มีครูบาอาจารย์คอยแนะนำและถอนออกจากสมาธิทุกครั้ง อาการที่เกิดขึ้นมันคืออะไรครับ และควรแก้ไขยังไง ขอหลวงตาช่วยแนะนำหน่อยครับ
ตอบ
นักปฏิบัติธรรมสมัครเล่นก็จะเป็นเช่นนี้เสมอๆ...เวลาฝึกจิตอย่าไปเน้นที่สมาธิ ให้เน้นที่ความรู้ตัว ถ้าสติน้อยศรัทธามาก สมาธิมีก็จะเป็นสมาธิแบบอุปาทาน พอสงบหน่อยใจที่สั่งสมอุปาทานมามันก็จะพาไหลไป คนทั้งหลายคิดว่าตัวเองมีสติรู้เท่าทัน แต่ก็ไม่สามารถที่จะเฉยกับมันได้จริง ๆ ยังมีอาการพอใจ ไม่พอใจ สงสัยอะไรต่าง ๆ อยู่ดีนั่นแหละ... คำว่ารู้สึกตัว มีสติ (สัมมาสติ) จริง ๆ เวลาปรากฏการณ์เหล่านี้เกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นปีติ หรือสมาธิ นิมิตอะไรต่างๆ ก็ตาม มันเกิดตรงไหนก็จะสลายไปตรงนั้น จะเหลือแต่ใจที่รู้ล้วนๆ โล่งๆ โปร่งๆ อันเป็นเส้นทางของมรรคโดยตรง.
๒๐๖.

ถาม
อาการของจิตที่กำลังจะถอนจากอุปาทานเป็นอย่างไรครับ
ตอบ
ในเบื้องต้นคือการทิ้งความคิดได้บ่อยๆ เรื่อยๆ นั่นแหละ ต่อมาก็คือการเห็นความคิดเกิดดับได้เองด้วยอำนาจสมาธิ จิตที่ตั้งมั่น สุดท้ายคือปรากฏการณ์เกิดญาณทัศนะ รู้แจ้งทำลายการเกิดขึ้นของความยึดติดแบบไม่เหลือซากในขณะนั้น ๆ ที่อุปาทานธรรมปรากฏ...สังเกตได้อีกอย่างก็คือการที่เราลด ละ เลิกสิ่งที่จิตชอบ ไม่ชอบ ยึดติดผูกพันได้แบบไม่อาลัยอาวรณ์ เรียกวิมุตหลุดพ้นนั่นเอง.
๒๐๕.

ถาม
จิตนี้มันแสนร้ายกาจมันปรุงมันแต่งเอาแทบแย่ หลวงตาสอนผมให้ดูมันๆ คิดก็รู้ๆ อย่างเดียว แล้วก็วาง แล้วมาอยู่กับกายอยู่กับปัจจุบันเมื่อคืนนี้จิตมันปรุงผมทำให้ผมแทบแย่ กว่าจะวางมันได้ก็เช้าพอดี หลวงตาครับทำอย่างไงครับพรุ่งนี้ต้องทำงานหรือต้องตอบคำถามมันเกี่ยวกับอนาคตครอบครัว แต่วันนี้คืนนี้ผมต้องเจอกับเจ้าจิตนี้แน่นอน มันต้องปรุงผมแน่ ผมก็ตามดูตามรู้มัน รู้สึกตัว ตื่นตัว รู้สึกใจตื่นใจ แล้วถ้าเอาไม่อยู่ ขอให้องค์หลวงตาโปรดสั่งสอนและชี้แนะ
ตอบ
เอาอยู่ละมั้งป่านนี้ นานแล้วนี่... ปรุงก็เป็นเรื่องของมัน ช่างมันเถอะ เฉยกับความคิด เฉยกับความปรุง มันก็ไม่มายุ่งอะไรกับใจเราหรอก... แขวนหลวงพ่อเฉยนี่แหละเอาไว้ในใจ อย่านิมนต์ท่านออกไปเชียวนะ ตราบใดที่ท่านอยู่กับเรา อย่างแนบแน่นมั่นคง เกจิรุ่นไหนก็สู้หลวงพ่อเฉยไม่ได้.
๒๐๔.

ถาม
สามีไม่ดีจะบอกเลิกกับสามีอย่างไร
ตอบ
อยากเลิกจริงหรือ ถามใจตัวเองให้มั่นใจจริง ๆ ก่อนเถอะ เรื่องเลิกนี่มันไม่ยากอะไรหรอก สวมรองเท้าแล้วก็เดินจากไปเลย หรือไม่ก็บอกตรง ๆ แบบใช้มธุรสวาจาหรือคูถภาษาก็ได้ อันนี้มันขึ้นอยู่กับอารมณ์ บอกด้วยการกระทำหรือคำพูดก็ได้.
๒๐๓.

ถาม
รู้สึกแย่ที่ไม่สามารถปล่อยวางอารมณ์ได้ แต่มีตัวรู้ตามธรรมชาติอยู่นะค่ะ เวลาอยู่วัดพอจะปล่อยวางได้ แต่พออยู่นอกวัดดิฉันไม่สามารถเอาชนะมันได้ เมื่อวันก่อนดิฉันทานข้าวเสร็จแล้วก็นอนไม่ได้ภาวนา รู้ตัวนะค่ะว่าเราแพ้มัน แต่ก็ยอมแค่วันเดียวคงไม่เป็นไรหรอก ระหว่างที่นอนดิฉันได้เห็นพระจากนั้นเหมือนจิตดิฉันได้ออกจากร่างเพราะระหว่างที่ลุกออกจากเตียงนอนลงมานั่งพนมมือสนทนาธรรมกับพระ ดิฉันได้มองเห็นร่างตนเองนอนอยู่บนที่นอน พระท่านมาเตือนให้ดิฉันลุกขึ้นมาปฏิบัติธรรมอย่าขี้เกียจ แล้วพระท่านก็ถามดิฉันเหมือนโดนท่านทดสอบอารมณ์ด้วยค่ะ.จากนั้นก็ตื่นเลย
แล้วก็มีหลายครั้งที่ดิฉันได้ฝันเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตชาติและอนาคตของตนเองบางครั้งจนต้องร้องไห้เพราะไม่สามารถฝืนความฝันได้ เส้นทางชีวิตเหมือนโดนลิขิตไว้แล้วและในชีวิตจริงก็ได้พบเจอสิ่งแปลกๆที่เกิดขึ้นกับตนเอง ตัวรู้บอกว่าความฝันความจริงคือโลกสมมติทางนามธรรมและรูปธรรมเท่านั้น แต่ทำไม่ดิฉันยังวางอารมณ์จากโลกสมมติไม่ได้คะ
ตอบ
ยังไม่มีปัญญาแบบวิปัสสนาญาณเกิดขึ้น มีแต่ปัญญาความคิดความเห็น ยังไม่ใช่ความเห็นแจ้ง...อยู่วัดก็เพราะฝึกสติพยายามปล่อยวางอยู่ตลอดไงแต่พออยู่ในชีวิตจริงเรากลับไม่พยายามฝึกฝนจนให้มันมีมาตรฐานของการปล่อยวาง มันก็จึงเป็นเช่นนี้แหละ.
๒๐๒.

ถาม
หนูเองเป็นลูกศิษย์หลวงตามานานคิดว่าตัวเองมีศรัทธาและความพยายามที่จะเจริญสติให้ต่อเนื่องและพยายามรู้สึกตัวในทุกๆอิริยาบทให้มาก ถ้าลืมก็ดึงกลับมาใหม่ ก็จะเห็นความคิดมันเริ่มก่อตัว เห็นว่าตัวเองลึกๆติดเรื่องอะไร ก็จะเห็นมันมาจ่อๆ แล้วก็ไม่เข้าไปค่ะ ก็กลับมารู้สึกตัว เรื่องบางเรื่องที่เคยมีหายไป แต่บางเรื่องยังเข้ามาใหม่ เช่น พยาบาท ไม่ชอบบางคน ชอบติดการเปรียบเทียบกับคนอื่น มันก็จะออกมา แต่เราเห็นมันเริ่มมาและไม่เข้าไป อาศัยเรียนรู้ธรรมจากสิ่งที่เกิดขึ้นมานี้ก็น่าอัศจรรย์มากค่ะ ซึ่งเมื่อก่อนหนูไม่เคยเห็นมาก่อน ทำให้หนูไม่เป็นคนขี้อารมณ์เสีย ไม่ขี้วิจารณ์คนอื่น ทำให้ไม่เก็บทุกข์ในใจ ถึงมีก็ไม่นาน ก็วางค่ะ หนูก็มารู้อีกว่าลึกๆแล้วจิตตัวเองชอบลงต่ำไปสู่ความขี้เกียจ หดหู่ ซึมๆ เบื่อๆ แต่ก็พยายามทวน งัดมันขึ้นมาจากการรู้สึกตัวและคำสอนของหลวงตา
1. ด้วยความที่เมื่อก่อนเป็นคนชอบหลับและหลับง่าย ปัญหาหลักๆ คือง่วงด้วยค่ะโดยเฉพาะตอนขับรถต่างจังหวัดง่วงทุกครั้งเลย แก้ไม่หาย ฟังซีดีหลวงตาแล้วก็พยายามระลึกกรู้ แต่แล้วมันก็ดิ่งง่วง ก็ตบๆ ตัวเอง ตีตัวเอง ยังเอาไม่ค่อยอยู่เลยค่ะส่วนใหญ่ต้องจอดเข้าปั๊มทำโน่นนี่ทุกที คือถ้าเป็นสร้างจังหวะ เดินจงกรม หนูก็จะแก้ได้เอาจนมันหลุดง่วง แต่ขับรถสู้ไม่ค่อยได้เลยค่ะ หลวงตาช่วยกรุณาแนะนำด้วยนะคะหนูทราบว่าสติไม่แข็งแรงพอแต่เมื่อยังต้องสู้ เราจะสู้กับมันอย่างไร ณ ขณะนั้นคะ พยายามเข้าไประลึกให้เห็นง่วงแต่ก็เอาไม่ออกเกือบทุกครั้งเลยค่ะ
ตอบ
ทำไปเถอะมวยบุกเขาเรียก “เจโตวิมุติ” มวยเชิงเขาเรียก “ปัญญาวิมุติ” แต่นักมวยในค่าย ส.ตถาคตต้องใช้แม่ไม้มวยธรรมทั้งสองรูปแบบคละเคล้ากันไปจึงสยบคู่ต่อสู้ได้ เลือกใช้ตามจังหวะ โอกาส ไหวพริบ ความจริงความรู้สึกทั้งหมดอยู่ในใจเราเอง หากรู้ว่าตัวเองหลับแล้วทำให้ตื่นเสียก็สิ้นเรื่อง เจริญอริยมรรคต่อไปได้เลย
ถาม
2. หนูเห็นว่าหนูมีอนุสัยกิเลสตัวใหญ่อีกตัว คือความกลัวค่ะโดยเฉพาะการกลัวตายในกรณีเดินทางด้วยเครื่องบิน โดยเฉพาะยามที่เครื่องบินเข้าเขตสภาพอากาศแปรปรวนก็ยิ่งกลัว พยายามรู้สึกตัวโดยการลูบนิ้วแรงๆมันก็เอาไม่ค่อยอยู่ค่ะ หัวใจมันตื่นเต้น บางทีก็เห็นความคิดจินตนาการเรื่องเครื่องบินตกออกมาก็รีบมารู้สึกตัว ถ้าพอทำได้ก็จะเห็นการเต้นของหัวใจว่าเต้นปกติ แต่บางทียังมีความกลัวอยู่ค่ะกลัวตายเพราะยังไม่ทันได้รู้แจ้งถึงฝั่งอะไรแบบนี้น่ะค่ะ หนูจึงทราบว่าสติหนูยังนำมาใช้ในยามคับขันไม่ได้ หนูมาทบทวนเรื่องราวตั้งแต่ตอนเด็กๆหนูสงสัยในชีวิตมาตลอด กลัวการพลัดพรากสูญเสีย ตกใจจนนอนไม่หลับ เมื่อก่อนไม่เคยเข้าใจเรื่องการเจริญสติ หนูมีแต่สงสัยและกลัวความว่างแบบนิพพานที่คิดไปเอง จนจิตร้องออกมาด้วยความกลัวหลายครั้งค่ะ แต่ก็ควบคุมเอาไว้และกลบเกลื่อนไปวันๆ พอมาเจริญสติเข้าใจมากขึ้น จนมาเจอสภาวะที่ชีวิตมันเป็นของเวิ้งว้างน่ากลัวอีกครั้งเลยไปติดอารมณ์กลัวชีวิตแบบสุดๆแต่หลวงตาได้กรุณามาช่วยแก้อารมณ์เลยเข้าใจว่านี่เป็นตัวหนักของหนูแน่ๆ หลวงตาคะ หนูจะต้องแก้ด้วยการเจริญสติมากๆตลอดๆใช่ไหมคะ จนกว่ามันจะแข็งแรงปกป้องได้ แต่ในระหว่างนี้เมื่ออยู่ในสภาะวะบนเครื่องบินอีก หนูก็ต้องสู้กับความรู้สึกตัวหนักๆอย่างนั้นไปตลอดจนกว่าจะดีขึ้นใช่ไหมคะกราบนมัสการหลวงตาโปรดให้ข้อแนะนำค่ะ
ตอบ
กิเลสตัวนี้รู้สึกว่ามันจะจัดอยู่ในจำพวกโมหานุสัยฝังรากลึกซึมซาบอยู่ในจิตมานานเอาการ จนเป็นภาวะที่ตามหลอกหลอนเรื่อยมา จนกลายเป็นปัญหาใหญ่สำหรับใครบางคนไปแล้ว... หลวงตาพบเห็นอยู่บ่อยๆสำหรับอารมณ์ที่เป็นปมด้อยของใครแต่ละคน ซึ่งก็จะแตกต่างกันไป จุดเปลี่ยนก็คือเรื่องของปัญญาซึ่งก็ไม่รู้ว่ามันจะเกิดช่วงเวลาใด อิริยาบถไหน แต่เหตุของมันแท้ๆคือสติไม่คมชัด ไม่รู้เท่าทันจิต ทันอารมณ์ และที่สำคัญสติยังไม่ลงรากรู้แจ้งลึกถึงตะกอนความรู้สึกเป็นทุกข์อันนั้น มันก็เลยยังลอยนวลอยู่... ลองๆหาเหตุผลมาคัดค้านเสี้ยมสอนจิตมันดูบ้างสิเผื่อมันยอมรับได้ เปลี่ยนได้... เอาน่า ขยันกำหนดรู้อีกนิดเดี๋ยวพิชิตมันได้หรอก... เฮ้อ!..เธอนี่ก็เหลือเกินเขามีแต่กลัวว่าไม่มีเงินขี่แต่เธอมีเงินขี่กลับกลัว... ช่วงที่มันยังกลัวเครื่องบิน ยังนั่งไม่ได้ ก็ให้นำปัจจัยค่าโดยสารมาให้หลวงตาใช้ไปพลางๆก่อนน่าจะดี.
๒๐๑.

ถาม
ดิฉันขอเล่ารายละเอียดการปฎิบัติธรรมย้อนหลังก่อน ตอนดิฉันอายุ 20 ปี ดิฉันฝันเห็นพระก็เลยไปบวชที่วัดป่ากุง ตอนนั้นเห็นความทุกข์ของสัตว์โลกจนร้องไห้อยู่ๆก็เห็นแสงสว่างเกิดขึ้นแว๊บเดียว จากนั้นก็เกิดอารมณ์มีความสุขใจ สบายกาย เย็นกาย เย็นใจ ชุ่มใจ อิ่มใจ เวลาเดินก็เหมือนกันค่ะ ตอนนั้นยังไม่รู้จักการเดินจงกรมด้วยคือมันเกิดขึ้นเองค่ะ ต่อมาเรียนอยู่ปี3ได้ไปฝึกงานที่สวนพนาวัตน์ สายธรรมกาย ก็ได้นั่งสมาธิดูกายตนเอง ตอนเรียนมหาวิทยาลัย และมัธยมอาจารย์ก็ให้ไปปฎิบัติธรรมบ้าง พอทำงานหัวหน้าก็ให้ไปปฎิบัติธรรมที่วัดหลวงตา ก็เห็นความคิด เห็นอารมณ์ เป็นต้น จนวันหนึ่งเกิดอาการเบากาย เบาใจ เป็นโล่งๆเหมือนไม่มีอะไร พอออกจากวัดมาเริ่มรู้สึกว่าตนเองเปลี่ยนไป อารมณ์โกรธไม่มีเป็นต้น วันหนึ่งดิฉันฝันเห็นพระ ท่านบอกว่าให้ไปปฎิบัติธรรมที่วัดอัมพวันทั้งที่ดิฉันไม่เคยรู้จักวัดนี้มาก่อนเลย แต่ก็ได้ไปสิ่งที่เกิดขึ้นจากการผ่านการปฎิบัติธรรมมาหลายที่แบบไม่ตั้งใจเกิดการรวมตัวขึ้นทำให้ดิฉันมีความรู้สึกตัวทั่วพร้อมแม้กระทั่งตอนนอน วันหนึ่งขณะที่ภาวนาอยู่ดิฉันรู้สึกว่าลมหายใจหมดไป หัวใจก็หยุดเต้น จนคิดว่าตนได้ตายแล้ว ตอนนั้นดิฉันได้ละความทุกข์ ความสุข ออกจากใจแล้ว เหลือแต่ความรู้สึกอย่างเดียว จนได้ยินเสียงพระสวดมนต์บทหนึ่งทุกอย่างก็เริ่มกลับมา ต่อมาพอสวดมนต์ทำวัตรเย็น ดิฉันรู้สึกมึนๆ วูบๆไปทั้งตัว ไม่รู้จะอธิบายยังไงค่ะหลวงตา เหมือนความรู้สึกตัวทั่วพร้อมชัดขึ้น คือมันไม่ปกติอีกแล้ว พอสวดมนต์เสร็จดิฉันก็รีบนั่งสมาธิเลยค่ะพอนั่งสมาธิก็มีอะไรผุดๆขึ้นมาเต็มไปหมดเลยค่ะดิฉันขอถามหลวงตาว่า
1.ทำไมอารมณ์แต่ละครั้งที่ได้ไม่เหมือนกันคะ
ตอบ
แล้วแต่เหตุปัจจัยของกิเลสตัณหาหรือสติปัญญาเข้มข้นจืดจางหรือเท่าเดิมผลก็จะเป็นไปตามนั้น
ถาม
2.อารมณ์ที่ได้ทำไมมันไม่เกิดขึ้นซ้ำอีกคะ
ตอบ
คำตอบเหมือนข้อ 1.
ถาม
3.ตอนที่ได้ยินเสียงพระสวดดิฉันได้ตายไหม เพราะดิฉันรู้สึกว่าหัวใจก็หยุดเต้น ลมหายใจก็หมด พอออกจากภาวนาได้ถามเพื่อนๆว่าได้ยินเสียงพระสวดไหม ไม่มีใครได้ยินมันคืออะไรคะ
ตอบ
ยังไม่ได้ตาย, สมาธิมากทำให้จิตเรานิ่ง, ไม่มีความคิดก็เลยไม่เห็นความเคลื่อนไหวของจิต เพราะกิเลสมันอาศัยความคิดมันจึงเคลื่อนไหวได้... อันนั้นคือนิมิตหรืออุปาทานที่มันผุดออกมา
ถาม
4.การได้เห็นแสง อารมณ์เบากายเบาใจ อารมณ์มึนๆวูบๆ มันคืออะไรคะ
ตอบ
คือโอภาส สว่างในใจ เป็นการเขี่ยหรือผลักดันกิเลสตัณหาที่ปิดบังจิตอยู่ ทำให้แสงสว่างแห่งปัญญาสาดส่องเข้ามาในจิต... คนส่วนใหญ่จะเข้าใจว่าเป็นแสงจากข้างนอก... เกิดปีติเลยเบากายเบาใจ พอเพ่งอยากได้อยากอยู่กับมันหรือหามันมากๆเข้าก็เลยมึนหัว ให้รู้เฉยๆ เน้นที่การรู้สภาวะไม่เน้นรักษาปีติ แต่เจริญตัวรู้ตัวเห็น ปล่อยวางได้ เฉยได้กับทุกการปรุงแต่ง
ถาม
5.ต่อไปต้องทำยังไงต่อคะสับสนในสิ่งที่เกิดขึ้นหลายๆเรื่องที่เกิดขึ้น
ตอบ
เจริญสติทำความรู้สึกตัว ดูเฉยๆ ระลึกเสมอว่าทุกอย่างเป็นมายา เกิดขึ้นเดี๋ยวก็สลายหายไป ถอนอุปาทานพอใจไม่พอใจในทุกอารมณ์ออกเสีย ให้เหลือแต่ธรรมชาติรู้ล้วนๆเท่านั้น.
ไม่มีความคิดเห็น:
qa 191-200
๒๐๐.

ถาม
การเจริญสติแบบเคลื่อนไหวต่างจากการนั่งวิปัสสนาอย่างไรคะอย่างไหนได้ประโยชน์มากกว่ากันเพราะถนัดนั่งกำหนดรู้มากกว่าค่ะ
ตอบ
รูปแบบคือเครื่องมือ จิตคือผู้เดินทาง หนทางคือความว่าง ความรู้ตื่นเบิกบาน อุปสรรคคือนิวรณ์ห้า อุปาทานในขันธ์ห้า... เป้าหมายคือความหลุดพ้นจากอาสวะกิเลส... ใช้อิริยาบถไหนก็ได้ขอให้ใจมันไกลกิเลส ดับกิเลสได้สิ้นเชิง.
๑๙๙.

ถาม
ถ้าระหว่างวันที่ไมได้ทำรูปแบบแต่พอรู้สึก จะคอยบริกรรม รู้สึก ๆๆๆๆไปด้วยได้ไหมคะ จะได้เหมือนคอยย้ำเตือนไม่ให้หลงไป หรือจะภาวนาพุทโธ ดีกว่ากันคะที่จะช่วยให้สติเจริญขึ้นๆ
ตอบ
เอาสติมาแอบดูจิตเลยจะดีกว่า... ดูกาย เวทนา จิต อารมณ์... ดูกายไม่ชัดก็ดูจิต ดูอารมณ์พอใจไม่พอใจหรือเฉยๆเลยก็ได้นี่ จะไปอยู่กับคำบริกรรมทำไม.
๑๙๘.

ถาม
ตอนนี้หนูเข้าใจว่ามนุษย์เราประกอบด้วย กาย(รูป) กองดิน น้ำ ไฟ ลม และจิต(นาม) เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ(ตัวรู้) เมื่อเราลืมตาอ้าปากได้ เราก็ได้สัญชาติญาณความเป็นมนุษย์มาคือ ขันธ์ 5ทำงานร่วมกับตัณหา อุปทาน เพราะความไม่รู้(อวิชชา) จนยึดว่าเป็นตัวกูของกู เกิดความรู้สึกทุกข์ สุข เฉย บนความโลภ โกรธ หลง หากเราต้องการออกจากวัฎสงสาร คือ เจริญวิปัสสนากรรมฐาน จะได้มีสติ(ตัวตามรู้) เกิดญาณทัศนะ ปัญญาญาณ มารู้มาเข้าใจอริยสัจสี่ และเจริญมรรคมีองค์แปด (ทางสายกลาง)หากมนุษย์ไม่รู้เรื่องเหล่านี้ เขาจะสามารถออกจากวัฎสงสารได้ไหมคะ หรือคนที่นับถือศาสนาอื่นจะมีโอกาสได้เห็นความจริงอันประเสริฐเหล่านี้ไหมคะ แล้วชาวพุทธที่ไม่มีโอกาสมาเรียนรู้สิ่งเหล่านี้ มันเกิดจากเหตุปัจจัยอื่นอีกไหมคะนอกจากกรรมและเจตนาของมนุษย์ทั้งหลาย ขอพระอาจารย์ชี้แจงข้อสงสัยเหล่านี้ด้วยค่ะ
ตอบ
ใช่, ต้องเจริญสติปัฏฐาน 4 อย่างเดียวเท่านั้น คนไม่รู้เรื่องนี้ก็ออกจากทุกข์ไม่ได้, คนผู้นับถือศาสนาอื่นหากได้ฝึกเจริญสติอย่างถูกต้องก็ต้องรู้, แม้หากชาวพุทธไม่ปฏิบัติไม่ทำก็ไม่รู้, ปัจจัยอื่นที่ทำให้รู้แจ้งนอกจากมีสติระลึกรู้ตามหลักสติปัฏฐานแล้วไม่มี.
๑๙๗.

ถาม
โยมว่าโยมรู้ตัวเป็นเวลาเดิน ถ้าแค่รู้มันก็เบาๆ เหมือนไม่ได้ทำอะไรเท่าไร แต่ถูกสอนมาว่าพอรู้แล้วต้องให้เห็นด้วย ดังนั้นเวลาปฎิบัติโดยท่านั่งโยมใช้การขยี้มือเบาๆพอรู้ตัวแล้วโยมก็เอาสติไปดูที่มือให้เห็นว่ามันขยับเข้าขยับออก ไม่ถึงนาทีโยมก็ตัวแข็งได้แล้ว ทีนี้พอตัวแข็งก็ไม่อยากขยับมือแล้ว มันจะไปดูแต่อาการเคลื่อนไหวของร่างกายตามการหายใจเข้าออก ก็ไม่ได้ปวดหัวนะคะหลวงตา แต่มันตัวแข็ง วันก่อนโยมได้เพิ่งฟังเทปหลวงพ่อพุทธยานันทภิขุ ท่านเน้นว่าให้สบายๆ โยมว่าตัวแข็งแบบโยมมันไม่นาจะใช่สบายๆ นะคะ กราบขอความกรุณาจากหลวงตาสงเคราะห์โยมด้วยนะคะว่าอย่างที่โยมทำเนี่ยมันเป็นการเพ่ง เป็นการตั้งใจเห็นร่างกายเกินไป หรือว่าที่ทำเนี่ยถูกแล้วคะ
ตอบ
ใช้อิริยาบถเดินจรงกรม รู้สึกตัวกับการเคลื่อนไหวอิริยาบถใหญ่ให้เยอะๆดูสิ... ระลึกรู้กับการจ้องไม่เหมือนกันนะ รู้เท่าที่มันเป็น เห็นเท่าที่มันเกิด ถ้าไม่มีอะไรเกิดก็ให้รู้อยู่กับปัจจุบันอิริยาบถเฉยๆ เห็นกายก็คือเห็นอาการเวทนาที่เกิดขึ้น เช่น เจ็บ ปวด เมื่อย หิว ง่วง ฯลฯ เห็นว่านี่เป็นธรรมชาติที่เกิดดับ ดูธรรมชาติมันทำงาน หากสติสมาธิดีหน่อยก็อาจดูลึกถึงเหตุปัจจัยการเกิด แล้วก็แก้หรือถอน ละเหตุปัจจัยทุกข์มันก็ดับ... เห็นจิตก็คือเห็นจิตที่มันคิดมันปรุงแต่ง มันเฉย มันปล่อยวาง มันเป็นสมาธิไม่เป็นสมาธิ หากมันยังไม่วางก็ฝึกสติหัดวางไปเรื่อยๆจนเกิดความชำนาญ... ค่อยเป็นค่อยไป อย่าทำด้วยความอยากนะจ๊ะ...
ถาม
ผมได้ฝึกการทำสมาธิมาได้ระยะหนึ่ง ผมมีปัญหาอยากถามหลวงตา แยกตามอาการสองข้อครับ
1.จากการเดินจงกรมคือผมจะกำหนดจิตไว้ที่หน้าผากแล้วบริกรรมพุทโธ ขณะที่ผมเพ่งจิตไปที่หน้าผากมากๆประมาณ70-80%ผมจะเกิดอาการหน่วงๆหนึบๆที่หน้าผาก ถ้าเพ่งไปนานๆอาการนี้ก็ตั้งอยู่นาน พอมีความคิดอย่างอื่นเข้ามาแทรกหรือแบ่งความสนใจไปที่เท้า ร่างกายส่วนอื่น อาการนี้ก็จะค่อยๆจางไป พอรวบรวมสมาธิเพ่งมาที่หน้าผากอีกก็เป็นเหมือนเดิม และมักเกิดความง่วงมากๆตามมาอีกครับ อยากทราบว่าเป็นที่อะไร จะแก้ไขได้อย่างไรครับ
ตอบ
เป้าหมายการฝึกสติคือ ต้องการพัฒนาประสิทธิภาพให้มีความรวดเร็ว ว่องไว แม่นยำ ทำลายความคิดปรุงแต่งอันเป็นเป้าเล็ก และสังโยชน์ที่ฝังรากลึกอยู่ในจิตอันเป็นเป้าใหญ่... ไม่ต้องกดเกร็งเพ่งจ้องอะไรให้มากเป็นพิเศษ รู้กายกับจิต 50/50 ก็ได้ และการฝึกฝนก็ไม่ต้องรีบร้อน หากอึดอัดขัดเคืองต้องวางจิตใหม่ รู้อะไรตรงไหนก็ได้ในอาการ 32 ของกายนี้ เพียงสังเกตจิตสัก 5-10 เปอร์เซ็นก็พอ เรียกว่าแค่ชำเลืองดูก็ได้แล้ว... สมาธินั้นเขาเอาไว้เพ่งกิเลสที่เกิดขึ้นในใจ ดูจนมันดับ อีกวิธีหนึ่งคือไม่เพ่งดูจิต แต่รู้อยู่กับกายสักพักมันก็จะดับหายไปเอง เขาให้เห็นธรรมชาติเกิดดับของจิตต่างหากเล่า เป็นผู้ดูอาการของธาตุขันธ์เท่านั้น ไม่ต้องรวบรวมสมาธิอะไร ฝึกสติประคองจิตไม่ให้ไหลไปอยู่ในความคิด หรือฝึกออกจากความคิดทุกครั้งที่มันเกิดก็พอแล้ว... ฝึกเช่นนี้บ่อยๆจะเห็นอริยสัจปรากฏ เห็นไตรลักษณ์ปรากฏ สัมมาสมาธิก็จะเกิดโดยธรรมชาติ... สมถะมากไปจะขาดความคล่องตัว จิตขี้เกียจ นิวรณ์แทรกซึมเข้าง่าย เพราะปัญญา “การเห็น” ไม่เกิด เหตุเพราะเราเน้นความนิ่งสงบซึ่งเป็นความเข้าใจที่ไม่ตรงเอาเสียเลย.
ถาม
2.ตอนนั่งสมาธิผมก็พยายามกำหนดจิตไว้ที่หน้าผากและบริกรรมพุทโธ แต่อาการหน่วงๆหนึบเกิดขึ้นไม่มากเหมือนตอนเดินจงกรม แต่ที่เป็นปัญหากับผมมากๆคือ 9ใน10ที่นั่งสมาธิในขณะที่จิตเริ่มนิ่งคำบริกรรมเริ่มขาดหายผมมักขาดสติจะเผลอหลับ ส่วนใน1ครั้งนั้นในขณะที่คำบริกรรมเริ่มขาดหายนั้น เหมือนสติจะขาดไปแวบหนึ่งเหมือนกันแต่ไม่ใช่การหลับ แต่เป็นการรู้ตัวแบบทั้งหมดทั้งร่างกายคือจิตไม่ได้จับอยู่ ณ จุดใดจุดหนึ่งแล้วเป็นการรู้ตัวแบบว่ารู้เฉยๆ เป็นแบบนี้อยู่พักหนึ่ง พอมีความคิดอื่นเข้ามาแทรกก็ค่อยๆจางออกไปเหมือนกันครับ อยากทราบว่าอาการนี้คืออะไรจะแก้ไขได้อย่างไรครับ
ตอบ
ก็ให้ทำได้แบบตอนท้ายๆที่เล่ามานี่แหละ.
๑๙๕.

ถาม
หนูได้ลองอ่านคำถามและคำบอกเล่าจากเพื่อนผู้ปฏิบัติธรรมแล้วก็คำตอบของหลวงตาทำให้หนูอยากลุกขึ้นมาตั้งใจเจริญสติจริงๆ อยากรู้ว่าคนอื่นที่เขาเจอปิติทำไมเขาถึงยินดีนัก
ตอบ
ปีติที่เกิดจากการเจริญสัมมาสติ อานุภาพจะไม่เหมือนอาการที่เกิดกับสมถะ เพราะนี่จะเป็นภาวะของความอิ่มใจ โล่งใจ สบายใจ เหตุเพราะเกิดตัวรู้ได้ปัญญาเห็นแจ้ง ดับความง่วงความปรุงแต่งฟุ้งซ่าน ปฏิฆะหงุดหงิดติดอารมณ์ ความวิตกกังวลลังเลสงสัยไม่แน่ใจในสติสมาธิปัญญาว่าเป็นหนทางวิถีมรรคนำสู่การดับทุกข์ได้อย่างไร ทุกข์ดับ ทุกข์หายมีจริงหรือไม่ คือสภาพเช่นไร ถ้าจับได้ มั่นใจในศักยภาพของสติ นั่นคือ “การได้ดวงตาเห็นธรรม” ทำได้ใครเล่าจะไม่ยินดี เพราะนี่คืออริยทรัพย์กันเลยทีเดียวเชียวแหละ.
๑๙๔.
ถาม
ทุกครั้งที่มีเรื่องสุขและทุกข์ สิ่งแรกที่นึกถึงคือคำสอนของหลวงตา แล้วทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปได้อย่างสบายมากค่ะ
ตอบ
ไม่เปิดประตูต้อนรับอาคันตุกะกิเลสใดๆ ใจเราไม่เศร้าหมองหรอก แต่เดี๋ยวเถอะวันไหนที่กิเลสแวะได้ ไฟแบตอ่อน อย่าลืมมานอนแวะชาร์จใจทบทวนอารมณ์ปฎิบัติใหม่กันบ้างเด้อ.
๑๙๓.

ถาม
ในระหว่างที่ได้ไปปฏิบัติธรรมที่วัดป่าโสมพนัสเป็นเวลา 7 วันด้วยความมุ่งมั่นและตั้งใจนั้น ไม่ว่าจะขณะทำความเพียรหรือระหว่างวัน จะได้ยินเสียงพระสวดอยู่ตลอดเวลายกเว้นแต่พียงเวลาทำวัตรเช้าและเย็นเท่านั้น ทำให้เข้าใจว่าเป็นเสียงสวดของพระที่อยู่วัดใกล้เคียงกัน แต่เมื่อครั้นได้กลับมากรุงเทพได้สอบถามผู้ที่ได้ไปปฏิบัติด้วยกันว่าได้ยินเหมือนหรือไม่กลับได้คำตอบว่าไม่เห็นได้ยินเลย ก็เลยทำให้เกิดความสงสัยขึ้นว่าเป็นเพราะเหตุใดถึงได้ยินเช่นนั้นคะ
ตอบ
ประทับใจเรื่องใดๆ ขณะทำสมาธิหากอุปทานยังไม่ถูกอ้างออก ก็จะแปลงตัวเองเข้ามาอยู่ในรูปของนิมิต หากยิ่งเราหลงเพลินไปกับสิ่งนั่น มันก็ยิ่งจะดูเหมือนจริงขึ้นเรื่อยๆ กลายเป็นอัตตาตัวตนส่งผลเป็นอธิโมกข์คือ งมงาย (ศรัทธาในความไม่จริง)ไม่ใช่ปัญญา เหตุเพราะตัวสติไม่บริสุทธิ์ ยังไม่เป็นสัมมาสติ อาการเช่นนี้ทางโลกเขาเรียกว่า หูแว่ว หากเห็นว่าเกิดอาการผิดปกติอย่างไรในขณะปฎิบัติ ให้ทบทวนรับคำชี้แจงจากพระพี่เลี้ยงก่อนเลิกได้ทันที เหตุการณ์นี้ก็ไม่มีอะไร เพียงแต่มันทำให้เราเสียเวลาเสียโอกาสเท่านั้น.
๑๙๒.

ถาม
ในขณะปฏิบัติธรรมหนูไม่รู้ว่าหนูใจลอยจนไม่รู้สึกตัว หรือหนูปฏิบัติเข้าถึง ทางสว่างกันแน่คะ ความรู้สึกเหมือนไม่ได้คิดอะไรรู้สึกว่างเปล่าแต่หนูกลัวว่าสิ่งนั่นเป็นแค่อุปาทานของหนูค่ะ
ตอบ
หนูได้สัมผัสความว่างของจิตที่ปราศจากนิวรณ์ครอบงำ เป็นจุดของการได้อารมณ์ปฎิบัติ เกิดขึ้นได้เพราะเรามีสติตัดความคิดความง่วงได้ มันว่างจากทุกข์ได้ชั่วขณะแต่มันก็ยังติดตัวดีใจ ตัวสงสัย ตัวเสียดายไม่ได้ สิ่งเหล่านี้แหละคืออุปาทาน หนูต้องทำให้ว่างจากสิ่งเหล่านี้ให้ได้ด้วย
๑๙๑.

ถาม
หนูได้เจริญสติตามแนวเคลื่อนไหวของหลวงพ่อเทียน (ต่อเนื่องตั้งแต่ตค.52จนถึงปัจจุบัน ) แต่ก็ระลึกเสมอว่าถ้าทำงานก็ให้มีสติระลึกรู้ มีปฏิบัติขณะรอรถ-บนรถประจำทาง โดยการพลิกมือและคว่ำมือ 2-3 นาที ก็รู้สึกดี แล้วก็เหมือนโชคดี งานที่ทำอยู่ในขณะนี้ ณ ตรงนี้ (บุคคลหรือผู้ที่เคยมาทำงานตรงจุดที่หนูทำอยู่ทุกคนที่เคยมาทำก่อนหน้านี้มีปัญหาหมด แต่พอหนูได้มาทำ ก็รู้สึกว่าแปลกใจเหมือนกันว่าอุปสรรคต่างๆก็เคลียร์และผ่านพ้นไปได้ดี ไม่ทราบมีผลเกี่ยวกับการเจริญสติใช่ไหมคะ
ตอบ
เมื่อเราดึงใจมาอยู่กับตัวเองก็จะเกิดปัญญา เห็นปัญญาที่เกิดกับจิตเรา แก้ไขได้ ใจเราก็จะดีมีพลัง เห็นปัญหาเป็นบ่อเกิดแห่งปัญญาเท่านั้นไม่ใช่อุปสรรค สติปัญญาเกิดการปฏิสัมพันธ์ การบริหารจัดการทั้งวัตถุ สิ่งแวดล้อม บุคคลผู้ร่วมงานล้วนอยู่ในกรอบของเมตตาธรรมด้วยกันทั้งนั้น เราสร้างเหตุปัจจัยถูก ธรรมะจะจัดสรรตัวของมันเอง แต่ก็อย่าได้ประมาท เพราะจิตมนุษย์นี้เปลี่ยนแปลง เป็นตัวก่อเกิดปัญหาทั้งหมด ที่สำคัญคือไม่เข้าใจทุกขัง ไม่เข้าถึงอนัตตา ไม่เพียรแก้ปัญหา ปัญญาจะมีได้อย่างไร.
ไม่มีความคิดเห็น:
qa 181-190
๑๙๐.

ถาม
ประมาณ 4-5 วันที่ผ่านมา ได้เจริญสติการเคลื่อนไหว ขณะที่ปฏิบัติ ขณะที่พลิกมือ ตะแคงมือ เคลื่อนไหวทุกขณะ เหมือนมีพลังอะไรสักอย่าง ไม่ทราบว่ามาจากไหน มันดูดๆ ไม่ทราบว่าอาการแบบนี้ เกิดขึ้นได้อย่างไร หรือเป็นการตั้งใจมากเกินไป เป็นการเพ่ง อาการแบบนี้ หลวงตาช่วยชี้แนะ แนะนำว่าจะต้องปฏิบัติอย่างไร
ตอบ
ไม่ทราบก็ไม่เป็นไร ไม่ต้องไปใส่ใจ..ทำใหม่ ทำในอิริยาบถที่สบายๆ ดูซ้ำแล้วซ้ำอีก ดูด้วยการรู้ตัวที่ตั้งมั่นเป็นอิสระ อย่าเข้าไปในอารมณ์ ดูจบมันดับไป ดูจนหายสงสัย อย่าดูด้วยความคิดความอยาก อย่างทำด้วยความกล้าจนเกินงาม อย่าทำด้วยความกลัวจนทำอะไรไม่ได้ความ.
๑๘๙.

ถาม
หลวงตามีความคิดเห็นอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องโทษประหารชีวิตในสังคมไทยว่าควรหรือไม่
ตอบ
คงต้องพิจารณาจากเหตุปัจจัยรอบด้านก่อน ด้วยเหตุนี้สังคมจึงมีการแต่งตั้งผู้พิพากษาทำหน้าที่ไงและก็ตัดสินไปตามหลักฐานประมวลความผิดที่มีบทบัญญัติระบุโทษไว้ ในนานาอารยะประเทศ เขางดกฎประหารชีวิตกันแล้ว ซึ่งอันนั้นก็ต้องดูบริบทรอบด้านของพื้นฐานจารีตประเพณีวัฒนธรรม ตลอดถึงระบบการศึกษา การบำบัดดูแลเยียวยารักษาผู้ต้องโทษที่จะคืนสู่สังคม ความมั่นใจในประสิทธิภาพระบบความปลอดภัยของชีวิตและทรัพย์สินผู้คนในสังคมส่วนรวม ฯลฯ
ณ ปัจจุบันอย่าว่าแต่สังคมไทยเลย แม้สังคมโลกก็ยังจำเป็นต้องมีเพราะการศึกษาที่เน้นให้คนเข้าถึงความจริงของชีวิต เห็นคุณค่าของความเป็นมนุษย์ การศึกษาที่เจาะลึกถึงธรรมชาติของจิตใจอันเป็นต้นตอของปัญหา คือ โลภ โกรธ หลง ยังไม่ได้รับความสนใจอย่างจริงจังในระดับนโยบายของรัฐ หรือถึงกับเป็นของวาระประเทศหรือของการพัฒนามนุษยโลก ที่สำคัญนโยบายการพัฒนาของรัฐโดยทั่วไปที่เป็นอยู่ วิถีชีวิตจิตสำนึกที่ขาดการปลูกฝังสัมมาทิฏฐิหิริโอตตัปปะที่เพียงพอ ก่อให้เกิดสิ่งเร้า ทำให้จิตคนเกิดอกุศลรุนแรงขยายวงกว้างยิ่งๆ ขึ้น
ในสังคมพุทธ หากผู้ใดเป็นผู้ว่ายากสอนยาก ฝ่าฝืนพระธรรมวินัยกฎระเบียบสังคมสงฆ์ เขาก็ใช้มาตรการประหารชีวิตเช่นกัน คือทำให้ตายไปจากโลกของมรรคผล งดการแนะนำพร่ำสอนอธิศีลสิกขา อธิจิต อธิปัญญา ให้ตายไปจากสังคมอริยะ โดยการนาสนกรรม นิคหกรรม ปัพพาชนียกรรม เนรเทศ ไล่หนี ไล่ให้สิกขาลาเพศไปเสีย.... ออกจากสังคมพระคืนสู่สังคมฆราวาส ซึ่งก็ต้องอยู่ในกรอบกฎหมายของสังคมนั้นๆ ทั้งนี้เพื่อรักษาความเป็นปกติสุขของบุคคลสังคมรอบข้าง แต่ละแห่งก็จะมีบทบัญญัติหนักเบาด้วยเหตุปัจจัยที่แตกต่างกันไปอย่างที่ได้กล่าวมาข้างต้น
สรุปง่ายๆ การบริหารมนุษย์ก็เหมือนกับการบริหารทรัพย์สินวัสดุทั่วๆไป หากสิ่งของใดไม่เป็นประโยชน์แต่กลับให้โทษ หากใช้กลไกของสังคมบริหารจัดการแล้วยังแก้ไขไม่ได้ก็จำเป็นต้องกำจัด.....
อันนี้เราต้องยอมรับความจริงว่า มันมีมนุษย์ขยะบางจำพวกที่ไม่สามารถเข้าสู่กระบวนการรีไซเคิลอีกได้ มิหนำซ้ำเป็นขยะติดเชื้ออีกต่างหาก...คุณหมอเนย์คิดจะทำอย่างไรกับมัน...แน่นอนสิ่งที่เราคิดง่ายทำง่ายก็คือ ฆ่า! ทำลาย! แต่มั่นใจหรือว่าได้ใช้เมตตาธรรมถึงที่สุดแล้ว ไม่มีปัจจัยใดๆ ที่จะรีไซเคิลขยะจิตวิญญาณดวงนี้ได้อีกหรือ ถ้าใช่ก็โอเค ถ้าไม่ใช่ก็เอวัง.
๑๘๘.

ถาม
ดิฉันเคยมาปฎิบัติธรรฒที่วัดโสมพนัสหลายครั้งคิดว่ามาถูกทางแล้ว แต่กำลังสติยังไม่เข้มแข็ง ออกนอกวัดไปดำรงชีวิตอยู่อย่างโลกๆก็เจอแรงกระทบหลายครั้งและหลายเรื่อง แต่ก็พยายามใช้วิชาความรู้ที่ได้จากวัดไปทดสอบจิตของตัวเอง ทันบ้างไม่ทันบ้างเป็นบางครั้ง เผลออยู่เป็นประจำ แต่ก็รู้สึกตัวได้เร็วขึ้น บางทีความคิดมาก็เห็นแวบๆแล้วมันก็ผ่านไป เพราะเราไม่ยุ่งกับมัน แต่จะมีบางเรื่องที่จิตโดนกระทบอย่างแรง จะตามไม่ทันความคิด เผลอให้มันแช่อยู่ตั้งนานสองนาน กว่าจะหลุดไปได้ ต้องสู้กับมันจนเหนื่อยคะ ทุกวันนี้ดิฉันใช้วิธีดูความเคลื่อนไหวของกาย และดูความเกิดดับของจิต คอยดูอาการที่เกิดขึ้นกับจิตของตัวเอง พยายามดูมันเฉยๆไม่ปรุงแต่งอะไรกับมัน จะมีบางครั้งที่เผลอปรุงไปบ้าง แต่ระยะเวลาการปรุงแต่งมันสั้นลงอย่างเห็นได้ชัด บางที่มีความรู้สึกเหมือนก้อนกลมกำลังจะหล่นทับเรา แต่พอรู้สึกตัว ก้อนนั้นก็หลบหายไป บางครั้งเกิดอาการว้าวุ่นในจิต รู้สึกกระวนกระวาย พอมีอาการดังกล่าวเราก็ดูมันเฉย สักพักอาการดังกล่าวก็หายไป กลับเป็นความเย็นเข้ามาทันที จะเป็นอย่างนี้อยู่เรื่อยๆอยากถามหลวงตาว่าอาการที่ดิฉันเป็นมันคืออะไร และเดินมาถูกทางหรือไม่เจ้าคะ
ตอบ
ทำดีแล้ว ให้เพียรต่อไปเถิด นิมิตหมายการเห็นธรรมคือเกิดปัญญาเห็นว่าทุกสิ่งที่เกิดล้วนมีดับเป็นธรรมดา ฝึกตาในให้เห็นอนิจจลักษณะของธรรมนั้นๆ อย่างสม่ำเสมอหรือเป็นปกติภาวะ อกุศลใดยังละไม่ได้คลายไม่หลุด ก็ให้พยายามต่อไป อย่าท้อ แล้วก็อย่าชะล่าใจ อาการที่ปรากฏทุกอย่างล้วนยังอยู่ในเส้นทาง...ไม่มีอะไรๆๆ...ธรรมะแม้ไม่รู้จักชื่อ แต่ก็สัมผัสได้ด้วยใจ เอาเพียงผู้รู้กับธรรมารมณ์ผู้ถูกรู้ แค่นี้ก็พอ.
๑๘๗.

ถาม
จิตยึดติดชอบไปเกี่ยวไปข้องกับสิ่งที่เดินเข้ามาในชีวิตส่วนมาก จะเป็นบุคคล พอสนิทจิตชอบยึด ติดพอไม่ได้ดังใจก็เกิดอาการ จิตตกจิตห่อเหี่ยว หวาดระแวงไม่อยากคบกับใครกลัวใจตัวเองไม่อยากเจ็บเพราะเอาจิตตัวเองไปข้องแวะกับเขา จะแก้จริตอย่างไรถึงจะให้จิตเป็นปกติ มองทุกอย่างเป็นเรื่องธรรมดา โดยที่ไม่ทุกข์กับมัน เมตตาลูกช้างด้วยเจ้าคะ
ตอบ
ก็ฝึกสตินี่ไง แก้ได้ทุกจริต แต่ต้องทำให้ถึงธรรมจึงจะวางได้.
๑๘๖.

ถาม
ดิฉันเป็นผู้หนึ่งที่ฝึกเรื่องการเจริญสติมาประมาณ 9 เดือน และก็พอเริ่มรู้สึกตัวบ้างแต่ขณะที่ปฏิบัติพยายามใส่เจ้าความรู้สึกตัวเข้าไปด้วยทุกครั้ง ไม่ว่าจะทำอะไร แต่บางครั้งก็ยังเผลอจนได้ แต่ก็ยังดีเมื่อเผลอไปยังกลับมารู้ได้ เมื่อเร็วๆนี้มีไปยืมหนังสือที่ห้องสมุดบ้านอารีย์ค่ะ มีอ่านหนังสือเล่มหนึ่งของหลวงพ่อคำเทียนท่านพูดถึงคำว่า กายในกาย คืออะไรเจ้าคะอ่านแล้วก็ไม่เข้าใจ แล้วท่านก็พูดถึง คำว่ากายเนื้อ กายหยาบ สัมพันธ์หรือแตกต่างกับการเจริญสติอย่างไรคะ
ตอบ
ความหมายของคำว่า “กายในกาย”
อาการทุกอย่างที่ปรากฏในร่างกายนี้ ชื่อว่ากายในกาย การเห็นกายในกายด้วยปัญญาจึงจะละวางกายนี้ได้ จิตไม่หลงปรุงแต่งไปตามอาการ..... ในอารมณ์การเจริญสติแบบนี้จะนับจาก ได้เข้าถึงอารมณ์รูปนามเป็นต้นไป คือคนที่สามารถแยกตัวรู้ออกจากตัวคิดได้ จะเข้าใจคำๆ นี้
กายละเอียดบางครั้งเรียก “ธรรมกาย” นี่หมายถึงองค์ธรรมที่ปรากฏกับจิตของอริยบุคคล....การฝึกสติจนได้อารมณ์นั่นแหละคือเริ่มต้นการสัมผัสการละเอียด....รู้อยู่กับกายหยาบเสียก่อน ให้รู้กายในกายในอิริยาบถใหญ่ อิริยาบถย่อย จนเกิดปัญญาเห็นทุกขสัจจะของกายเนื้อหรือกายหยาบ แล้วจิตจะวางกาย เวทนา จิต แล้วธรรมารมณ์ที่ละเอียดหรือ “ธรรมกาย” ก็จะปรากฏ บางคนก็เรียก “กายใน”.
๑๘๕.

ถาม
หนูเริ่มฝึกการเจริญสติตามแนวหลวงพ่อเทียนมาได้ประมาณ 1 ปีกว่าแล้วค่ะ ในชีวิตประจำวันบ้าง และมีโอกาสได้ไปฝึกในรูปแบบครั้งละ 7 วันที่วัดป่าโสมพนัสมา 3 ครั้งแล้ว มีความรู้สึกตัวในชีวิตประจำวันดีขึ้นตามลำดับ แม้ว่าจะไม่ได้ตั้งใจกำหนดรู้แต่บ่อยครั้งก็จะรู้สึกตัวเอง เวลาคิดก็จะไม่ไปไกลค่ะ จะรู้สึกตัวขึ้น แต่ตอนนี้หนูมีความรู้สึกใจมันสลดกับชีวิตที่เป็นอยู่ รู้สึกว่าการใช้ชีวิตอยู่ในตอนนี้ไม่ใช่ชีวิตในแบบที่ต้องการ หลายครั้งมีความรู้สึกว่าเสียดายเวลากับการใช้ชีวิตแบบนี้ (ชีวิตของหนูก็เหมือนคนทั่วไปค่ะคือทำงานประจำ ไม่มีอะไรโลดโผน) อยากไปใช้ชีวิตกับการปฏิบัติธรรมจนทำให้ถึงที่สุดทุกข์ หนูไม่แน่ใจว่ามันเป็นปัญญา หรือ ตัณหามาหลอก ทุกครั้งที่คิด รู้สึกตัว มันก็หาย แต่ใจมันจะยังรู้สึกสลด และความคิดแบบนี้เกิดขึ้นบ่อยมากค่ะ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าเค้ามาทำให้เป็นทุกข์อะไร หนูกราบเรียนถามหลวงตาว่าหนูจะมีวิธีตรวจสอบตัวเองอย่างไรว่าหนูต้องการไปปฏิบัติธรรมจริงๆหรือหนูกำลังถูกตัณหาหลอกอยู่ ขอความเมตตาจากหลวงตา
ตอบ
ความคิด ภาษาบาลีเรียกว่าสังกัปปะ ถ้าคิดดีคิดถูกตามธรรมเรียกว่า สัมมาสังกัปปะ แต่ถ้าคิดผิดคิดชั่วเรียก มิจฉาสังกัปปะ
ความคิดเห็นที่ถูกต้องเป็นธรรม จะนำออกเสียได้ซึ่งทุกข์ มีลักษณะที่พึงสังเกตได้อยู่ 3 ประการ ได้แก่
1. เนกขัมมสังกัปปะ คิดออกจากกาม ความใคร่ในอารมณ์ทั้งหลาย มีดีใจเสียใจ พอใจไม่พอใจ เป็นต้นอันเกิดจากผัสสะอายตนะ ตาหู –รูป รส กลิ่น เสียง เป็นต้น เพราะโดยสัจจะเนื้อแท้แล้ว สังขารทั้งหลายทั้งปวงล้วนมายา
2. อัพยาปาทสังกัปปะ คิดที่ไม่พยายามปองร้ายใครผู้ใดเป็นจิตประกอบด้วยกุศลเมตตา ไม่มีความเครียดแค้นฝังใจ
3. อวิหิงสาสังกัปปะ ความคิดชนิดที่ไม่นึกเบียดเบียนใครให้ได้รับทุกข์โทษ
อยากออกปฏิบัติธรรมจริงๆ คงเป็นข้อแรก คงเป็นเพราะเห็นทุกข์โทษของการอยู่กับวิถีชีวิตที่เดินไปด้วยความคิดอารมณ์แบบซ้ำซาก แต่ชีวิตจริงที่สัมผัสได้ในปัจจุบันขณะ กลับมีน้อย จึงเกิดนิพพิทาโหยหาสัจจะของชีวิต.
๑๘๔.

ถาม
เนื่องจากลูกมีคำถามที่คาใจมานานลูกเคยทำแท้งมา 2 ครั้ง (ด้วยความจำเป็น เนื่องจากแฟนมีภรรยาแล้ว)แต่ครั้งนี้ตั้งท้อง เราได้อยู่ด้วยกัน แต่ก็มีภาวะแท้งคุกคาม ลูกรู้สึกผิดมาตลอด แล้วอารมณ์นี้มันก็คอยตามลูกอยู่ตลอด ลูกไม่สามารถตามอารมณ์ได้เลย โทษตัวเองอยู่ตลอด ลูกทราบว่าลูกทำบาปมหันต์ ทั้งที่รู้ทั้งรู้ ลูกจึงอยากขอหลักธรรมในการดำเนินชีวิตต่อไปว่าควรทำอย่างไรต้องขอรบกวนหลวงตาด้วยนะคะ
ตอบ
อันว่า “ กรรม” คือการกระทำ ทำดีเรียกว่า “ทำบุญ” ทำไม่ดีเรียกว่า “ ทำบาป” ทำอะไรด้วยใจว่างๆ ตามหน้าที่เรียกว่า “ทำงาน” การทำสิ่งใดแม้จะถูกผิด แต่ก็เกิดเป็นปมอุปทานในจิต คิดจนเป็นอารมณ์ ทับถมใจไม่ให้มีพื้นที่แห่ง “ ความว่าง” วกไปเวียนมา เวียนคิดผิดถูก รัก ชัง ชอบ เกลียด อาการเช่นนี้เรียนกว่า “กรรมเวร”
การกระทำใดที่ทำไปด้วยจิตหลง โลภ โกรธ อันเป็นผลของอวิชชา ก็เป็นธรรมดาที่ความรู้สึกนั้นต้องเวียนกลับมาทำให้คิดอีกเป็นวัฏจักร หรือ สังสารวัฏ นี่แหละ “โรคของสัตว์โลก” ผู้ไม่รู้แจ้งสัจธรรมชีวิตประมาทก็มีแต่จะเพลินหลงเดินเข้าไปในดินแดนแห่งมารโดยไม่รู้ตัว โดยมีเหยื่อล่อ คือ การได้สนองความอยากความเพลินชั่วขณะ แต่จะสะสมในจิตจนมากพอแล้วก่อเกิดเป็นปัญหาแล้วๆ เล่าๆ อยู่อย่างนี้ จิตที่เดินหลางนี้น่ากลัวกว่าอะไรทั้งหมด จิตติดเชื้อควรที่ต้องฉีดวัดซีนสติปัญญา และพักผ่อนด้วยการระลึกรู้อยู่กับห้องกายานุปัสสนาสักระยะ พักฟื้นได้กำลังใจแล้วค่อยไปคิดต่อ
เฮ้อ....เรื่องของใจแท้ๆ เลยนะ ก็อย่าคิดมาก หาอะไรทำแล้วนำงานมาเป็นอารมณ์ก็ได้ จิตจะได้คลายตัวบ้าง....อดีตแท้งแล้วก็แท้งไป ปัจจุบันอยากมีใหม่ แต่เหตุปัจจัยมันไม่ให้ ก็ต้องปล่อยวางอีกเช่นกันนั่นแหละ อย่ามาแบก ทุกข์ทั้งหลายตั้งอยู่ได้เพราะเราปล่อยวางไม่เป็นเท่านั้น.......อย่าไปโทษตัวเองเลย จะเป็นทุกข์ซ้อนทุกข์ ตัวตนเราจะมีซะที่ไหน ให้เอาปัญญามาคิด มันก็แค่ความรู้สึก(บาป) อย่าพึ่งให้มัน “ปรุง” เป็นบาปซิเธอ ตัดมันออกไปก่อน ตัดไม่ขาดก็ให้รู้ดูเฉยๆ หากทำไม่ได้ หรือไม่ชำนาญก็ขยันหมั่นฝึกไปเรื่อยๆ จิตติดอารมณ์ทุกข์-สุข ต้องค่อยๆ มองหาทางออก ทางสว่างโล่งโปร่ง ว่างๆ จิตเฉยๆ ไม่ปรุงแต่ง ไม่สุข ไม่ทุกข์ มันมีอยู่ อย่าท้อสิโยม
กิเลสติดใจเหมือนความสกปรกติดในเสื้อผ้า มากน้อยอยู่ที่ความหลง สติระลึกรู้อยู่กับกายอย่าพึ่งสนใจจิต เฉยกับความคิด ตัดญาติกับความคิดแล้วผูกมิตรรู้อยู่กับกาย ทำจริงๆจังๆ สักอาทิตย์คราบสกปรกคงหลุดออกไปได้
หลายคนที่เขาต้องแท้งมากกว่าเรา เขายังวางได้ อย่าคิดมาก สู้อารมณ์ตรงๆ ด้วยสติ เฉยกับมันอย่าทำกรรมเพิ่ม หากยังไม่ได้ก็ต้องใช้คาถา หมั่นสวดมนต์ภาวนาบ้างก็ได้ ตั้งจิตแผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศลผลบุญให้เขา รักษาศีล 8 บ้าง บางเทศกาลและช่วยสริมสร้างบารมีธรรม แล้วที่สำคัญหมั่นฝึกสติให้แหลมคม จนเกิดเป็นอารมณ์วิปัสสนาญาณ เพื่อจะได้ตัดเหตุของการปรุงแตงได้
ขยันระลึกรู้อยู่กับปัจจุบันให้ชำนาญเถอะ แล้วจะประจักษ์แจ้งแก่ใจว่า ทุกข์นี้จิ๊บๆ นัก.
๑๘๓.

ถาม
ทำอย่างไรถึงจะกำจัดความกำหนัดให้หมดไปได้ครับ สติเอาไม่อยู่สักที
ตอบ
น้ำเยี่ยวจักจั่น จะไปดับไฟบรรลัยกัลป์ได้ไง สติธรรมดา กับมหาสติ ไปเรียนรู้คำ 2 คำนี้ให้ดี.
๑๘๒.

ถาม
กำลังมีความทุกข์จากคนใกล้ชิดกำลังป่วยมาก ความคิดจะวนเวียนอยู่แต่ในเรื่องความเจ็บป่วยนี้ มีความวิตกกังวลจนรู้สึกแน่นเหมือนมีก้อนแข็งๆจุกที่หน้าอก บางครั้งรู้สึกตัวชาและใบหน้าชา เมื่อเกิดอาการดังกล่าวจะใช้วิธีดูจิต เห็นความคิดที่ผุดขึ้น เมื่อรู้ทันก็ดับไป เป็นอยู่อย่างนี้ตลอดเวล าทำให้ความแน่นหน้าอกคลายลงได้เป็นช่วงๆอยากขอรับคำแนะนำในการปฏิบัติธรรมที่ได้ผลในการคลายทุกข์ ไม่ทราบว่าวิธีที่ทำอยู่ถูกต้องหรือไม่และต้องฝึกปฏิบัติอย่างไรอีกบ้าง
ตอบ
ควรวางเสียเถิด เรื่องของเขากับเรามันคนละชีวิต อย่าเอาความคิดมาแบก ไม่ใช่เพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุข แต่เป็นเพียงเพื่อนร่วมเกิดแก่เจ็บตายเท่านั้น...หากคิดจะยุ่งเรื่องของเขา ใจเราต้องวางได้ให้มากกว่านี้
มันถูกเป็นขณะๆ ไป มันขึ้นอยู่กับสติกับความคิดว่าในขณะนั้นๆ มันจะเหมาะสมกันหรือไม่ หากกิเลสหนา ตัณหามาก ความคิดความหลงมากกว่า ถึงจะดูได้ หรือดูถูกวิธี มันก็ไม่ดับ เพราะพลังไม่พอ อย่าเน้นที่ผล ควรเน้นธรรมด้วยการสร้างเหตุปัจจัย.
๑๘๑.

ถาม
การเกิดในชาติภพต่อไปมีจริงไหมพิสูจน์ได้อย่างไร
ตอบ
จริง, พิสูจน์ได้ด้วยการฝึกฌานจิตจนระลึกชาติได้ก็จะเห็นเอง หรือพิสูจน์ได้ด้วยการทดลองตายดูด้วยตนเอง.
ถาม
การปฏิบัติธรรมเพื่อพ้นทุกข์ในชาตินี้เท่านั้น ใช่หรือไม่
ตอบ
ในทุกๆชาติที่เกิด
ถาม
ถ้าเป็นไปอย่างข้อสอง บางคนที่เขาไม่ได้ทุกข์มาก ก็ใช้ความอดทน ก็น่าจะผ่านชาตินี้ได้ (หากมีชาติเดียว) เพราะเห็นบางคน เขาไม่ได้ปฏิบัติธรรม เขาอาจจะทุกข์บ้าง แต่เขาก็มีความสุขมาก และอาศัยทำดีอย่างเดียว (ศีล)
ตอบ
คนพาลปัญญาทรามย่อมไม่อาจล่วงรู้ธรรมของสัตบุรุษได้เลย สุขทุกข์ที่เข้าใจเป็นไปด้วยอำนาจธรรมที่หยั่งถึง กิเลสตัณหาเหมือนฝ้าบังนัยน์ตาของสัตว์โลก ....ไม่ใช่ปฎิบัติธรรมเพื่อทุกข์คลายแล้วจะได้เสพสุข แต่นี้เป็นการทำให้เหนือสุข เหนือทุกข์ เพราะการเห็นแจ้ง.
ถาม
เคยอ่านกระทู้หนึ่ง คนเขียนบอกว่ามีคนถามว่า หากเกิดชาติภพหน้าแล้วจำอะไรไม่ได้ ไม่ใช่คนเดิมแล้ว การปฏิบัติธรรมชาติภพนี้ทำเพื่ออะไร ท่านมีความคิดเห็นอย่างไรครับ
ตอบ
ไม่มี..... เพียงเพื่อปฏิบัติไม่ให้หลงเป็นทุกข์.